عکاسی با لنز های واید ؛ آری یا نه ؟

چرا عکاسان حرفه میانه خوبی با لنز های واید ندارند ؟ آیا استفاده از لنز های واید برای عکاسی واقعا بد هستند ؟
چه چیز باعث شده که لنز های واید از دایره توجه عکاسان خارج شود ؟
حتما از گوشه کنار دنیای عکاسی شنیده اید که لنز های واید در تجهیزات یک عکاس حرفه ای ، از محبوبیت کمتری برخوردارند . در واقع یک عکاس خوب کمتر به سراغ لنز واید میرود .همیشه این موضوع در عکاسی مورد توجه است که لنز های واید در عکاسی پرتره بازده خوبی ندارد.
عموما لنز‌هایی برای عکاسی پرتره مورد استقبال قرار میگیرند که فاصله کانونی بیشتر از ۵۰ میلی‌ متر را دارا باشند . یکی از عواملی که باعث شده لنز های واید مورد کم لطفی قرار بگیرند ایجاد اعواج در تصاویر است .  هر چند این اعوجاج در همه سوژه‌ها، کمی عادی و طبیعی به نظر می رسد ولی چشم انسان سریع تر از آنچه که فکر می کنید این مزاحم ها را میبینند و تشخیص می دهند . اعوجاج معمولا چهره یا اندام سوژه انسانی پرتره را از فرم خارج می کند و گاهی اوقات هم تصویری نازیبا از فرد را به ثبت می رساند .
این را بدانید که در این مقاله روی بد بودن این لنز تمرکز نمی شود ؛ در واقع پس از مطالعه این مقاله یاد خواهید گرفت که عوارض استفاده از این لنز را برای سلامت عکس هایتان به حداقل برسانید و مجبور به حذف این لنز از دنیای عکاسی تان نشوید . اگر روراست باشیم ، باید اعتراف کنیم تنوع و خلاقیت ناشی از استفاده از این لنز ، اجتناب ناپذیر است به شرطی که طبق اصول از آن استفاده کنید .
آشنایی با لنز های واید

همانطور که گفتیم استفاده از لنز های واید در عکاسی پرتره توصیه می شود اما قبل از آن بهتر است سرکی به مفهوم “عکاسی پرتره” بکشیم .
عکاسی پرتره چیست ؟

البته سوال اصلی اینجاست که چه عکس هایی در زمره عکس های پرتره قرار میگیرند ؟ مفهومی که از عکاسی پرتره بین عکاسان جا افتاده این است که  به عکس‌های صورت ، چهره و نیم‌تنه بالای اشخاص ، عکاسی پرتره میگویند ، اما عملا به هر عکسی یا  نقاشی که روی یک شخص متمرکز باشد عکاسی پرتره اتلاق می شود . در واقع منظورمان این است که پرتره، صرفاً مربوط به صورت و چهره یک شخص نیست و می‌تواند تصویری از اندام کامل یک انسان را نیز شامل شود . اینکه لنز‌های واید در عکس‌هایی که پرتره‌های بسته از صورت و چهره هستند بیشتر اعوجاج ایجاد می‌کنند یک تاثیر عادی و قابل پیشبینی است و طبیعتا تأثیر آن‌ها بیشتر به چشم خواهد آمد .

 

ایرادات لنز های واید

 

از این جمله چه تفسیری دارید ؟ : لنز‌های واید، عکس‌های پرتره کج و معوج تحویل شما میدهند.آتلیه بارداری
این تعریف دقیقا نقطه عطف این ماجراست . به طور کلی تعریف لنز‌های واید این است که  می‌توانند فضای بیشتری از صحنه مقابل دوربین را در داخل یک عکس جای دهند . این زاویه دید وسیع تر می‌تواند نمای بزرگ‌تری نسبت به آنچه که لنز‌های تله‌فوتو ثبت می‌کنند را به نمایش بگذارد و طبیعتاً تصویری نهایی نزدیک‌تر به زاویه دید چشم عکاسی شباهت بیشتری دارد .آتلیه نوزاد

نکته مهم دیگر اینکه ابعاد تصویر، در عکس‌هایی که با لنز‌ واید ثبت می‌شوند بیشتر مشخص است. چراکه هرچقدر سوژه‌ها به دوربین نزدیک‌تر باشد، به شکل حیرت انگیزی  بزرگ‌تر ثبت می‌شوند و به طبع آن ، اجسام دورتر از لنز نیز اغلب اوقات کوچک‌تر از آنچه که واقعاً هستند ثبت می شوند . این دقیقاً همان رفتاری است که چشم انسان با سوژه‌های مختلف می‌کند.

 

علاوه بر این  لنز‌های واید، رفتار مختلفی درباره عمق میدان از خود بروز می‌دهند. البته از قبل می‌دانیم که یکی از مهم‌ترین فاکتورهای تاثیر گذار بر عمق میدان، حداکثر گشودگی دهانه دیافراگم و بزرگی سایز سنسور دوربین است، اما بهتر است بدانید لنز‌های واید به شدت بر محدوده عمق میدان تاثیر گذارند و آن را شدیدا کاهش می‌دهند. به زبان ساده وقتی از یک لنز واید برای عکاسی استفاده می‌کنیم، حتی اگر از دیافراگم‌های بازتر همچون f/2.8 هم استفاده کنیم، باز هم عمق میدان به حدی زیاد می‌شود که عملاً کل بکگراند به وضوح در تصویر مشخص هستند.
این را بدانید که نمی‌توانیم لنز وایدی را پیدا کنیم که در زوایای باز، بتواند در بکگراند سوژه بوکه ایجاد کند.
احتمالا یکی از کلیدی ترین دلایلی که عکاسان حرفه‌ای از لنز های تله‌فوتو برای عکاسی پرتره استفاده می‌کنند، نه مشکل اعوجاج، بلکه همین چالش تار شدن پس زمینه عکس‌ها است . زیرا فقط به این ترفند می‌توانند تمرکز بیشتری را بر روی سوژه اعمال کنند و چشم بیننده را ناخودآگاه، به جایگاه س.ژه هدایت کنند .

تا اینجای ماجرا فهمیدیم که لنز‌های واید باعث وضوح بیشتر بکگراند می‌شوند، باین مشکل قابل چشم پوشی است نا زیبایی عکس های پرتره ثبت شده توسط لنز های واید را نمیتوان نادیده گرفت . به دنبال راه حلی در این زمینه نباشید ، در هر حال تصاویر زیبایی نخواهید گرفت .
    با این تفاسیر چرا برخی عکاسان باز هم ازاین لنز دست برنمیدارند ؟
نکات مهم برای استفاده از لنز های واید

چرا لنز های واید ، تصاویر زشتی ثبت می کنند ؟
فقط یکبار عکاسی با لنز‌های واید سینمایی کافیست تا کلا دیدگاهتان درباره آنچه که اعوجاج یا Distortion می‌نامیم دگرگون شود . در واقع اعوجاجی که باعث می‌شود تا اغلب عکاسان از عکاسی با لنز‌های واید گریزان باشند ، اعوجاج دایره‌ای ایجاد شده در کناره‌های تصویر است که به اعوجاج شعاعی بالشتکی معروف است . کار این اعوجاج تنها دور کردن یا نزدیک کردن سوژه به تصویر نیست بلکه در حاشیه ها نوعی انحنا ایجاد می کند  که در اکثر موارد از یک الگوی خاص هم پیروی نمی‌کند و عموما درباره هر لنز، شکل و تأثیرش منحصر بفرد است .

 

برای درک این نوع انحنا از یک تصویرسازی استفاده می‌کنیم.
فرض کنید در حال عکاسی از یک دیوار هستید .
در این مثال از یک لنز ۵۰mm نصب شده روی یک دوربین فول‌فریم استفاده میکنیم و به جای اینکه روبروی آن بایستیم، در آخر دیوار ایستاده‌ایم و دوربین را رو به سمت انتهای دیگر گرفتیم. به این صورت ، بلندای دیوار، در نزدیکی دوربین، از سمت دیگر بلندتر به نظر می‌رسد. یعنی در داخل تصویر این‌طور به نظر می‌رسد که ارتفاع دیوار در نزدیکی ما بلندتر از فاصله دورتر است.

اگر در همین حال از یک لنز واید بدون اعوجاج و با کیفیت کمک بگیریم ، تصویری نهایی شبیه به تصویر شماره ۲ است . با آنکه واید بودن لنز باعث بزرگنمایی سوژه (در نزدیکی ما) می‌شود، اما باز هم خطوط را به صورت صاف و مستقیم مشاهده می کنیم . این در حالی است که در لنز‌های دارای اعوجاج شعاعی ، علاوه بر بزرگنمایی بیش از حد سوژه‌های نزدیک و دور، یک انحنای نچندان دلچسب نیز در تصویر می‌بینیم که خطوط صاف حاشیه را به شدت منحنی کرده
استفاده از لنز های واید
البته منظور ما این نیست که لنز‌های واید همگی مشکل اعوجاج دارند. مشکل اعوجاج حتی در لنز‌های تله‌فوتو و لنز های بلند‌تر هم وجود دارند . ولی چون مقدار آن بسیار کم است؛ متوجه آن نمی شویم .
سوالی که مطرح می شود این است که لنز واید با عملکرد مناسب وجود ندارد ؟ برای این که لنز واید بدون اعواج باشد ، عدسی‌هایی نیاز است که بسیار پیشرفته و گران‌قیمتی اند.این عدسی ها باید در ساختار لنز وجود داشته باشند تا اعوجاج کمتر خودنمایی کنند . این مورد ، از مهم‌ترین دلایل برای خرید لنز‌های واید گران‌قیمت است که اغلب عکاسان تمایلی به آن نشان نمی دهند.
البته بسیاری از عکاسان حرفه‌ای لنز های سینمایی را به جای لنز‌های واید عمومی عکاسی استفاده می‌کنند تا اعوجاج را در عکس‌هایشان کاهش دهند . عکاسی با لنز هایی که اعواجشان ناچیز است به شما این امکان را می دهد که با تغییر زاویه دید و کادربندی های مختلف و غیر عادیبدون آنکه فکرتان مشغول انحنا ها باشد ، از عکاسی لذت ببرید .

 

 
اگر نتوانیم لنز های گران قیمت سینمایی را تهیه کنیم ، تکلیف چیست ؟

این لنز ها بخاطر کارکرد بی نقصشان قیمت های سرسام آوری دارند . مسلما هرچقدر لنز‌های واید با کیفیت تری بخریم، عکس های واید بی نقص تری خواهیم داشت . اما اگر رابط خرید این لنز های گران قیمت را ندارید که اعواج تصاویرتان را تا حد ممکن کاهش دهید . در این بین دو نکته را بای مد نظر داشته باشید : اول ترکیب بندی عکس ها و دوم ویرایش و اصلاح مناسب برای رفع برخی ایرادات .
۱-سوژه‌های اصلی را دور از حاشیه های تصویر بگنجانید
ز حاشیه های کادر عکاسی دور قرار دهید .اگر این کار را انجام ندهید، صورت یا بدن سوژه در حاشیه ها کشیده می‌شوند و این کشیدگی غیر معمول ، اغلب اوقات جلوه بسیار زشتی به عکس می‌دهند. در تصاویر پرتره که این روز‌ها در مناظر طبیعی و چشم‌انداز‌های بکر عکس‌برداری می‌شوند، اغلب شاهد مرکزیت سوژه ها هستیم . به این ترتیب، کشیدگی حاشیه های تصویر تنها روی بکگراند اعمال می‌شود و بیننده به ندرت ممکن است آن را کشف کند .

۲-اعوجاج را به صورت نرم‌افزاری برطرف کنید

بعضی  دوربین‌های حرفه ای قابلیت رفع اعواج به صورت نرم افزاری را داخل خود دارند  را دارند ،یعنی این دوربین ها می توانند اعوجاج حاصل از لنز‌های مخصوص خودشان را رفع کنند. از آنجا که عملکرد لنز‌های واید به دلیل ساختار اپتیکی مشابهی که دارند، قابل پیش‌بینی و اندازه‌گیری است، نرم‌افزار موجود در خود دوربین قطعا اعواج خنثی کند.
علاوه بر این نرم‌افزارهای پیشرفته ادیتور عکس مانند فتوشاپ (نسخه‌های جدید) امکانات رضاین بخشی برای برطرف کردن مشکلات ناشی از لنز مانند اعوجاج و … دارند . این آپشن خصوصاً زمانی که از فرمت خام ادوبی استفاده کنید ، بسیار قوی تر عمل می‌کند . حتی گاها اعواج را کامل رفع و رجوع می کند .
۳-از دوربین‌های حرفه ای با رزولوشن بالا استفاده کنید

نه به این خاطر که در این دوربین‌ها اعوجاج کمتر دیده می‌شود ، بلکه برای اینکه بتوانید بعداً کناره‌های تصویر را کراپ کنید و همچنان تصویری با کیفیت و رزولوشن بالا در اختیار داشته باشید.
قطعا وقتی با دوربین‌های قدرتمندی مانند Nikon Z7 یا Sony a7R III عکاسی می‌کنید، همیشه تصویری با کیفیت و رزولوشن بالاتر از ۳۰ مگاپیکسل داشته باشید که برای چاپ در سایز های بزرگ کاملاً مناسب و کافی هستند. البته باز هم حواستان باشد سوژه اصلی در حاشیه نباشد .

منبع

عکاسی

چطور از غروب های پاییزی عکس های حرفه ای بگیریم ؟

غیر ممکن است سر رشته ای در عکاسی داشته باشید و غروب خورشید را مهمان عکس هایتان نکرده باشید . اگر شما هم جزو عکاسانی هستید که به تصویر کشیدن غروب برایتان تکراری شده و به دنبال جلوه ای متفاوت از غروب میگردید ، پاییز آمیخته با غروب را امتحان کنید ! فقط یک عکاس میداند غروب خورشید در هر فصلی ، رنگ و بوی های منحصر بفردی دارد .
مگر ممکن است پاییزی که همه چیزش خاص و منحصر بفرد است ، غروبش با همه فصول مشترک باشد !؟
قرار نیست پاییز همه حواستان را جلب زرد و حنایی های طبیعت کند ؛ می توانید طبیعت هزار رنگ پاییز را با فرمول فوق العاده ای با خورشید ترکیب کنید و پایه گذار عکاسی مهیج نارنجی مات برگ ها و سرخ جسورانه خورشید در حال غروب باشید .

 
یک لنز تمیز و عاری از گرد و غبار نیاز دارید :

حالا که قرار است مستقیما به جنگ باریکه سرخ و جسور خورشید بروید ، باید حواستان باشد که معجزه ی زیبایتان با لکه گرد غبار مات و تار نشود .
حتما قبل از عکاسی از تمیز بودن لنزتان اطمینان حاصل کنید . اگر رابطه خوبی با عکاسی از طبیعت داشته باشید ، بی شک لنز هایتان مهمان های ناخوانده ریز و درشتی را سطح خود جای داده اند . لکه های قطرات آب باران ، گرد و خاک ، چربی اثر انگشت و… روی لنز یک عکاس طبیعت اجتناب ناپذیر است .
اگر میخواهید بدانید این آلودگی ها چه بر سر عکس هایتان می آورند یکی از لنز هایی که کثیف است را رو به نور بگیرید تا  متوجه شوید علاوه بر منظره و سوژه ، چه مهمان های دیگری قرار است روی عکستان گنجانده شوند .

امیدوارم جزو عکاسانی نباشید که میانه ای با تمیز کردن لنز ها ندارند و در انتها دست به دامن ادیتور ها می شوند . یادتان باشد تا جایی که ممکن است قبل از عکاسی شرایط را مهیا کنید ، نه اینکه با ادیتور ها و پس از عکاسی لکه گیری کنید .

عکاسی از غروب پاییزی
با سه پایه عکاسی اخت بگیرید :

تا به حال از خود پرسیده اید دلیل اصرار عکاسان مطرح جهان به استفاده از سه پایه چیست ؟
حتما نام سه پایه حواس شما را جلب لرزش دست و میزان ایزو و … می کند اما جالب است بدانید تحقیقات نشان داده است عکاسانی که از سه پایه استفاده می کنند ترکیب بندی و کادر بندی صحیح تری دارند . یعنی میتوان نتیجه گرفت عکاسانی که ارتباط موثر تری با سه پایه دارند ، حین عکاسی تمرکز بیشتری برای کادر بندی و ترکیب بندی عکس های خود دارند .
شاید استفاده از سه پایه مقداری سرعت عمل شما را تحت الشعاع قرار دهد اما شک نداشته باشید که کیفیت چشمگیری را برای شما تدارک دیده اند .
اگر ابتدای مسیر عکاسی است و به دنبال یادگیری عادات عکاسان موفق و حرفه ای هستید ، سه پاایه می تواند اولین قدم محسول شود .

 
نکات مهم در عکاسی از غروب پاییزی
 
با فرمت Raw عکاسی کنید :

استفاده از فرمت خام یا فرمت Raw در عکاسی یک قاعده کلی است. نیمی از لذت عکاسی در ویرایش عکس ها با ادیتور ها نهفته است . اگر نمیخواهید این لذت را از خود دریغ کنید ، با فرمت Raw عکاسی کنید .

 
عکس های واید بگیرید :
عکاسی بارداری
برای عکاسی واید از فاصله کانونی ۱۴ تا ۲۴ میلیمتر شروع کنید ؛ از آنجا که زیبایی مناظر به خصوص منظره غروب پاییزی بی شمار است ، اغلب عکاسان تمایل دارند جزییات بیشتری را درون یک عکس بگنجانند . برای حل این مشکل عکس های واید بگیرید و اگر خواستید ، در نهایت زوم کنید .
اگر به دنبال صحنه های دراماتیک هستید ، عکاسی با لنز واید چاره ی شماست .آتلیه کودک

تنظیمات دوربین برای عکاسی از غروب پاییزی
دوربین خود را روی حالت AV تنظیم کنید :

برای اینکه دیدگاه کلی از شرایط نوری و محیطی صحنه عکاسی تان کسب کنید ، عکاسی با حالت AV (اولویت دیافراگم) بهترین شروع است .
هرچند عکاسی در حالت تنظیمات دستی راه و روش عکاسان حرفه ای است اما برای آنالیز صحنه و گزینش بهترین ها ، AV نقطه شروع خوبیست .
وقتی با AV  عکاسی کنید ، تعیین سرعت شاتر را به عهده خود دوربین واگذار کرده اید .

 
مقدار ایزو را کاهش دهید :

اگر به دنبال تصاویر شفاف و عاری از نویز هستید ، مقدار ایزو را روی اعداد کوچکتر تنظیم و ست کنید . در برخی دوربین ها پایین ترین ایزو ۱۰۰ و در برخی دیگر ۲۰۰ است . این مقادیر ایزو ، پارازیت عکس های شما را به حداقل خواهد رساند .

تنظیمات ایزو برای عکاسی از غروب پاییزی
از سرعت شاتر غافل نشوید :

در مورد دیافراگم توضیح دادیم ، ایزو را هم متذکر شدیم ؛ قطعا نوبت تنظیمات سرعت شاتر است . دو ضلع از مثلث نوردهی توضیح داده شد و سرعت شاتر باقی مانده است .همانطور که گفتیم ، اگر در حالت AV عکاسی می کنید تعیین سرعت شاتر بر عهده شما نیست و توسط خود دوربین تنظیم می شود . اگر از سه پایه استفاده نمیکنید و از AV  هم خارج شده اید ، سرعت شاتر را مقداری افزایش دهید .
با چنین تنظیماتی اگر از صحنه غروبی عکس بگیرید که خورشید هم در قاب وجود داشته باشد ، تفاوت بین بخش های تیره و روشن متعادل خواهد بود و ردپایی از نویز های مزاحم هم نخواهید دید .
اگر در مورد نوردهی اطلاعات بیشتری میخواهید به مقاله آموزش نوردهی برای مبتدیان را مطالعه کنید .

 
نمایشگر دوربین ابزار کاربری برای کادر بندی و ترکیب بندی :

اغلب عکاسان در ترکیب بندی درست کادر های غروب خورشید چالش دارند ؛ علاوه بر اینکه نگاه کردن به خورشید در حال غروب سخت است ، باعث آسیب به چشم غیر مسلح هم می شود.
اینجاست که نمایشگر دوربین به دادتان می رسد تا هم کادربندی درست داشته باشید ، هم چشمانتان صدمه ای نبیند .

عجول نباشید :

عکاسی چه از منظره باشد ، چه پرتره باشد یا عکاسی از غروب پاییزی فرقی نمی کند ؛ وقتی در جایگاه عکاس قرار گرفتید باید صبور باشید ؛ اما به طور اختصاصی برای عکاسی از غروب پاییزی ، تا زمانی که رنگ در آسمان هست صحنه عکاسی خود را ترک نکنید . حتما شما بهتر از هر کسی می دانید که معجزه در عکاسی در یک لحظه رخ می دهد . ممکن است ترکیب رنگ غروبی آسمان در کنار مناظر زمینی جلوه ای با شکوه ایجاد کند و از آن غافل بمانید .

منبع

عکاسی

۱۰ باید و نباید در روتوش عکس ها

دیوید جاستیس، عکاس پرتره و مُد: «در زندگی چیزهایی وجود دارد که قوانین جهانی هستند و همه ما باید از آنها پیروی کنیم – چیزهایی مانند خیانت نکردن به همسرتان، نکشتن کسی، و دزدی نکردن. خیلی آسان است، نه؟ اگر در زندگی ده چیز واضح و بدیهی باشند که نباید آنها را انجام داد، پس روتوش عکس هم باید و نباید هایی داشته باشد. اینها ۱۰ فرمان روتوش من هستند».
عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد۱
نباید پوست را مات کنید
[روتوش طبیعی پرتره]

وقتی پوست را مات می کنید، جزئیات زیادی را از دست می دهید. این مسئله ممکن است بر روی دوربین تلفن همراه زیاد قابل توجه نباشد، اما وقتی این عکس ها چاپ می شوند یا حتی وقتی بر روی یک مانیتور مشاهده می شوند، واقعا می توانید تفاوت و جزئیات از دست رفته را ببینید.

این یک تکنیک روتوش ضعیف است. زمانی که تازه این کار را شروع می کنید، قابل درک است. اما همانطور که پیشرفت می کنید و کارهای بیشتری انجام می دهید، یا باید یک روتوش کار برای همه عکس هایتان استخدام کنید یا تکنیک های مناسب را یاد بگیرید.

اگر می خواهید تکنیک های مناسب روتوش را خودتان یاد بگیرید، این بزرگترین مرجعی بود که به من کمک کرد بیشتر یاد بگیرم.
2
نباید تنها در یک لایه ویرایش کنید
[روتوش طبیعی پرتره]

ویرایش در چند لایه به شما اجازه می دهد تا به طور موثرتر ویرایش کنید و امکان برگشت بدون آسیب زدن به ویرایش های دیگر را به شما می دهد.

ویرایش مخرب خوب نیست. در این ویرایش زمانی که اشتباهی مرتکب می شوید و باید به عقب برگردید، کارتان سخت می شود. این کار مانند حل کردن یک جدول با خودکار است – بله، انجام شدنی است، اما به این معنی نیست که شما باید این کار را انجام دهید. و باعث نمی شود که باحال (باهوش) به نظر برسید.

ویرایش در هر لایه (لایه های مجزا) در همان لحظه سخت تر است، اما توانایی جداسازی بخش های مختلف ویرایش، به شما اجازه می دهد تا وقتی به عقب برمی گردید و نیاز دارید برخی چیزها را اصلاح کنید، سازمان یافته باقی بمانید.

بیشتر بخوانید: آموزش استفاده از ویرایش عکس غیر مخرب برای جلوگیری از تغییرات دائمی
۳
نباید سفیدی چشم ها را روشن کنید
[روتوش طبیعی پرتره]

اگرچه در تصویر سمت راست بهتر می توانید رنگ چشمان سوژه را ببینید، اما درخشش رنگ سفید در چشم های او بسیار غیر طبیعی است.

راه درست برای ویرایش چشم ها وجود دارد، و راه اشتباه هم وجود دارد. راه درست: در مردمک چشم بمانید و تنها کمی رنگ آن را برجسته تر کنید. راه اشتباه: همه چیز را در داخل چشم ها روشن کنید.
۴
هر چند ماه یکبار باید مانیتور خود را تنظیم (کالیبره) کنید
[روتوش طبیعی پرتره]

مانیتورها بی ثبات هستند. هرچه بیشتر روشن باشند، و بیشتر مورد استفاده قرار گیرند، احتمال بیشتری وجود دارد که رنگ های آنها تغییر کند.

بسته به این که شما چقدر از مانیتور خود استفاده می کنید، می توانید رنگ های متفاوت تری نسبت به آخرین بار که آن را کالیبره کردید (اگر اصلا این کار را انجام داده باشید) ببینید. به همین دلیل است که دستگاه های کالیبراسیون (تصویر فوق) از شما می خواهند هر ماه یا چند ماه یکبار آنها را تنظیم کنید. این یکی از آن کارهایی است که شما باید مانند رفتن به دندانپزشکی هر ۶ ماه یکبار، انجام دهید.

لنزک: به دنبال آموزش مرتبط هستید؟ کافیست کالیبره کردن مانیتور را در گوگل جستجو نمایید.
۵
باید به نوع بدن سوژه خود احترام بگذارید
[روتوش طبیعی پرتره]

اگر سایز لباس خانمی ۹ هست، آن را با فتوشاپ ۲ نکنید. به همین سادگی. اگر عکاسی مُد انجام می دهید و روز عکاسی لباس کمی تنگ بود قضیه یک چیز است. کار جراح پلاستیک را هم انجام دادن و یک تغییر محسوس در هر یک از اندام های بدن یک چیز دیگر.
۶
انتقال نرمی از هایلایت ها به سایه ها انجام دهید
[روتوش طبیعی پرتره]

نور به شیوه ای خاصی بر روی صورت می تابد. مطمئنا تفاوتی بین تابش سافت باکس و بیوتی دیش وجود دارد، اما انتقال ها (Transition) نباید بیش از حد تند و آشکار باشند – انتقال از هایلایت ها (قسمت های روشن) به سایه ها باید به تدریج و ملایمت صورت گیرد. وقتی شما dodge و burn می کنید، باید سعی کنید بیشترین درجه طبیعی که می توانید را حفظ کنید.

بدیهی است که این مسئله برای روتوش طبیعی تر صدق می کند و نه آثار هنری که در آن شما به دنبال چنین ظاهری هستید.

لنزک: اگر برایتان سوال است که هنگام روتوش عکس های پرتره باید کدام قسمت ها را روشن تر (dodge) و کدام قسمت ها را تیره تر (burn) کنید، مطالعه مطلب «یک نکته آرایشی که ای کاش در شروع عکاسی می دانستم» از دنی دایموند را به شما توصیه می کنیم که برای طبیعی تر شدن پرتره هایش از تکنیک کانتورینگ بهره گرفته است. به زبان ساده کانتورینگ در آرایش هنر ایجاد هایلایت ها (روشنایی ها) و سایه ها در قسمت های درستی از صورت است که به سوژه بهترین ظاهر را بدهد دنی در این مطلب کوتاه اشاره کرده که بعد از آموختن این مفهوم نه تنها ویرایش عکس اش بهتر شده، بلکه مهارت های نورپردازیش نیز به طور چشمگیری بهبود یافته اند.
۷
باید تمام عکس های یک مجموعه (سری) را به طور سازگار و نامتناقض ویرایش کنید
[روتوش طبیعی پرتره]

عکس ها از Manuel Del Moral

وقتی به دو تصویر از یک مجموعه نگاه می کنید، آیا آنها دقیقا روشنایی یکسانی دارند؟ آیا عیب و نقص های یکسانی از آنها حذف شده است؟ آیا پس زمینه در آنها ظاهر/ رنگ یکسانی دارد؟

ایجاد سازگاری بین عکس ها یک مهارت آموختنی است، اما احتمالا یکی از مهم ترین مهارت هاست. اگر شما دو صندلی مارک آیکیا (IKEA) خریدید، می خواهید آنها دقیقا یکسان باشند. نمی خواهید یکی از آنها کمی تیره تر باشد و یکی از پایه هایش کوتاه تر از بقیه باشد.
۸
نباید از ابزار Sharpening بیش از حد استفاده کنید
[روتوش طبیعی پرتره]

یک مصداق بارز برای این مورد، مو است. در عکس های بیش از حد شارپ شده، شما متوجه شکنندگی (تیزی) زیادی در موها می شوید.

مثل این است که دارید آشپزی می کنید. اگر مزه غذا را تست کنید و متوجه شوید که به کمی نمک نیاز دارد، کل نمک پاش را در غذا خالی نمی کنید… تنها مقدار کمی به آن اضافه می کنید. همان مقدار کم تاثیر زیادی در مزه غذا دارد. این راهنمای خوبی برای نحوه بهتر شارپ کردن است. و اگر تصویر شما واقعا تار است، شارپ کردن زیاد چیزی نیست که با آن بتوانید تصویر را اصلاح کنید.
۹
نباید همه چیز را برای مرحله ویرایش بگذارید

بر روی شانه مدل یک تار مو هست؟ منتظر نمانید تا آن را در پس پردازش اصلاح کنید. اگر این مشکلی است که شما به طور فیزیکی می توانید آن را در یک لحظه برطرف کنید، این کار را بکنید. نباید منتظر بمانید تا وقتی که به خانه برسید و بفهمید آنقدر که فکر می کردید خوب نیستید. روتوش یک شکلی از هنر است و درست مانند عکاسی باید به آن احترام گذاشت. شما نمی توانید یک عکس را در هر وضعیتی بگیرید و بعد آن را کامل و بی نقص کنید. بعضی چیزها قابل اصلاح کردن نیستند.

متاسفانه من توصیه ای برای بهتر شدن در این زمینه ندارم. شما فقط باید در طول عکاسی بیشتر توجه کنید. همیشه سعی کنید در حین عکاسی به جزئیات خاصی توجه داشته باشید.

تار مو کجای بدن مدل افتاده؟ آیا چیزی هست که بی مورد (بی ربط) باشد؟ لباس او کثیف است؟ اینها چیزهایی است که من در طول عکاسی در مورد آنها فکر می کنم و می خواهم بدانم.
۱۰
باید فرمان دهمی هم باشد
[روتوش طبیعی پرتره]
نویسنده: دیوید جاستیس (David Justice)

منبع:

لنزک

مجموعه عکس هایی با پرسپکتیو های مختلف

عبارت «هر چه ساده تر، قابل فهم تر» به یک دلیل مشهور شده است: چون واقعاً جواب می دهد. بله، گاهی اوقات پیچیدگی در ترکیب بندی اشیاء در یک عکس خوب است اما با ایجاد یک فضای تقریباً خالی، شما می توانید یک عکس قوی تر خلق کنید.
چرا سادگی جواب می دهد؟

با حذف بی نظمی های موجود در عکس، افراد غیر ضروری و دیگر عوامل بی نظم کننده تصویر، شما تمام عوامل بالقوه را از بین برده و باعث می شوید که درک عکس برای بیننده ساده تر شده و راحت تر بفهمد که تمرکز اصلی شما در عکس چه چیز یا چه کسی بوده و همچنین شما می خواهید چه هدفی را در عکس بیان کنید.
[نمونه عکس مینیمال برای مثال]

تا اینجای مقاله، فهمیدیم که ما می خواهیم با یک سری روش ها، «درک عکس را برای بیننده ساده تر کنیم». پس خیلی ساده بگوییم که ما دنبال مینیمالیسم یا ساده گرایی هستیم و می خواهیم از آن برای بهبود عکاسی خود استفاده کنیم. اصلا تفاوتی ندارد چه شاخه ای از عکاسی! می خواهد ماکرو باشد، پرتره باشد یا منظره… ماموریت ما بهره گیری از سبک «مینیمالیسم» برای بهتر کردن عکس هایمان است. پس ابتدا بهتر است با تعریف مینیمالیسم شروع کنیم:
مینیمالیسم چیست؟

در هنر های تجسمی (مثل مجسمه سازی، نقاشی، عکاسی و…)، مینیمالیسم (minimalism) یک سبک یا رویکرد است که هنرمند سادگی را اساس خلق آثار خود قرار می دهد. یعنی از روش های ساده و خالی از پیچیدگی استفاده می کند – که یکی از مهم ترین آن ها، کاهش المان های بصری می باشد. مینیمالیسم در زبان فارسی، «ساده گرایی»، «هنر کمینه» یا «کمینه گرایی» نیز نامیده می شود. حال که با تعریف «مینیمالیسم» و اساس آن در هنر های تجسمی آشنا شدید، بیایید نگاهی به مینیمالیسم در عکاسی داشته باشیم:
مینیمالیسم یا ساده گرایی در عکاسی چیست؟

در عکاسی، مینیمالیسم یک بیان یا شرح بصری واضح است – همان ساده تر کردن درک عکس که در بالا اشاره کردیم. داستان عکس ساده می شود، المان ها کاهش می یابند، و فضای تمیز اضافه می شود. عکاسی مینیمالیستی (که عکاسی مینیمال نیز نامیده می شود) نه تنها خود به یکی از ژانر ها یا شاخه های عکاسی تبدیل شده، بلکه عکاسان متخصص در رشته خود، یک فضای زنده و جذاب از هنر برای همه ما ایجاد می کنند تا از آن لذت ببریم.

اما آیا شما باید به طور کامل به عنوان یک عکاس مینیمالیستی تخصص داشته باشید یا تا بتوانید از مزایای این سبک بهره مند شوید؟ قطعا نه! هر یک از نکات زیر تقریبا برای هر نوع عکاسی عملی هستند. بیایید برخی از دستورالعمل ها را بررسی کرده و ببینیم چطور می توانید صرف نظر از ژانر (شاخه عکاسی) یا سبک از آنها در کار خود استفاده کنید:
الف
انتخاب سوژه
[نمونه عکس مینیمال برای مثال]

این که شما می خواهید مسائل را ساده و قابل درک نگه دارید، دلیل بر کسل کنندگی عکس نیست. در واقع، با این تکنیک شما باید به سختی تلاش کنید تا خلاف آن را ثابت کرده و یک موضوع قوی پیدا کنید تا به تنهایی بتواند حرفی برای گفتن داشته باشد. این مسئله زمانی بیشتر آشکار می گردد که شما می خواهید از یک فضای بزرگ عکاسی کنید و موضوع اصلی (سوژه اصلی عکس) در قسمت کوچکی از این کادر قرار دارد. همچنین به جای فکر کردن به این که چه چیزهایی را می توانید در کادر خود قرار دهید، به این مسئله فکر کنید که چه چیز هایی را می توانید از عکس حذف کنید. سوژه یا داستان عکس خود را به طور شفاف مشخص کنید، سپس به کمک نکته ها و روش های زیر، آن را به ساده ترین شکل ممکن روایت کنید.
[عکاسی مینیمالیستی]

سوژه اصلی عکس در قسمت کوچکی از این کادر قرار دارد.
ب
انتخاب پس زمینه

پس زمینه نقش مهمی را در ساده یا پیچیده کردن عکس ها ایفا می کند. این ها چند راه برای انتخاب یک پس زمینه مناسب عکاسی مینیمالیستی هستند:
عکاسی بارداری۱
پس زمینه های تار
[نمونه عکس مینیمال برای مثال]
آتلیه بارداری
یک راه آشکار برای جلب توجه چشم بیننده به سوژه اصلی این است که دیافراگم دوربین را به شکلی تنظیم کنید که هر چیزی در پس زمینه از فوکوس خارج شود.

داشتن یک پس زمینه یکدست یا مات و نرم مانع از چرخیدن بیش از حد چشم بیننده در تصویر شده و به شما کمک می کند آنچه را که می خواهید در عکس برجسته کنید (چشم بیننده را به آن هدایت کنید).

چطور پس زمینه عکس را تار یا مات کنیم؟

    با دوربین DSLR
    با دوربین کامپکت
    با فتوشاپ

۲
پس زمینه های ساده
[ترفند عکاسی از اجسام بی جان]

زمانی که در محیط داخلی (فضای بسته مثل خانه، آتلیه و…) عکاسی می کنید از پرده های پس زمینه یا فون استفاده کنید که بی نظمی های عکس را از بین ببرند. همچنین برای عکاسی در محیط بیرون نیز از حصار ها و دیوار های یکدست استفاده کرده و بالاخره هنگام گرفتن عکس از اشیاء کوچک مانند گل ها، سعی کنید پس زمینه خود را به همراه داشته باشید. زمانی که سوژه عکس، گل باشد می توانید زاویه عکس را طوری پایین بیاورید که آسمان به عنوان پس زمینه بوده و به عکس شما فضای مینیمال بدهد

چطور به یک پس زمینه ساده زیبا دست یابیم؟

    با ساخت پس زمینه بوکه خلاقانه برای عکاسی پرتره
    با سینی فر برای سوژه های کوچک
    با کاغذ برای سوژه هایی مثل گل ها
    با تعویض پس زمینه در فتوشاپ

ج
ایجاد فضای تنفس
[عکاسی مینیمالیستی]

شما می توانید با قرار دادن فضای خالی بیشتر در اطراف سوژه اصلی تان، که تحت عنوان فضای منفی شناخته می شود، برای چشم بیننده یک فضای تنفس ایجاد کرده و تمرکز بیشتری را متوجه سوژه کنید. مقاله «درک و استفاده از فضای منفی در عکاسی» در این زمینه به شما کمک خواهد کرد.
د
با رنگ ها بازی کنید
[نمونه عکس مینیمال برای مثال]

اگر بین پس زمینه و سوژه یک کنتراست (تضاد) وجود داشته باشد، در این صورت سوژه کاملاً برجسته به نظر خواهد رسید. به عنوان مثال از رنگ های روشن و قوی در پس زمینه تاریک و یا بر عکس استفاده کنید. مطمئن شوید که هیچ نقطه شاخصی که توجه بیننده را از سوژه اصلی منحرف کند، در عکس وجود نداشته باشد. رنگ تنها یکی از ابزار های شما برای تبدیل کردن سوژه به نقطه کانونی عکس است. می خواهید بدانید نقطه کانونی چیست؟ و چه عوامل دیگری غیر از رنگ به شما کمک می کنند توجه بیننده را به سوژه اصلی تان جلب کنید؟ با مطالعه مقاله «تعریف ساده نقطه کانونی در عکاسی» شروع نمایید.
ه
المان ها یا اشیاء اضافی را حذف کنید
[عکاسی مینیمالیستی]

هر آنچه که در تصویر اضافی است را حذف کنید! تا می شود در مرحله عکاسی و اگر هم نشد با جادوی فتوشاپ. مواردی که از نظر جلب توجه با سوژه اصلی عکس رقابت می کنند. المان هایی که هیچ چیز به داستان عکس شما اضافه نمی کنند. زوم کنید و آن سطل زباله را از پشت سوژه تان حذف کنید. زاویه عکاسی را تغییر دهید تا چند شیء یا اشیاء بی ربط را حذف نمایید. اگر شیء ناخواسته دیگری ماند که نمی شد در مرحله عکاسی آن را حذف کرد، در نهایت آن را در مرحله ویرایش و فتوشاپ حذف کنید.

فرمانده روتوش: نباید همه چیز را برای مرحله ویرایش بگذارید

حال که با حذف المان های ناخواسته و حواس پرتکن، رقبای سوژه اصلی مان را کنار زدیم، از خطوط هدایتگر برای هدایت چشم بیننده به سمت سوژه کمک می گیریم:
و
از خطوط هدایتگر استفاده کنید
[نمونه عکس مینیمال برای مثال]

از آنجا که عکاسی مینیمالیستی معمولا ترکیب بندی های بسیار ساده ای دارد، اغلب از خطوط و بافت ها برای بهبود داستان سرایی و هدایت توجه بیننده در جهت مناسب استفاده می شود. پیدا کردن خطوط هدایتگر طبیعی در ترکیب بندی هایتان می تواند به هدایت چشم بیننده به جایی که شما می خواهید کمک کند، که به شما اجازه می دهد تا تعداد المان های مورد نیاز برای گفتن داستان در عکستان را به حداقل برسانید.

این خطوط را می توانید در همه جا پیدا کنید؛ ریل های قطار، جاده ها، پیاده روها، و ساختمان ها تنها چند نمونه از آنها هستند. اگرچه پیدا کردن آنها آسان است، به راحتی می توان از آنها استفاده اشتباه کرده و بیننده را گیج کرد. اگر انتخاب یک خط آسان است، باید چشم ها را به جایی مرتبط هدایت کند. خطوط نباید نگاه بیننده را به صورت تصادفی از سوژه دور کنند، یا بدون هیچ مقصد واقعی به جایی بیرون از کادر هدایت کنند.

منبع:

لنزک

پشت صحنه یک جلسه عکاسی خانوادگی

 امروز من یک نگاه اجمالی به یکی از جلسات عکاسی خانوادگی قدیمی ام می اندازم. من به شما می گویم که از چه لوازم و تجهیزات عکاسی ای استفاده کردم، روند فکری من در طول عکاسی چگونه بود، چند عکس گرفتم تا به یک عکس خوب برسم، و این که چطور اشتباهاتتان می تواند به شما کمک کند تا به عنوان یک عکاس پیشرفت کنید. اگر قصد دارید عکاسی خانوادگی انجام دهید ادامه مطلب را مطالعه نمایید، چراکه به دلیل مثال های زیادش می تواند از هر آموزش عکاسی خانوادگی ای بهتر باشد.

شما احتمالا عکس های خانوادگی عالی را در اینترنت یا اینستاگرام دیده اید. عکاسان دوست دارند بهترین کارهای خود را به نمایش بگذارند. اما شما از دیدن یک جلسه عکاسی خانوادگی کامل چیزهای خیلی بیشتری یاد خواهید گرفت تا تنها یک عکس عالی.

من عکس های خوب، بد، و عکس هایی که حتی اجازه ندادم خود خانواده ببینند را به شما نشان خواهم داد.
[عکاسی خانوداگی]

من عاشق عکس هایی مانند این با نور پس زمینه طلایی در صحنه های شاد و خوش عکس هستم. اما واقعیت این است که برای هر عکس «عالی» مانند این، ده ها (و حتی صدها) عکس گرفته شده که چندان خوب به نظر نمی رسیدند.
تجهیزات عکاسی برای این جلسه عکاسی خانوادگی عکاسی کودک در آتلیه کودک 

برای این جلسه عکس خانوادگی، من از دوربین Nikon D7100 استفاده کردم. برای اکثر عکس ها لنز من یک ۷۰-۱۸ میلیمتر با دیافراگم f/3.5-4.5 بود، هرچند تعداد کمی از آنها نیز با یک لنز ۳۰۰-۷۰ میلیمتر با دیافراگم f/4.0-5.6 گرفته شدند. من تصمیم گرفتم با فرمت RAW و JPEG عکس بگیرم، اما فقط فایل های RAW را با استفاده از لایت روم پردازش کردم.
[عکاسی خانوداگی]

لایت روم برنامه پس پردازش مورد علاقه من است. من در این جلسه ۹۸۲ عکس گرفتم. برای محدود کردن آنها، عکس هایی که برای من برجسته تر بودند را با پرچم علامت زدم، و سپس موارد نهایی که قصد داشتم نگه دارم را با رنگ زرد هایلایت کردم.
جلسه عکاسی خانوادگی

این جلسه مربوط به گذشته است، زمانی که من یک عکاس خانواده بودم. من این جلسه را انتخاب کردم چون هنوز چیزهایی زیادی بود که یاد نگرفته بودم، و ترجیح می دهم یک جلسه عکاسی سخت را به شما نشان دهم، چون خیلی بیشتر به شما کمک خواهد کرد.

آنها یک نوزاد داشتند و اکثر بچه ها زیر پنج سال بودند. خوشبختانه، من بعد از چندین سال عکاسی در مدرسه، تجربه زیادی در عکاسی از بچه های کوچک داشتم.

هدف من گرفتن انواع عکس های مختلف از کل خانواده، خواهر و برادرها و تک تک بچه ها بود.
این عکس مستقیما از دوربین بیرون آمده (SOOC) و نمونه ای از عکس هایی است که در نهایت آن را انتخاب نکردم. عکس گرفتن از یک خانواده شش نفری در حالی که همه آنها همزمان به دوربین نگاه کنند و لبخند بزنند، می تواند سخت و چالش برانگیز باشد. یکی دو تا از بچه ها همیشه به سمت دیگری نگاه می کنند یا لبخند نمی زنند. پدر و مادر نیز به ناچار به جای دوربین به بچه ها نگاه می کنند. شما باید یاد بگیرید که توجه آنها را جلب کنید.
[عکاسی خانوداگی]

عکس ها بعد از ویرایش در لایت روم این گونه به نظر می رسند. من ۷۰ عکس گرفتم تا به این یکی رسیدم. من دلسرد شده بودم، اما یاد گرفتم که باید در برقراری ارتباط با گروه ها بهتر شوم.
[عکاسی خانوداگی]

این عکس نیز مستقیم از دوربین و بدون ویرایش است. وادار کردن چهار خواهر و برادر (که یکی از آنها نوزاد است) به نگاه کردن در دوربین و همزمان لبخند زدن، واقعا می تواند سخت باشد. اگر یکی از والدین یا یک دستیار درست پشت سر شما بایستند تا توجه آنها را جلب کند، می تواند به شما کمک کند. آن شخص باید در برقراری ارتباط با کودکان رفتار بازیگوشانه و کودکانه داشته باشد. این به مراتب بهتر از این است که یک بزرگسال کنار شما بایستد و سر بچه ها داد بزند و بگوید «اینجا را نگاه کنید!»
[عکاسی خانوداگی]

این عکس بعد از ویرایش در لایت روم خوب از کار درآمد. من ۳۳ عکس بد گرفتم تا به این عکس خوب رسیدم.
[عکاسی خانوداگی]

گاهی اوقات شما باید اجازه دهید بچه ها مسخره بازی درآورند. چرا یک جلسه عکس خانوادگی نباید برای آنها سرگرم کننده باشد؟ اما مراقب باشید. گاهی اوقات اگر به آنها اجازه دهید مسخره بازی درآورند، دیوانگی را از حد می گذرانند. آنها واقعا در این لحظه خیلی خوشحال تر بودند.
[عکاسی خانوداگی]

تا اینجا می توانید ببینید که اکثر عکس های من ناکافی نوردهی شده (underexposed) بودند. من مجبور شدم آنها را در لایت روم خیلی روشن کنم. در حال حاضر من از ترکیبی از مُد اولویت دیافراگم و جبران نوردهی استفاده می کنم. هدف من به دست آوردن روشن ترین نوردهی ممکن، بدون بیش از حد نوردهی شدن (overexposure) آن است. سپس می توانم تنظیمات نهایی را در لایت روم اعمال کنم.
[عکاسی خانوداگی]

این عکس نهایی (که در لایت روم ویرایش شده) احساس آرامش خاصی دارد. من همیشه به دنبال بی حرکت بودن و ژست عالی در یک عکس نیستم.
[عکاسی خانوداگی]

من متوجه شدم که کار کردن با هر کودک به طور جداگانه بسیار آسان تر است. من می توانستم با هر یک از آنها ارتباط برقرار کنم و از حالت های خوب عکس بگیرم. ارتباط برقرار کردن با کل گروه به طور یکجا، دشوار است.
[عکاسی خانوداگی]

این عکس نیز مستقیم از دوربین و بدون ویرایش است. معمولا نوزادان خودشان خیلی خوب نمی توانند بنشینند، به خصوص هنگام نشستن روی بسته های علف خشک. من همیشه از یکی از والدین می خواهم نزدیک آنها بنشیند تا آنها را محکم نگه دارد. وقتی من عکس می گیرم، آنها برای چند ثانیه دست خود را عقب می کشند.
[عکاسی خانوداگی]

هنگامی که نوزادان در حس و حال خوبی هستند، خنداندن آنها بسیار سرگرم کننده است.

بیشتر بخوانید: چگونه در عکاسی از کودکان لبخند های طبیعی تری به دست آوریم
[عکاسی خانوداگی]

عکاسی از نوزادان و کودکان نوپا زمانی که خلق و خوی بدی دارند، می تواند واقعا سخت باشد. در بین عکس ها باید تنقلات (نه رشوه) و زمان زیادی به آنها بدهید تا به حالت عادی برگردند.

این جلسه عکاسی خانوادگی باید ارزش توجه کردن به نوردهی در لحظه (نه گذاشتن آن برای مرحله ویرایش) را به شما یاد دهد. هیستوگرام خود را نگاه کرده و از جبران نوردهی برای اعمال تنظیمات استفاده کنید.

برقراری ارتباط با کودکان و خنداندن گروه های کوچکی از افراد را تمرین کنید، تا در جلسات عکاسی بتوانید این کار را به راحتی و بدون تلاش انجام دهید.

بیشتر بخوانید: ۴۳ راه نشاندن لبخند بر لب و ژست دهی طبیعی در عکاسی پرتره

نگران این نباشید که ممکن است لازم باشد ۲۰-۱۰ عکس بگیرید تا به عکسی برسید که ارزش نگه داشتن دارد. این برای بسیاری از عکاسان کاملا عادی است.

یک چیزی که من تا این مرحله یاد نگرفته بودم، قدرت خلاقانه زوایا بود. زوایا و لحظات کاندید (بی هوا – بدون ژست دهی، وقتی سوژه حواسش نیست) در حال حاضر مهم ترین بخش رویکرد من در جلسات عکاسی خانوادگی هستند. استفاده خلاقانه از زوایا در ترکیب با لحظات کاندید به شما کمک می کند تا هر عکس را منحصر به فردتر و شخصی تر کنید.
لحظات کاندید

اگرچه من کمی تجربه عکاسی در این زمینه داشتم (مراسم های عروسی مختلف، عکس های مدرسه ای، و عکاسی از چند خانواده)، اما قطعا دید یا سبک شخصی خودم را ایجاد نکرده بودم. اما این جلسه عکاسی خانوادگی بخشی از روند ایجاد آن بود.
من این عکس های کاندید را با شما به اشتراک می گذارم، چون عکس هایی مانند اینها بود که به من کمک کرد به عنوان یک عکاس پیشرفت کنم و مرا به چیزی که امروز هستم تبدیل کرد.
[عکاسی خانوداگی]

این عکس درست در ابتدای مسیر ورود به مزرعه آفتابگردان گرفته شد. شما می توانید در ابتدای جلسه برای گرم کردن، عکس های کاندید بگیرید تا همه به دوربین عادت کنند.
[عکاسی خانوداگی]

این یک لحظه آرام قبل از شروع جلسه بود. من عاشق نور نرم روی صورت مادر هستم.
[عکاسی خانوداگی]

این نمونه بسیار خوبی است از این که اجازه دهید نوزادان و کودکان نوپا در طول جلسه کاوش کنند. آنها در مورد جهان اطراف خود کنجکاو هستند. بنابراین به آنها اجازه دهید کاوش کنند، در این صورت شما هم احتمالا عکس های کاندید خوبی خواهید گرفت.
[عکاسی خانوداگی]

آخرین جایی که ما یک عکس خانوادگی گرفتیم، بیرون یک انبار بزرگ بود. دخترها با گربه های انباری بازی می کردند و من نمی توانستم در مقابل گرفتن چند عکس مقاومت کنم (با وجود این که احساس می کردم کار من تمرکز بر روی عکس های ژست دهی شده است). دوربین من خوب فوکوس نکرد، در نتیجه این تصویر تار شد. اما من به نکته بسیار ارزشمندی پی بردم که فهمیدم این عکس در هر حال ارزش نگه داشتن را دارد. من در واقع فهمیدم که چیز نوستالژیکی در مورد بد فوکوس کردن یا از دست دادن فوکوس وجود دارد. این تصویر به عنوان یک عکس چاپی کوچک یا بر روی یک صفحه نمایش کوچک چندان هم بد به نظر نمی رسد. اما من نمی خواستم آن را به خانواده بدهم یا در مجموعه نمونه کارهایم قرار دهم.
[عکاسی خانوداگی]

این عکس از خانواده که در کنار هم راه می رفتند، در حالی گرفته شد که ما از یک مکان به مکان دیگر می رفتیم. این روزها من یک گردش را برای جلسات برنامه ریزی می کنم و بین مکان های مورد نظر، عکس های کاندید می گیرم.
[عکاسی خانوداگی]

این لحظه کاندید بعد از چند عکس ژست دهی شده با مادر و فرزند کوچکش گرفته شد.
سخن آخر

در صورتی که شما در مراحل اولیه عکاس خانواده شدن هستید، احساس بدی نداشته باشید اگر هنوز خوب جا نیفتاده اید. در لحظات سخت ثابت قدم باشید تا رشد کنید. آن عکس های نادری که باعث می شوند ضربان قلب شما بالا برود، نشانه هایی هستند از این که شما به عنوان عکاس چه کسی خواهید شد. این عکس ها را بیشتر دنبال کنید، اما این را هم بدانید که باید خیلی چیزهای دیگر را نیز دنبال کنید، چون هیچ وقت نمی دانید چه چیزهایی ممکن است ضربان قلب شما را بالا ببرند.
[عکاسی خانوداگی]

من این عکس را نگه داشتم تا به عنوان آخرین عکس به شما نشان دهم، چون یکی از آن لحظاتی بود که مرا به عنوان یک عکاس برای همیشه تغییر داد. در حالی که من داشتم از مادر و خواهر کوچکتر عکس می گرفتم، سرم را بالا آوردم و دیدم خواهر بزرگتر دارد در مسیر می رقصد. برای من، این صحنه معنای واقعی کودکی بود. من ۷۰ بار امتحان نکردم تا به این عکس برسم. در واقع، درست بعد از این که این عکس را گرفتم، او دست از رقصیدن کشید و ژست گرفت. تا به امروز، رقص بخشی از بسیاری از جلسات عکاسی من بوده است.

نویسنده: مت کوکر (Mat Coker)

منبع:

لنزک