تنظیمات درست دوربین برای عکاسان مبتدی در کنسرت

عکاسی را به سادگی نمی توان فراگرفت و به فردی تبدیل شد که در این زمینه می تواند عملکردی بزرگ از خود نشان دهد و استعداد خود را به خوبی به نمایش بگذارد. انجام این عمل نیاز است تا با آگاهی لازم همراه باشد.

این آموزش برای مبتدیان عکاسی از کنسرت در نظر گرفته شده است. اگر شما یک دوربین DSLR دارید و به یادگیری نحوه کنترل تنظیمات دوربین خود برای گرفتن عکس های عالی در کنسرت ها یا رویداد های مشابه علاقه مند هستید، این آموزش عکاسی برای شماست. اگر شما یک عکاس با تجربه هستید که قبلا از نمایش ها عکاسی نکرده است، ممکن است اطلاعات مفیدی در این مطلب همراه با نکات زیادی که در حال حاضر می دانید، وجود داشته باشد. به دلیل پایه ای بودن آموزش (پرداختن به مقدمات عکاسی مثل نوردهی، نورسنجی و فوکوس) و همچنین در بر داشتن نکاتی که می توانند برای عکاسی در شرایط کم نور یا دارای حرکت زیاد مورد استفاده قرار گیرند، مطالعه این مطلب را به همه عکاسیی های عزیز توصیه می کنیم.

اول از همه: هیچ تنظیمات دوربین کامل و بی نقصی برای عکاسی از کنسرت وجود ندارد.

هر موقعیت نیازمند تنظیمات دوربین متفاوتی است که بر اساس عوامل بی شماری می باشند. چقدر نور وجود دارد؟ آیا سوژه در حال حرکت است؟ من چقدر عمق میدان می خواهم؟ آیا اشکالی ندارد که عکس های من دانه دانه (نویز دار) باشند؟

اغلب به طور خاص از عکاسان موسیقی سوال می شود «از چه تنظیماتی استفاده می کنید؟» هر عکاس کنسرت، یا هر عکاس به طور کلی، می داند که پاسخ این سوال چندان مفید نخواهد بود، چون تنظیمات شما به طور مداوم با توجه به وضعیت تغییر می کند. آنچه مفید است به دست آوردن یک درک پایه از این که هر تنظیمات چطور عمل می کند، هر تنظیمات را تا چه حدی می توانید پیش ببرید، و یک پایه برای شروع عکاسی در آن است.

بسیاری از مبتدیان عکاسی به سمت عکاسی از کنسرت کشیده می شوند، چون جای جذابی برای شروع است! شما به گروه های موسیقی نزدیک می شوید و از مصاحبت با آنها لذت می برید، فرصت ثبت صدها لحظه با ارزش برای عکاس» را دارید، و با عکاسی خود کار نیز می کنید. علیرغم جذب مبتدیان، عکاسی از یک کنسرت یکی از سخت ترین شرایط برای هر عکاس است. نور بسیار کم، شرایط نوری دائما در حال تغییر، و سوژه های به سرعت در حال حرکت، گرفتن عکس های عالی را بسیار سخت می کنند.

هنگامی که شما برای اولین بار عکاسی از کنسرت را آغاز می کنید، به احتمال زیاد با نمایش های محلی کوچک شروع می کنید تا مجموعه نمونه کارهای خود را بسازید. گاهی اوقات این نمایش ها بدترین شرایط نورپردازی را دارند، که کار را بسیار سخت می کند. اما خبر خوب این است که هیچ کس اهمیت نمی دهد اگر شما دوربینتان را آنجا بیاورید، و برای خودتان عکاسی کنید، بنابراین هیچ فشاری وجود ندارد و شما می توانید با خیال راحت آزمایش و تمرین کنید!

اگر هنوز یک «لنز سریع» ندارید، Yongnuo 50mm f/1.8 به عنوان اولین لنز برای عکاسی از کنسرت، گزینه خوبی برای شروع است.

عکاسی بارداری در آتلیه بارداری: به لنزی که بیشینه گشودگی دیافراگم بزرگ تری داشته باشد (ضریب اف کوچکی مثل f/1.8)، «لنز سریع» گفته می شود، چراکه اجازه تنظیم سرعت شاتر های سریع تر را می دهد.
نگاهی سریع به تنظیمات پایه دوربین

مُد نوردهی: دستی (Manual)

سرعت شاتر: ۱/۲۵۰ ثانیه یا سریع تر

دیافراگم: کاملا باز (f/1.4-f/2.8)

ایزو: بالاترین حد ممکن؛ ماکزیمم ۳۲۰۰

تراز سفیدی: WB خودکار

فوکوس خودکار: متوالی (Al-Servo)

حالت عکاسی: متوالی (پیوسته)

نورسنجی: N/A

کیفیت تصویر: RAW
تنظیمات دوربین برای عکاسی از کنسرت

تمام تنظیمات دوربین شما با هم ترکیب می شوند تا به یک تصویر با نوردهی مناسب منجر شوند. داشتن یک درک پایه از مثلث نوردهی مهم است، و به شما کمک می کند تا بفهمید چطور باید تنظیمات خود را برای هر وضعیت تغییر دهید.

در واقع، مثلث نوردهی به دست آوردن نوردهی صحیح را بسته به سه چیز بیان می کند:

ایزو – سنسور دوربین شما نسبت به نور چقدر حساس است

سرعت شاتر – شاتر چه مدت باز می ماند تا به نور اجازه ورود دهد

دیافراگم – اندازه گشایش لنز شما، که اجازه می دهد نور وارد شود

در عکاسی از کنسرت، شما دائما در حال تلاش هستید تا اجازه ورود بیشترین مقدار نور ممکن را بدهید. بنابراین می خواهید که دیافراگم کاملا باز، ایزو بالا، و سرعت شاتر پایین باشد… اما اگر زیاده روی کنید عواقبی برای هر یک از این تنظیمات وجود دارد. ما به هر یک از این تنظیمات و عواقب فراتر رفتن از محدودیت های آنها خواهیم پرداخت.
مُد نوردهی: دستی

عکاسی در مُد نوردهی دستی (M) بیشترین کنترل را بر نوردهی تصویر به شما می دهد. شما می خواهید قادر به تغییر سریع تنظیمات خود برای غلبه بر شرایط نوری در حال تغییر، به خصوص هنگام عکاسی از کنسرت باشید.

برخی از افراد ممکن است مدهای AV (اولویت دیافراگم) یا TV (اولویت شاتر) را برای عکاسی از نمایش ها توصیه کنند، اما من آنها را توصیه نمی کنم چون شما به کنترل کامل بر دیافراگم، ایزو، و سرعت شاتر برای تنظیم بر اساس موقعیت نیاز دارید. جنبه مثبت دیگر این است که عکاسی به صورت دستی به سرعت شما را مجبور خواهد کرد تا یاد بگیرید چطور هر تنظیمات بر تصویر شما تاثیر می گذارد و به همین دلیل شما عکاس بهتری خواهید شد!

عکاسی: یکی از نکاتی که به شما عزیزان توصیه می کنیم، تمرین برای تسلط پیدا کردن بر اعمال تنظیمات یا تنظیم سریع دوربین است. اینکه بتوانید سریع و بدون فکر، حتی در تاریکی، برای مثال سرعت شاتر را تغییر دهید. در عکاسی از رویداد هایی مثل کنسرت، عکاسی حیات وحش و یا عکاسی از برخی ورزش ها، صحنه ها و لحظات ناب خیلی سریع اتفاق افتاده و ناپدید می شوند. بنابراین علاوه بر اینکه مهم است توجه خود را به اطراف خود یا صحنه نگه دارید، باید دست تان نیز در کار کردن با دوربین خود روان و سریع باشد تا در صورت نیاز به تغییر تنظیمات لحظه ای ناب را از دست ندهید.
سرعت شاتر: ۱/۲۵۰ ثانیه یا سریعتر

در حالت ایده آل سرعت شاتر شما باید تا جایی که ممکن است سریع باشد، به اندازه ای که وضوح را حفظ کنید و سوژه ها تار نشوند، و در عین حال عکس هم به اندازه کافی روشن باشد.

اگر سرعت شاتر شما بیش از حد آهسته باشد، وقتی سوژه ها در کادر حرکت می کنند شما ماتی حرکت (motion blur) به دست می آورید. این یک چالش بزرگ در عکاسی از کنسرت است، چراکه در آن سوژه های شما دائما در حال حرکت هستند و شما واقعا باید حرکت را متوقف یا فریز کنید.

۱/۲۵۰ ثانیه پایه خوبی است، اما یک قانون نیست. این سرعت بیشتر حرکت را به خوبی ثبت می کند، و اجازه می دهد نور کافی وارد شود بنابراین شما مجبور نیستید تنظیمات دیگر خود را بیش از حد تغییر دهید. اگر نورپردازی نمایش روشن است، و شرایط به شما اجازه می دهد تا سرعت شاتر خود را به چیزی مانند ۱/۴۰۰ یا ۱/۶۴۰ ثانیه افزایش دهید، آن وقت می توانید حرکت را به خوبی متوقف کنید.

در شرایط خیلی کم نور، ممکن است مجبور شوید سرعت شاتر خود را به زیر ۱/۲۵۰ ثانیه کاهش دهید. شما می توانید این کار را انجام دهید، اما باید در مورد سرعت آهسته تر از ۱/۱۰۰ ثانیه مراقب باشید، حتی اگر سوژه ها خیلی حرکت نمی کنند. بر روی صفحه پیش نمایش دوربینتان سخت می توانید بگویید که آیا مقدار کمی ماتی حرکت دارید یا نه، اما واقعا ناراحت کننده است که به خانه بروید و ببینید همه عکس هایتان تار و فاقد وضوح (شارپنس) هستند.

اینها چند نمونه خوب از «متوقف یا فریز کردن حرکت» در یک لحظه ناب هستند:

با استفاده از یک سرعت شاتر سریع، من توانستم پریدن خواننده را در کادر متوقف کنم؛ که یکی از جالب ترین لحظات بود.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۴۰۰، دیافراگم f/2.8، ایزو ۲۰۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 5D Mark II، کانن ۱۶-۳۵mm f/2.8L II

برای این عکس من سرعت شاترم را بر روی ۱/۱۰۰۰ ثانیه قرار دادم، چون نمی خواستم کاغذ رنگی های در حال افتادن تار شوند. عکاسی در مد دستی و توانایی تغییر سریع سرعت شاترم به من اجازه داد تا این لحظه را ثبت کنم.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۱۰۰۰ ثانیه، دیافراگم f/2.8، ایزو ۱۰۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 6D، کانن ۱۶-۳۵mmm f/2.8L II
دیافراگم: f/1.4 – f/2.8+

برای عکاسی از کنسرت ها، شما به یک لنز «سریع» تخصصی نیاز دارید که اجازه استفاده از یک دیافراگم با ضریب اف (f-number) کوچک را می دهد. آنها اغلب واقعا گران قیمت هستند، اما گزینه های مختلف لنز تقریبا با هر قیمتی وجود دارد. این لنزها اجازه ورود نور بیشتر را می دهند به طوری که شما مجبور نیستید سرعت شاتر خود را خیلی آهسته یا ایزو را واقعا زیاد کنید (بعدا به این مورد خواهیم رسید) تا تصاویر به اندازه کافی روشنی به دست آورید.

شما اغلب با باز ترین دیافراگم ممکن عکس می گیرید، یعنی از کوچک ترین ضریب اف که لنزتان اجازه می دهد استفاده می کنید. یک عیب آن این است که هرچه ضریب اف شما عدد کوچک تری (دیافراگم باز تر) باشد، عمق میدان کم تری خواهید داشت، و عکس شما به اندازه وقتی که یک ضریب اف بزرگتر تنظیم می کردید شارپ نمی شود. این امر می تواند به از دست دادن نقطه فوکوس شما منجر شود، اما لنزها و دوربین های خوب کمتر در این مورد دچار مشکل می شوند.

اما داشتن یک عمق میدان کم می تواند افکتی عالی برای استفاده باشد، حتی اگر به معنی از دست دادن چند عکس باشد. این کار می تواند عکس های شما را جالب تر کند، به خصوص اگر به سوژه خود نزدیک باشید. این امر به طور موثر سوژه و پس زمینه شما را از هم جدا می کند. اینها چند نمونه هستند.

عکاسی: عمق میدان کم، به عکاس اجازه می دهد روی سوژه فوکوس کرده و آن را واضح و شارپ ثبت کند، در عین حال پس زمینه ای مات داشته باشد – یا به عبارتی سوژه و پس زمینه را از هم جدا کند. اگر با عمق میدان آشنایی کامل ندارید، «عمق میدان را عمقی یاد بگیرید».

در این تصویر، می توانید ببینید که کل بدن سوژه در فوکوس است، در حالیکه دست ها در جلو یا پیش زمینه تصویر، و همچنین ابر ها و ساختمان در پشت یا پس زمینه تار هستند.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۲۰۰۰ ثانیه، دیافراگم f/1.8، ایزو ۱۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 5D Mark II، سیگما ۵۰mm f/1.4 EX DG HSM

می بینید که ست درام و صحنه پشت سوژه، و همچنین جلوی صحنه با سیم میکروفون تار هستند. به دلیل عمق میدان کم، سطح بسیار باریکی از این تصویر در فوکوس است – شاید ۱۵ سانتیمتر یا بیشتر. شما می توانید این سطح را با توجه به این که چطور صورت و شانه های سوژه در فوکوس هستند شناسایی کنید، اما نزدیک ترین انتهای میکروفون و همچنین بازوی سمت چپ او خارج از فوکوس هستند.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۵۰۰ ثانیه، دیافراگم f/1.4، ایزو ۱۰۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 5D Mark II، کانن ۳۵mm f/1.4L
ایزو: ۳۲۰۰-۵۰۰

اثر ایزو (ISO) بر روی عکس های شما بسیار ساده است؛ اگر ایزوی شما بالا باشد، در عکس هایتان دانه دانه یا نویز خواهید داشت، اگر پایین باشد نه.

اگر می خواهید عکس های به اندازه کافی روشن بگیرید، ایزو ممکن است اولین چیزی باشد که باید آن را تنظیم کنید. کمی نویز بیشتر در تصویر شما بهتر از داشتن یک عکس تار از مهم ترین عکس های شب نمایش است که شما به خاطر سرعت شاتر زیادی آهسته خود به دست آورده اید. شما معمولا با یک دیافراگم کاملا باز عکس می گیرید بنابراین برای افزایش نوردهی یا روشن تر کردن تصویر گزینه دیگری جز بالا بردن ایزو (افزایش حساسیت سنسور به نور) پیش رو ندارید.

توانایی دوربین ها در رابطه با ایزو های بالا و میزان نویز ایجاد شده متفاوت است. برخی از دوربین های DSLR قابل توجه در سمت کانن شامل کانن EOS 6D و کانن EOS 5D Mark III هستند. با دوربین هایی مانند اینها، شما قادر به تنظیم ایزوی خود به سطوح بالا مانند ۶۴۰۰ خواهید بود، بدون این که در نهایت تصویری بیش از حد دانه دانه (نویز دار) و غیر قابل استفاده داشته باشید.

صرف نظر از اینکه چه دوربینی دارید، من پیشنهاد می کنم که ایزوی خود را از ۵۰۰ یا بیشتر شروع کنید، و سپس اگر خواستید تصویرتان روشن تر باشد سریع آن را تا ۲۰۰۰ افزایش دهید. نقطه بهینه شما باید چیزی بین ۱۲۵۰-۱۰۰ باشد، قبل از این که دانه دانه یا نویز قابل توجهی در عکس های شما نمایان شود. شما باید دوربین خود را تست کنید تا ببینید عکس در سطوح ایزوی بالاتر از آن چطور به نظر می رسد – اگر عالی به نظر نمی رسید، باید برای افزایش نوردهی سرعت شاتر یا دیافراگم خود را تنظیم کنید.

اینها چند نمونه از عکس هایی با ایزوی بالا هستند:

به وضوح می توانید دانه دانه ها را در این عکس ببینید، که به خصوص در تُن های میانی مشهود است. حتی با سرعت شاتر خیلی آهسته و دیافراگم کاملا باز، من مجبور شدم ایزو را مقدار زیادی افزایش دهم. خوشبختانه تصویر هنوز هم قابل استفاده است، چون کانن ۶D خیلی خوب با تنظیمات ایزوی بالا کار می کند.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۱۶۰ ثانیه، دیافراگم f/2.8، ایزو ۵۰۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 6D، کانن ۷۰-۲۰۰mm f/2.8L IS II USM

این عکس با کانن ۵d Mkii قدیمی من گرفته شده، که ایزوی بالا را به خوبی دوربین فعلی ام کنترل نمی کرد. می توانید به وضوح دانه دانه ها را در سرتاسر تصویر ببینید، که من معتقدم از جلوه این عکس می کاهد.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۳۲۰ ثانیه، دیافراگم f/2.8، ایزو ۱۰۰۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 5D Mark II، Tokina 11-16mm f/2.8
تراز سفیدی: WB خودکار

رها کردن تراز سفیدی بر روی حالت خودکار بهترین کاری است که شما به عنوان یک مبتدی می توانید انجام دهید. همانطور که به بقیه تنظیمات دوربین خود می پردازید، می توانید شروع به یادگیری کمی بیشتر در مورد نحوه کار تراز سفیدی، و نحوه تنظیم آن برای به دست آوردن رنگ های هماهنگ و سازگار در کل مجموعه تصاویر خود کنید. با این حال در موقعیت هایی مانند کنسرت، رنگ چراغ ها اغلب تغییر می کند که این کار را تقریبا بی فایده می کند. تا زمانی که شما در حال عکاسی در فرمت RAW و نه JPEG هستید، قادر به تنظیم درجه حرارت رنگ و ته رنگ در یک نرم افزار ویرایش مانند ادوبی لایت روم خواهید بود.

بیشتر بخوانید: آموزش کامل تراز سفیدی در دوربین و با فتوشاپ
فوکوس خودکار: Al-Servo

معادل نیکون برای Al-Servo بر روی کانن AF-C است. این یک مد فوکوس پیوسته یا متوالی است، که به ردیابی سوژه شما و نقطه فوکوس همانطور که در میان کادر حرکت می کند، کمک می کند. هنگام عکاسی سریع از سوژه های متحرک مانند کاری که عکاسان کنسرت تقریبا همیشه انجام می دهند، فوکوس متوالی یک مزیت بزرگ است.

یک تکنیک مفید برای عکاسان کنسرت فوکوس با دکمه عقب دوربین است، که به شما اجازه می دهد تا دکمه دیگری را بر روی دوربین خود تنظیم کنید که مسئول فوکوس کردن باشد. برای کسب آموزش بیشتر در این زمینه شماره ۸ مطلب «بهترین تکنیک های فوکوس» عکاسی را مطالعه نمایید.
حالت عکاسی: متوالی

هر دوربین DSLR یک حالت عکاسی (Drive Mode) متوالی دارد، که در آن شما قادر به گرفتن صدها عکس به صورت پی در پی می باشید. اوایل ممکن است پیش بیاید دکمه شاتر را کمی محکم فشار دهید یا طولانی نگه دارید و تعدادی عکس تصادفی ناخواسته بگیرید، اما خیلی زود به این مُد عادت خواهید کرد و یاد می گیرید که چطور فشار درست را به کار ببرید تا زمانی که می خواهید، به صورت پی در پی چند عکس بگیرید.

این مسلما مُد عکاسی مهمی برای ثبت لحظات ناب یک مجموعه است؛ پرش، چرخش، حرکت موها، و غیره. شما باید مطمئن شوید که به عنوان مثال بالاترین نقطه پرش را ثبت می کنید، و به جای تنها گرفتن یک عکس و امید به این که خوب از کار در می آید، عکاسی متوالی به شما اجازه می دهد تا از هر چیزی چندین فریم بگیرید تا بتوانید بهترین آنها را انتخاب کنید.
نورسنجی: نورسنجی نقطه ای

زمانیکه در حال عکاسی در مُد نوردهی دستی (manual) باشید، تنظیمات نورسنجی دوربین تان روی نوردهی عکس تاثیری نخواهد داشت. اگر از مُد نوردهی دیگری مانند AV یا TV استفاده می کنید، سیستم نورسنجی با تغییر خودکار تنظیمات (تغییر سرعت شاتر یا دیافراگم) از طرف شما برای به دست آوردن نوردهی صحیح کار می کند. با این حال زمانی که درون منظره یاب دوربین در مُد نوردهی دستی نگاه می کنید، نورسنج می تواند به عنوان یک راهنما در یافتن راهی برای رسیدن به نوردهی مورد نظرتان مفید باشد.

زمانی که در منظره یاب دوربین خود نگاه می کنید، به آسانی قادر به فهمیدن نورسنجی خود خواهید بود. زمانی که شاخص در سمت راست قرار داشته باشد سیستم نورسنجی دارد به شما می گوید که نوردهی عکس بیش از حد خواهد شد. و زمانی که در سمت چپ قرار داشته باشد، می گوید که نوردهی ناکافی است.

از آنجا که کنتراست یا تضاد نوری زیادی بین هنرمند و پس زمینه وجود دارد، برخی از مُدهای نورسنجی نسبت به بقیه خوانش های مفیدتری به شما می دهند. نورسنجی نقطه ای (Spot metering) معمولا مفیدترین مُد برای عکاسی از کنسرت است، و با ارزیابی نحوه نوردهی درستِ تنها یک نقطه کار می کند؛ نقطه فوکوس شما. این مفید است چون نقطه فوکوس شما تقریبا همیشه چهره هنرمند خواهد بود، که بخشی از تصویر است که نوردهی درست آن از همه مهم تر می باشد.

سایر مدهای نورسنجی در زمینه عکاسی از کنسرت به این اندازه مفید نیستند. نورسنجی Evaluative (یا «ماتریسی») نوردهی را با در نظر گرفتن نقطه فوکوس شما، و همچنین عواملی در بخش های دیگر تصویر محاسبه می کند. این مد نورسنجی می تواند برای استفاده های دیگر عالی باشد، اما هنگام عکاسی از نمایش ها، تنها خوانش نوردهی ای که مهم است چهره هنرمند یا ویژگی خاصی است که شما می خواهید برای آن نوردهی کنید. نورسنجی مرکز محور (Center-weighted) تنها مرکز کادر را می سنجد. این مد نیز ایده آل نیست، چون ما همیشه سوژه هایمان را دقیقا در مرکز کادربندی نمی کنیم.
کیفیت تصویر: RAW

تصاویر RAW مزایای زیادی نسبت به تصاویر JPEG دارند. فایل های خام یا RAW اطلاعات بسیار بیشتری را ذخیره می کنند، که به شما اجازه می دهد تا عکس های خود را به یک نرم افزار ویرایش مانند ادوبی لایت روم ببرید و تراز سفیدی، نوردهی، و بسیاری از تنظیمات دیگر را تنظیم کنید. این یک مزیت فوق العاده است! شما می توانید برخی از تنظیماتتان را اشتباه انجام دهید، یا غیر فعال کنید، و با این حال به یک عکس نهایی فوق العاده برسید. ثبت اطلاعات بیشتر می تواند به تنظیم سایه ها و قسمت های روشن تصویر در پس پردازش کمک کرده، که ویرایش را بسیار ساده تر می کند. به دلیل این قابلیت ها، فایل های RAW حجم خیلی بیشتری از JPEG دارند. با وجود تفاوت حجم، عکاسی در فرمت JPEG ارزش ندارد. کارت های SD و CF، و همینطور هارد دیسک ها این روزها ارزان قیمت هستند.

این یک مثال غیر افراطی از انعطاف پذیری ای است که عکاسی در فرمت RAW می تواند به شما بدهد:

(چپ) قبل از ویرایش: اگر این عکس در فرمت JPEG گرفته شده بود، بسیاری از جزئیات سایه ها در روند ویرایش کاملا از دست می رفت، همانطور که می توانید ببینید بیشتر این تصویر بسیار تاریک است. (راست) بعد از ویرایش: اما بعد از ویرایش، من می توانم سایه ها را به طور چشمگیری بازیابی کرده، و رنگ ها را تغییر دهم، و همچین هایلایت ها (قسمت های روشن تصویر) را از بیش از حد روشن و زننده شدن حفظ کردم. عکاسی در فرمت RAW انعطاف پذیری زیادی در هنگام ویرایش به شما می دهد.

تنظیمات: سرعت شاتر ۱/۶۴۰ ثانیه، دیافراگم f/1.4، ایزو ۱۲۵۰

تجهیزات عکاسی: کانن EOS 5D Mark II، کانن ۳۵mm f/1.4L
تنظیمات دوربین در عمل

وقتی من برای اولین بار وارد جایگاه عکاسی می شوم، معمولا با دیافراگم کاملا باز، سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه، و ایزو حدود ۶۴۰ شروع می کنم. به محض این که برنامه شروع می شود، من تنظیماتم را متناسب با وضعیت تنظیم می کنم – اگر هنوز خیلی تاریک باشد و من به تصاویر روشن تری نیاز داشته باشم، ایزو را بالا می برم. اگر خیلی روشن باشد، من سرعت شاترم را کمی سریع تر می کنم. همه چیز به آزمایش و دانستن این که تغییر تنظیماتتان چطور بر تصویر نهایی شما تاثیر خواهد گذاشت، بستگی دارد.

توجه به این نکات می تواند برای شما بسیار مفید و موثر باشد.

نویسنده: متی وگل (Matty Vogel)

منبع:

عکاسی

از آسمان به شکل چرخشی عکسبرداری کنید

عکسبرداری یا عکاسی فنون خاص خود را داشته و اجازه می دهد تا افراد عملکرد خوبی از خود در حرفه مورد اشاره نشان دهند. عکاسی از آسمان امر آسانی نیست و نیاز به مهارتی دارد.

نقاشی با نور یکی از تکنیک های عکاسی است که با حرکت دادن منبع نور مثل یک چراغ قوه مقابل دوربین یا برعکس حرکت دادن دوربین مقابل یک منبع نور ثابت مثل ماه، طی نوردهی طولانی (عکاسی کودک در آتلیه کودک با سرعت شاتر آهسته، مثلا ۱ دقیقه)، انجام می پذیرد. جیسون دی پیج (Jason D. Page) عکاس حرفه ای نقاشی با نور در شرح مجموعه عکس «اهرامی در آسمان» خود می گوید که همیشه به تمدن های باستانی علاقه داشته و پس از مشاهده تابش نور خورشید پشت هرم ها به فکر ایجاد تصویری مشابه با استفاده از تکنیک های نقاشی با نور افتاده است. در ادامه این مطلب عکاسی علاوه بر مشاهده شماری از آثار این مجموعه، با شیوه عکاسی، تجهیزات و تنظیمات دوربین استفاده شده آشنا می شوید.

روند عکاسی

همه عکس های اهرام در آسمان به طور بی درنگ (real-time) ایجاد شده و طی یک نوردهی در دوربین ثبت شده اند. تنها منبع نور استفاده شده برای خلق این تصاویر نور محیطی موجود در آسمان هنگام غروب یا کمی بعد از آن است. این نوعی نقاشی با نور است که نقاشی با نور جنبشی یا حرکتی نامیده می شود، بدین معنی که برای ایجاد طرح ها در کادر از حرکت دوربین استفاده می شود.

عکاسی: نقاشی با نور حرکتی (kinetic light painting) بدین معنی است که نور ها در صحنه ثابت باشند (اگرچه الزامی نیست) و برای طراحی با نور طی نوردهی طولانی، دوربین حرکت داده شود.

روند ایجاد این عکس ها بسیار ساده است، من از یک CRT (ابزار چرخش دوربین – Camera Rotation Tool) دست ساز استفاده می کنم که به من اجازه می دهد طی یک نوردهی دوربین را به هر زاویه ای که می خواهم حرکت دهم.

برای ایجاد هرم ها، من در حالت عکاسی Bulb عکس می گیرم و از درپوش لنز برای کنترل نور ورودی به دوربین استفاده می کنم. اولین کاری که انجام می دهم پیدا کردن زاویه ای است که می خواهم نوردهی را شروع کنم. وقتی که زاویه درست را پیدا کردم، درپوش لنز را می گذرام و نوردهی طولانی را شروع می کنم. سپس طی نوردهی به سادگی درپوش را برای ورود مقداری نور بر می دارم و سپس برای مسدود کردن نور آن را می گذارم.

طی یک نوردهی تکی، دوربین را به زاویه دیگر می چرخانم و روند برداشتن و گذاشتن درپوش لنز را تکرار می کنم. اینقدر این چرخش و روند درپوش را ادامه می دهم تا جایی که عکسی دارم که شبیه یک هرم در آسمان است که در یک کادر ثبت شده (ترکیب چند نوردهی یا کادر نیست).

تجهیزات عکاسی

    دوربین: Canon 60D
    لنز: Tokina 11-16
    سه پایه: Vanguard Alta Pro 263AB
    سایر: ابزار چرخش دوربین CRT
    سایر: اینتروالومتر

تنظیمات دوربین

        ایزو: ۱۰۰
        دیافراگم: f/8 تا f/22
        سرعت شاتر یا زمان نوردهی: ۱۸ تا ۷۵ ثانیه (۴۰ ثانیه به طور میانگین)

چالش عکاسی

سخت ترین چیز پیدا کردن مکان عکاسی برای خلق اهرام بود. برای ایجاد آن ها به زاویه ای مرتفع و خط افقی صاف و تمیز (بدون نور های شهری) نیاز بود.

قسمت مورد علاقه من در خلق این عکس ها، آن همه غروب زیبایی است که شاهدشان بودم. اغلب افرادی که روی برج با آن ها صحبت می کردم به محض پایین آمدن خورشید آنجا را ترک می کردند – قسمت دیوانه کننده وقتی است که رنگ ها شروع به خوب شدن می کنند و من آنجا تنها در حال تماشای زیبا ترین آسمان های رنگارنگ هستم.

من همچنین عاشق الگو هایی هستم که ابر ها به تصاویر اضافه می کنند. ابتدا فکر می کردم که به آسمان بی ابر برای خلق هرم ها نیاز دارم، اما خیلی زود فهمیدم که ابر ها ویژگی های فوق العاده ای اضافه می کنند.

شما می توانید با نکات اشاره شده عکسی موردبحث را داشته باشید.

منبع:

عکاسی

نکاتی برای بازتاب بهتر گودال آب در عکاسی

عکاسی همانند دیگر حرفه ها فنون و روش هایی داشته که برای تبدیل شدن به یک عکاس حرفه ای باید آن را آموخته و بدانید. زیرا در غیر این صورت نخواهید توانست موفق عمل کنید.

بهار و باران های گاه و بی گاهش، گودال ها را پُر کرده و آب های جمع شده بر سطح زمین فرصت های زیبایی را برای ثبت انعکاس مناظر و سوژه های مختلف به وجود می آورند. از بازتاب آسمان و ابر ها بر سطح آب و تقارن زیبایی که ایجاد می کنند گرفته تا نور خیره کننده چراغ های مناظر شهری در شب، همه به اضافه کردن حس و حال سورئال به عکس های شما کمک می کنند. شما حتی در صورت نیاز می توانید سطح گودی را برای هدف عکاسی خود با یک بطری آب پُر نمایید. در این مطلب عکاسی ۵ نکته برای عکاسی از گودال های آب و چند نمونه عکس برای الهام شما عزیزان آورده شده است.

۱
تا می توانید دوربین را به زمین نزدیک کنید و زوایای مختلف را امتحان نمایید

عکس گرفتن با یک زاویه پایین (ارتفاع نزدیک به زمین) می تواند کاری کند که گودال آب مانند پهنه آبی وسیعی به نظر برسد. کمی دوربین را به بالا و پایین زاویه دهید تا به کادربندی مطلوب دست پیدا کنید.

۲
از خیس شدن نترسید، ولی مراقب دوربین خود باشید

احتمال خیس شدن وجود دارد، اما آماده باشید و از آب به نفع خود استفاده کنید. محصولات زیادی برای محافظت از دوربین در برابر باران وجود دارند. شما همیشه می توانید یک کیسه پلاستیکی جهت اطمینان در کیف دوربین خود حمل نمایید.

نکته حرفه ای تر: اگرچه به تصویر کشیدن انعکاس روی آب به تنهایی زیباست، اما شما می توانید فرا تر رفته و با ثابت یا فریز کردن حرکت پاشیدن آب در هوا (با تنظیم یک سرعت شاتر سریع مانند ۱/۵۰۰ ثانیه یا سریع تر) عکس پویا تری بگیرید.

۳
به دنبال تقارن باشید

تقارن برای چشم انسان بسیار خوش آیند است. از آب جمع شده روی سطح زمین همچون یک آینه استفاده کنید و به دنبال تقارن های زیبا باشید. دنبال جزئیات معماری، الگو ها و خطوط هدایتگری که چشمان بیننده را به داخل عکستان هدایت کنند.

۴
در ساعت طلایی عکاسی کنید

به ساعت قبل از غروب و بعد از طلوع خورشید، «ساعت طلایی» گفته می شود. این زمانی است که آسمان با محدوده ای از رنگ ها و الگوی ابر ها زنده می شود. ساعت طلوع و غروب خورشیدد را در برنامه هواشناسی خود چک کنید تا برای عکاسی برنامه ریزی کنید.

عکاسی: هرچه بتوانید زود تر به محل رفته و برای عکاسی آماده شوید بهتر است، چراکه نور هر دقیقه تغییر می کند.

۵
به دنبال چراغ های روشن شهری پس از تاریک شدن هوا باشید

وقتی که هوا تاریک می شود و چراغ های شهر روشن، نمایی کاملا متفاوت خواهید داست. ایزو (ISO – حساسیت سنسور دوربین به نور) را بالا ببرید و از سرعت شاتر های آهسته تر استفاده کنید تا به نوردهی مطلوب برسید. سرعت شاتر آهسته به معنی شانس ثبت لرزش دوربین و تار شدن عکس است، بنابراین در اینجا استفاده از سه پایه توصیه می شود. آتلیه نوزاد

آتلیه عکاسی کودک: اگر سه پایه نداشتید، از یک سطح صاف مانند نیمکت، تابلو خیابانی، صندوق و… کمک بگیرید تا دوربین خود را ثابت نگه دارید.
عکس های الهام بخش از انعکاس روی گودال آب

قطعا نکات مورد اشاره کمک شایانی به شما در این زمینه مهم خواهد کرد.

منبع:

عکاسی

تمرینی هوشمندانه برای یافتن سبک عکاسی

هر فردی که در زمینه عکاسی بارداری در آتلیه بارداری فعالیت می کند، سبک خاص خود را داشته تا رضایت مخاطب را جلب کند. رضایتی که مملو از احساس خوب تصاویر به ثبت رسیده است و این سبک با تمرین بدست می آید.

جنبه های زیادی وجود دارد که یک «سبک شخصی» را در عکاسی تشکیل می دهد. این جنبه می تواند تجهیزاتی که استفاده می کنید، نوع نور، سبک پس پردازش شما یا انتخاب فیلم باشد. سبک شما می تواند توسط داستان هایی که سعی دارید بگویید، فلسفه پشت کارتان، مفهوم یا پیام شما مشخص گردد. در این مطلب کوتاه عکاسی، روش «تمرین آگاهانه» آموزش داده شده تا شما را برای رسیدن و توسعه سبک عکاسی خودتان یاری دهد.

جنبه هایی که در بالا مطرح شد (تجهیزات، نوع نور، پس پردازش، فلسفه پشت کارتان و…) چند مورد از چیزهایی هستند که می توانند به یک سبک منحصر به فرد کمک کنند. اما آیا سبک عکاسی شما آگاهانه و عمدی است؟ آیا شما از مسیر خود خارج می شوید تا به یک ظاهر سازگار با عکاسی خود برسید؟

من کتاب های زیادی خوانده ام که بر «تمرین» تمرکز دارند. از کتاب هایی مانند «قله – Peak» گرفته، تا «خیلی خوب است که آنها نمی توانند شما را نادیده بگیرند – So Good They Can’t Ignore You» و «سنگ ریزه – Grit»، که همه آنها مربوط به موضوع تمرین آگاهانه بودند. این ایده می گوید که، برای بهبود، شما باید فراتر از هدف کلی ای مانند «ارتقاء ترکیب بندی خود» بروید که به صورت مکرر مطالعه و تمرین می کنید تا زمانی که خودکار شود.

می گویند، وقتی بحث توسعه سبک شما فراتر از معمول مطرح باشد، این راه اشتباهی برای یادگیری است. «قانون» ۱۰۰۰۰ ساعت تمرین دقیقا درست نیست.

در عوض، شما باید المان ها را حتی بیشتر تجزیه کنید (هدف کلی را به جزء های کوچک تر بشکنید)، مانند این که به طور خاص می خواهید بر روی چه ترکیب بندی ای کار کنید. نویسندگان این کتاب ها پیشنهاد می دهند که سوالاتی مانند این بپرسید: چرا در حال حاضر آن را خوب انجام نمی دهید؟ چطور می توان آن را بهبود بخشید؟ آیا راه بهتری برای انجام این کار وجود دارد؟ من چه چیزی را اشتباه انجام می دهم؟ این لیست ادامه دارد، اما نقطه شروع، تجزیه و تحلیل آنچه شما در حال حاضر می دانید و بهبود خودتان است.

تمرین آگاهانه داشتن اهداف خاص کوچکی است که شما می توانید آنها را بهبود ببخشید تا بعدا به اهداف حتی بزرگتر – مانند استاد شدن در ترکیب بندی سیاه و سفید – دست یابید. اما کتاب هایی که من خوانده ام پیشنهاد می کنند که شما باید این کار را به طور مداوم در یک دوره از سال یا به صورت مادام العمر انجام دهید، و هیچ وقت به خودتان اجازه ندهید این کار را به صورت خودکار انجام دهید. آنها می گویند که شما باید آگاهانه به دستاوردهای قبلی خود فکر کرده و آنها را بهبود بخشید.

 

یک نقطه شروع، پیدا کردن هنرمندان یا تاثیرگذارانی است که الهام بخش شما هستند. از خودتان بپرسید چرا به سمت این افراد کشیده شده اید، سعی کنید کار آنها را تجزیه کنید تا عناصر خاصی که دوست دارید را پیدا کنید، و سپس یکی از آن عناصر را در نظر گرفته و از آن در تمرین خود استفاده کنید. این کار را انجام دهید تا زمانی که برایتان جا بیفتد… سپس عنصر دیگری اضافه کنید… و به همین ترتیب ادامه دهید…

البته این کار به زبان ساده است، و در عمل سخت است. این یکی از روش هایی است که من برای توسعه سبک عکاسی خودم از آن استفاده کردم.

من همیشه به سمت عکاسان تک رنگ کشیده می شدم، بنابراین تصمیم گرفتم این روش را تنها روی عکس های سیاه و سفید استفاده کنم. من استفاده ثابت از یک دوربین و لنز (عدم استفاده از لنز ها یا بدنه های مختلف) هنرمندانی که تحت تاثیر آنها بودم را پسندیدم، بنابراین این روش را اجرا کردم و در حال حاضر برای به دست آوردن یک احساس و ظاهر ثابت یا سازگار در تصاویرم، تنها از یک دوربین و لنز استفاده می کنم. من عاشق این بودم که چطور عکاسانی که از آنها الهام گرفته بودم، از نور طبیعی استفاده می کردند، بنابراین خودم را مجبور به استفاده تنها از نور موجود کردم.

در نهایت، برای به دست آوردن یک ظاهر ثابت در طول روند ویرایش، من با استفاده از Kodak Tri-X 400 عکس می گیرم، چه فیلم باشد و چه یک پیش تنظیم (preset). اینها برخی از محدودیت هایی هستند که سبک من را تشکیل می دهند.

حرف من این است که شما می توانید یک سبک آگاهانه ایجاد کنید – تمام چیزی که نیاز دارید اهداف کوچکی است که به دستاوردها و آرمان های بزرگتر منجر می شوند. فقط هر عکس را آگاهانه و از عمد ثبت کنید، هیچ وقت اتوماتیک وار و بدون فکر این کار را انجام ندهید، در این صورت سریعتر به مقصد خود خواهید رسید.

اگر فکر می کنید تمرین آگاهانه می تواند کمک حال شما باشد پس به کار گیرید.

نویسنده: ای.بی. واتسون (A.B. Watson)

منبع:

عکاسی

آزادی نوآورانه را در کار خود مورد استفاده قرار دهید

بسیاری از اینکه عکس خود را ویرایش کنند ترس دارند زیرا تصور می کنند با ویرایش عکس زیبای آنها جذابیت خود را از دست خواهد داد و نمی توان به ویرایش نتیجه موردنظر را بدست آورد.

عکس هایی که شبیه هم باشند، نخواهند درخشید. شاید این یک جمله بارز به نظر برسد، اما سایت ها و شبکه های اشتراک عکس این روز ها مملو از عکس های شگفت انگیز با شباهت های فراوانی هستند که گویی توسط یک عکاس به ثبت رسیده باشند. استیو مارتین بازیگر کمدی جمله جالبی گفته که به این بحث مرتبط است: «اگر می خواهی مورد توجه قرار بگیری، باید اینقدر خوب باشی که نتوانند نادیده ات بگیرند». تمرین کردن ویرایش عکس خارج از چارچوب یا ویرایش عکس خلاقانه می تواند به شما کمک کند تا راه هایی برای متمایز شدن از دریای گسترده عکاسان بااستعداد موجود امروزی پیدا کنید و با شکستن یکنواختی به عنوان یک هنرمند رشد کنید. در ادامه این مطلب عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد، که مطالعه آن را به شما عزیزان توصیه می کنیم، عکاس مایکل استوارت راهکار ها و نکاتی را برای خلاقیت در ویرایش عکس ها به اشتراک گذاشته است.
راهی برای انجام کار خودتان و ایجاد چیزی تازه پیدا کنید

اولین باری که من واقعا تصمیم به شکستن قوانین کردم، این کار را با یک عکس نوردهی طولانی از آبشار نیاگارا انجام دادم که در یک روز بسیار یکنواخت و کسل کننده گرفته شد. از آنجا که ثبت اصلی به نوعی وحشتناک بود، من زیاد نگران خراب شدن چیزی نبودم.

عنوان عکس: با تمام توانش

هدف اصلی من در ویرایش این تصویر، متمرکز کردن تمام توجه بر روی لبه ها و امواج در آب بود. گاهی اوقات بهترین راه برای برجسته کردن هایلایت ها (قسمت های روشن عکس) می تواند تنها تاریک کردن سایه ها باشد. من همچنین یک تنظیمات گرادینت کاملا صاف درست در افق نیز اضافه کردم که نوردهی را در آسمان تاریک می کرد.
یادگیری دیدن در حالت تک رنگ

عنوان عکس سربرگ این مطلب «یادگیری دیدن در حالت تک رنگ» است. این یکی از اولین دفعاتی بود که من در ویرایش کاملا از چارچوب خارج شدم و از نتیجه بسیار راضی بودم. غروب آفتاب می تواند بسیار عادی باشد وقتی که رنگ از آن گرفته شود. ترفند، پیدا کردن نور و به طور برجسته نشان دادن آن است. آیا لازم بود که من آسمان را به طور کامل تغییر دهم؟ احتمالا نه. اما این بخشی از آزادی است که سودمند است. این مسئله ۱۰۰ درصد به شما بستگی دارد که با آن چه کار کنید چون شما افسار قوانین و انتظارات را رها کرده اید.

قبل

بعد
اگر جالب نیست، آن را پاک کنید

من در یکی از ویرایش های مورد علاقه ام که با آن بازی کرده ام، در نهایت به یک آسمان کاملا سیاه رنگ رسیدم و ابرهای دارای ماتی حرکت خودم را پشت چراغ کشیدم. من چند فوت آب نیز به سمت چپ اضافه کردم تا به لنگرگاه کمی فضای تنفس از لبه ترکیب بندی بدهم. در پایان، عنوان نمایشی «نجوای فردا» را برای این عکس انتخاب کردم.

عنوان عکس: نجوای فردا
تصویر ذهنی خود را خلق کنید

این عکس با دوربین کانن T3i و تنها لنز واید من، تامرون ۱۰-۲۴mm گرفته شده است. این عکس از قلعه فرانسوی یک خط هدایتگر عالی دارد که درست به طرف قلعه پایین آمده است. هیچ چیزی در مورد عکس اصلی (ویرایش نشده) خیلی عالی نبود. آسمان آبی صاف اواسط بعد از ظهر تنها منجر به یک عکس معمولی دیگر می شد، اما تضاد بین قسمت های تاریک و خیلی روشن نتیجه نهایی را برجسته ساخت.

قلعه فرانسوی در فورت نیاگارا
کمی آزمایش کنید و لذت ببرید

مهم نیست شما در چه نوع عکاسی ای تخصص دارید، هنجارهایی وجود دارند که احتمالا آنها را دنبال کرده اید یا سبک هایی که سعی دارید آنها را تکرار کنید. راه هایی برای ایجاد کار هنری) خود، اما شاید از یک زاویه کاملا متفاوت انجام دهید. آن را احاطه کنید. یک عکس پیشگام، عکسی که توجه بیننده را جلب می کند خلق کنید.

در عکس نوردهی طولانی زیر با عنوان «برابر و مخالف» بارز تر ساختن انعکاس چراغ ها برای تاکید بر سطح شیشه مانند آب یک تصمیم آگاهانه بوده است.

عنوان عکس: برابر و مخالف

شاید در این عکس با عنوان «خط افق تورنتو» تورنتو اصلا دیده نشود، اما این اولین خط افق من با چنین کنتراست بالایی بود.

عنوان عکس: تورنتو
دقیقا با همان عکس هایی که دیگران می گیرند به خانه باز نگردید

من بعد از پر کردن یک کارت حافظه در حین راه رفتن در خیابان های شیکاگو، به راهی برای کمی برجسته تر کردن عکس هایی که گرفته بودم و متمایز کردن آن ها از ثبت های هزاران عکاس فعال و بااستعداد مستقر در اینجا نیاز داشتم. این عکس با عنوان «اکنون بیش از همیشه» یک ثبت مناسب و معقول بود. اما عکس زمانی برایم ارزش انتشار یافت که ویرایش با تمرکز بر ایجاد کشمکش بصری بین گرافیتی روی سطح خیابان و برج براق انجام پذیرفت.

عنوان عکس: اکنون بیش از همیشه
سایه ها دوست شما هستند

پیدا کردن سایه های جالب تقریبا همیشه یکی از بهترین چیزها برای عکاسی بوده است. شور و شوق برای HDR در سال ۲۰۰۸ به طور کلی تهدید به حذف آنها از عکاسی متداول کرد، اما منطق و ذائقه خوب غالب شد. این ساختمان که من به طور اتفاقی دیدم، به دلیل نور شدید خورشید که درست در بالای بخش کاملا سایه دار خود داشت، جذاب و متفاوت بود. نور یک نمودار بسیار معمول با شیب رو به بالا داشت که باعث شد این عکس عنوان «روند رو به بالا» بگیرد.

عنوان عکس: روند رو به بالا

آخرین عکسی که با شما به اشتراک می گذارم در واقع انجام دوباره عکس مورد علاقه قبلی ام بود. درست در مقابل تالار شهر بوفالو یک ستون هرمی شکل سنگی بلند به نام بنای تاریخی مک کینلی قرار دارد. پوشش دادن این بنای تاریخی با تالار زیبای پشت آن، یک عکس کلاسیک به وجود آورد. آزادی خلاقانه من در ویرایش، مرا به سمت روشن کردن پیش زمینه سوق داد و واقعا آن را به سوژه اصلی عکس تبدیل کرد. در صورتی که هنوز از عناوین من خسته نشده اید، این یکی «دیدن چیزها به شیوه خودم» نام دارد.

عنوان عکس: دیدن چیزها به شیوه خودم
نتیجه گیری

اکنون که کمتر احساس محدودیت می کنم، از همین روش در کارهای کم تر آزمایشی دیگرم نیز استفاده می کنم. من واقعا فکر می کنم که تمرین کردن ویرایش عکس خارج از چارچوب می تواند به شما کمک کند تا راه هایی برای متمایز شدن از دریای گسترده عکاسان بااستعداد موجود امروزی پیدا کنید. من فکر می کنم که هر شکلی از شکستن یکنواختی به شما کمک می کند تا به عنوان یک هنرمند رشد کنید. خارج از منطقه امن جایی است که سحر و جادو اتفاق می افتد.

ویرایش عکس یکی از روش های بهبود تصویر بوده و موجب ایجاد خلق اثری جذاب می شود.

نویسنده: مایکل استوارت (Michael B. Stuart)

منبع:

عکاسی