آموزش عکاسی از مناظر شهری با نورهای بوکه در ساعت آبی

 شما احتمالا عکس های بوکه خارج از فوکوس از مناظر شهری با نورهای دوست داشتنی، مانند عکس فوق را دیده اید، در این مقاله این عکاسی را به شما آموزش خواهیم داد و می توانید آن را حتی با لنز کیت خود انجام دهید.

واژه «بوکه» از کلمه ژاپنی «بوکه» گرفته شده است، که می توان آن را به «تار» معنی کرد. شما باید با اثر بوکه که معمولا در عکاسی پرتره دیده می شود آشنا باشید، که در آن به طور عمد از عمق میدان کم برای خارج از فوکوس کردن پس زمینه (یعنی بوکه) و جلب توجه بیننده صرفا به سمت سوژه استفاده می شود.

برخلاف عکاسی پرتره، برای عکس های بوکه شهری همه چیز خارج از فوکوس قرار می گیرد. این امر باعث می شود تا دایره های نورانی رنگارنگ در تصویر برجسته به نظر برسند و یک سبک هنری منحصر به فرد ایجاد می کند. اگر شما قبلا عکاسی از مناظر شهری با نورهای بوکه را امتحان نکرده اید، چها گام ساده آموزش زیر را دنبال کنید. فوق العاده آسان است!
[مناظر شهری با نور های بوکه]

نمای شهری سنگاپور با نورهای بوکه در ساعت آبی (۲۶mm، دیافراگم f/4.2، سرعت شاتر ۱۵ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
۱
مکانی با چراغ های کافی پیدا کنید

عکس گرفتن در نقاط شهری معروف برای عکاسی خوب است، اما هر مکانی (مانند یک جاده در جلوی خانه شما) ممکن است مناسب باشد، اگر چراغ های کافی در آنجا وجود داشته باشد. انتخاب مکان زیاد مهم نیست، چون به هر حال همه چیز مات یا تار می شود.

مکان مورد علاقه من برای عکاسی یک پل هوایی است. آنجا همیشه نتایج دلخواه با رنگ های مختلف منابع نور موجود (ساختمان ها، چراغ اتومبیل ها و رده های نور، چراغ های خیابانی، چراغ های راهنمایی، و غیره) را به من می دهد.
[مناظر شهری با نور های بوکه]

عکس گرفته شده از یک پل هوایی در حومه شهر. لزوما نیازی نیست به مرکز شهر بروید تا عکس هایی با نور بوکه بگیرید (۳۴mm، دیافراگم f/2.5، سرعت شاتر ۱/۲٫۵ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
۲
۲۰-۱۰ دقیقه قبل از پایان غروب آفتاب شروع به عکاسی کنید

اگر آسمان هنوز روشن باشد، تصاویر بوکه از مناظر شهری خوب از کار در نمی آیند. حول این زمان (۲۰-۱۰ دقیقه قبل از پایان غروب آفتاب – زمان دقیق غروب آفتاب محلی خود را در سایت gaisma.com چک کنید) چراغ های شهر روشن می شوند، و رنگ آبی سیر آسمان در هنگام غروب آفتاب یک پس زمینه زیبا برای نورهای بوکه پر زرق و برق ایجاد می کند.
[مناظر شهری با نور های بوکه]

نمای شهری سنگاپور با نورهای بوکه، که دقیقا در پایان غروب آفتاب گرفته شد (۲۸mm، دیافراگم f/4.5، سرعت شاتر ۶ ثانیه، ایزو ۱۰۰).

عکاسی بعد از غروب آفتاب با آسمان سیاه قیر مانند به عنوان پس زمینه نیز خوب است، اما من شخصا عکاسی در طول ساعت آبی را ترجیح می دهم.
[مناظر شهری با نور های بوکه]

همان نما که ۲۰ دقیقه بعد از پایان غروب آفتاب گرفته شده است (۲۸mm، دیافراگم f/4.5، سرعت شاتر ۱۳ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
۳
از مُد نوردهی اولویت دیافراگم و یک دیافراگم باز استفاده کنید

شما می توانید با کوچکترین ضریب اف f-stop)) شروع کرده و به دلخواه خود آن را تنظیم کنید. یک دیافراگم بازتر (عدد f-stop کوچکتر) به دایره های بوکه بزرگتر منجر می شود، همانطور که در عکس های زیر دیده می شود که دقیقا در یک مکان یکسان و با تنظیمات متفاوت گرفته شده اند (عکس بالایی: f/1.8، عکس پایینی: f/4).
[مناظر شهری با نور های بوکه]

گرفته شده در f/1.8
[مناظر شهری با نور های بوکه]

گرفته شده در f/4
4
به فوکوس دستی تغییر حالت دهید

از فوکوس دستی (به جای فوکوس خودکار) استفاده کنید و حلقه فوکوس را بچرخانید تا وقتی که نورها کاملا خارج از فوکوس (مات) شوند. این کار به راحتی آب خوردن است، اما اگر کلمه «دستی» را دوست ندارید، می توانید در حالت فوکوس خودکار باقی بمانید و کارهای زیر را انجام دهید.

۱- دوربین را بر روی فوکوس خودکار تک نقطه ای (single-point AF) تنظیم کنید.

۲- یک سرپوش لنز (یا یک چیز کوچک) را به سمت آسمان در مقابل خود نگه دارید، همانطور که در عکس زیر دیده می شود.

۳- بر روی سرپوش لنز فوکوس کرده و دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید تا فوکوس قفل شود (که همه چیزهای دیگر را از فوکوس خارج می کند).

۴- دوربین را جابجا کرده و عکس خود را آنطور که می خواهید دوباره کادربندی کنید، سپس نیمه دیگر دکمه شاتر را تا ته فشار دهید.
[مناظر شهری با نور های بوکه]
به هیچ لنز سریع، و هیچ سه پایه ای نیاز نیست

برای ثبت این بوکه های شهری زیبا، ممکن است فکر کنید که به یک «لنز سریع» (به عنوان مثال، لنزی که قادر به باز شدن تا f/1.4 یا f/1.8 است) نیاز دارید، که عکاسان پرتره معمولا از آن استفاده می کنند.

اما نه، نیاز ندارید! در واقع، می توانید این عکس های بوکه را با استفاده از f/3.5 بر روی لنز کیت خود بگیرید. برخی از عکس های این مطلب در f/4.5 بر روی لنز قابل اطمینان نیکون ۱۸-۳۵mm f/3.5-4.5 من گرفته شده اند، که به سختی می توان آن را یک لنز سریع در نظر گرفت.

علاوه بر این، می توانید این عکس های بوکه را به صورت دستی بگیرید (یعنی بدون استفاده از سه پایه)، چون عکاسی با دیافراگم کاملا باز (یا نزدیک به آن) کمک می کند تا سرعت شاتر به اندازه کافی بالا بماند. به هر حال، ثبات و وضوح خیلی مهم نیستند، چون شما دارید عکس هایی می گیرید که کاملا خارج از فوکوس هستند!

تنها وقتی که من از سه پایه استفاده می کنم زمانی است که می خواهم با استفاده از یک فیلتر ND آب نرم و صاف ایجاد کنم. در این مواقع سه پایه ضروری است، چون نوردهی حداقل چند ثانیه طول می کشد، حتی اگر با دیافراگم کاملا باز عکس بگیرید.
[مناظر شهری با نور های بوکه]

CBD سنگاپور با نورهای بوکه در ساعت آبی، گرفته شده با یک فیلتر ND 3 استاپ (۲۰mm، دیافراگم f/3.5، سرعت شاتر ۱۳ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
یک نما، دو تصویر

چیزی که من به طور خاص در مورد عکاسی از مناظر شهری با نورهای بوکه دوست دارم این است که یک نما می تواند دو تصویر کاملا متفاوت، یکی در فوکوس و یکی خارج از فوکوس ایجاد کند، مانند عکس های زیر که در یک مکان یکسان گرفته شده اند.

در ساعت آبی، من معمولا اول از یک منظره شهری در حالت فوکوس با چند دقیقه نوردهی عکس می گیرم. زمانی که این کار تمام شد، به فوکوس دستی تغییر حالت می دهم و عکس های خارج از فوکوس با نورهای بوکه از منظره شهری می گیرم تا زمانی که رنگ آبی سیر آسمان هنگام غروب محو شود.

لنزک: برای یادگیری عکاسی با نوردهی طولانی، کتاب «آهسته» را مطالعه نمایید.

به هر حال، من عکاسی با یک دیافراگم کمی کوچکتر مانند f/3.5 تا f/4.5 را دوست دارم، به طوری که شکل نمای شهر هنوز هم برای کسانی که با آن مکان آشنا هستند، قابل تشخیص است.
[مناظر شهری با نور های بوکه]

نمای شهری سنگاپور در فوکوس (۱۸mm، دیافراگم f/11، سرعت شاتر ۱۹۴ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
[مناظر شهری با نور های بوکه]

نمای شهری سنگاپور با نورهای بوکه (۱۸mm، دیافراگم f/3.5، سرعت شاتر ۸ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
ن
نتیجه گیری

امیدوارم این آموزش به شما کمک کند تا شروع به گرفتن عکس های شهری با نورهای بوکه دوست داشتنی کنید، اگر قبلا این کار را امتحان نکرده اید.

برای من به عنوان یک فرد علاقه مند به عکاسی کودک در آتلیه کودک از مناظر شهری، عکاسی از چیزی که با مناظر شهری معمولی کاملا متفاوت به نظر برسد، بسیار سرگرم کننده است.

نویسنده: جوئی جی (Joey J)

منبع:

لنزک

نحوه کار با دوربین جدید

دوربین های حرفه ای DSLR یا برخی دیگر عملکرد آسانی نداشته و باید ابتدا تمرین هایی برای یادگیری کاربری آنها داشت. بخصوص آن که برای تصویربرداری بهتر و حرفه ای بایستی یادگیری کاملی داشت.

با خرید دوربین ، می‌توان خیلی راحت مموری کارت یا فیلم را و باتری درون دوربین قرار داد و شروع به عکاسی کرد؛ اما مواردی هستند که قبل از عکاسی با دوربین بهتر است آن‌ها را در نظر گرفت تا به صورت حرفه‌ای و ایمن‌تری دوربین را با خود به همراه داشت و با آن عکاسی بارداری در آتلیه بارداری کرد. در این مطلب سعی شده است به مواردی اشاره شود که بعد از خرید دوربین بهتر است به آن‌ها توجه شود. هر چند که بعضی از این موارد ممکن است بدیهی به نظر برسد ولی خیلی از اوقات ممکن است به آن‌ها توجه نشود و بعداً مشکل ساز شود.

۱. باتری خود را شارژ کنید:

معمولاً باطری‌های لیتیومی که به همراه دوربین‌ها عرضه می‌شوند به صورت کامل شارژ نشده‌اند؛ بنابراین باید باتری را درون شارژر قرار داد تا در عرض دو، سه ساعت شارژ شود.

۱-۱. استفاده از باتری گریپ:

بیشتر باتری گریپ‌ها دارای دو نوع خشاب برای باتری هستند. یکی برای باتری خود دوربین و دیگری برای استفاده از باتر‌ی‌های قلمی. به‌این‌ترتیب حتی درصورتی‌که باتری اصلی دوربین را همراهتان ندارید یا شارژش تمام شده است نیز می‌توانید به عکاسی ادامه دهید. البته توصیه نمی‌شود به‌صورت مداوم از باتری‌های قلمی استفاده کنید، ولی راهکار اضطراری کارآمدی هستند.

۲. یک کارت حافظه مناسب تهیه کنید:

دوربین‌های دیجیتال عکس‌ها را بر روی کارت‌های حافظه مختلف ذخیره می‌کنند و متأسفانه اغلب، این کارت‌ها در کنار دوربین در نظر گرفته نمی‌شوند و باید به صورت جداگانه تهیه شوند. کارت‌های حافظه برای دوربین‌های دیجیتال دو نوع رایج CF و SD در بازار با سرعت ذخیره‌سازی و خوانش اطلاعات و ظرفیت مختلف موجود است. زمانی وجود داشت که بیشتر دوربین‌های حرفه‌ای که نیاز به سرعت بالا در نوشتن و خواندن اطلاعات داشتند تنها از کارت‌های CF یاCompact Flash  استفاده می‌کردند، ولی این موضوع با ارائه‌ی کلاس UHS از کارت‌های حافظه‌ی SD تغییر کرد و این نوع کارت‌ها نیز قادر بودند به سرعت‌هایی مانند ۹۵ مگابایت بر ثانیه دست پیدا کنند.

حروف UHS مخفف Ultra High Speed هستند و در واقع تعیین‌کننده‌ی نوع استاندارد برای خواندن و نوشتن اطلاعات بر روی کارت‌های SD به شمار می‌رود. کارت‌هایی که از استاندارد UHS-I استفاده می‌کنند می‌توانند در تئوری به حداکثر سرعت ۱۰۴ مگابایت بر ثانیه دست پیدا کنند.

با عرضه‌ی کارت حافظه‌ی UHS-II به کارت‌های SD یک ردیف اتصال دیگر نیز افزوده شد. به این ترتیب نه‌تنها خود کارت‌ها سریع‌تر شدند، بلکه تعداد دروازه‌های انتقال اطلاعات نیز افزایش یافت. به این ترتیب کارت‌هایی که از این استاندارد استفاده می‌کنند می‌توانند به سرعت‌های خواندن و نوشتنی خارق‌العاده دست پیدا کنند.

در تئوری این نوع از کارت‌های حافظه‌ی SD قادر هستند به سرعت ۳۱۲ مگابایت بر ثانیه نیز دست پیدا کنند. به طور مثال کارت‌ حافظه‌ی UHS-II از کمپانی Sandisk که ما تست کردیم سرعتی معادل ۲۸۰ مگابایت بر ثانیه دارد و به‌راحتی به طور متوسط با سرعت ۲۴۰ مگابایت بر ثانیه فایل‌ها را جابجا می‌کند. چنین سرعتی نه‌تنها انتقال فایل‌ها به کامپیوتر را سریع‌تر می‌کند بلکه به دلیل داشتن سرعت نوشتن بالاتر می‌تواند ویدیوهای ۴K را نیز با ثبات و اطمینان بیشتری ضبط نماید.

البته استاندارد UHS-III نیز به‌تازگی برای کارت‌های حافظه‌ی SD ارائه شده است که در تئوری قادر هستند به سرعت ۶۲۴ مگابایت بر ثانیه دست پیدا کنند، ولی هنوز زمان زیادی تا عرضه‌ی تجاری این‌گونه کارت‌ها باقی مانده است.

۳. دفترچه راهنمای دوربین را مطالعه کنید:

برای تسلط به کامل به دوربین نیازی نیست که به صورت کامل دفترچه راهنمای آن را مطالعه کرد و با تمرین و گذشت زمان می‌توان بر روی تنظیمات دوربین اشرافی کلی داشت. ولی برای تسلط دقیق‌تر و حرفه‌ای‌تر می‌توان از دفترچه راهنما استفاده کرد. دفترچه‌های راهنما درواقع کتاب‌های مرجعی هستند که ریزبه‌ریز تنظیمات و طریقه استفاده از حالت‌ها و دکمه‌های دوربین شما به همراه شکل در آن‌ها درج‌شده است و شما فقط در هنگامی‌که سؤالی در مورد یکی از بخش‌های دوربین داشته باشید (از طریقه روشن یا خاموش کردن دوربین گرفته تا استفاده از کم‌کاربردترین حالت‌های عکس‌برداری) به آن مراجعه خواهید کرد و در سریع‌ترین زمان به پاسخ سؤال خود خواهید رسید. ترجمه فارسی دفترچه راهنمای دوربین‌های مختلف را می‌توان از پیکسل تهیه کنید.

۴. کارت حافظه را فرمت کنید:

اگر از کارت حافظه استفاده می‌کنید که قبلاً با آن کار می‌کردید، بهتر است آن را در دوربین جدید خود قرار دهید و آن را فرمت کنید. این کار را باید به چند دلیل انجام کنید. اول اینکه خیلی از دوربین قادر نیستند تا کارت‌های حافظه‌ای را که با دوربین‌های دیگر فرمت شده‌اند بخوانند دوم اینکه با فرمت ساختار کارت توسط دوربین جد، از احتمال بروز خطا در ذخیره‌سازی عکس‌ها جلوگیری می‌شود. از طرفی نیز با فرمت کار به فضای بیشتری برای ذخیره‌سازی عکس‌ها دسترسی دارید.

 ۵. فرم‌ویر دوربین را آپدیت کنید:

احتمال این وجود دارد که وقتی دوربین خود را از جعبه بیرون می‌آورید، آخرین نرم‌افزار‌های سازنده بر روی آن به‌روزرسانی نشده باشد. با استفاده از دفترچه راهنما و اینترنت، می‌توان مطلع شد که دوربین آپدیت هست یا نه. اگر فریم ویر دوربین به‌روز نباشد می‌توان با پیروی از دستورالعمل‌ها آن را به‌روز کرد. معمولاً در نسخه‌های جدیدتر، سازنده با اصلاح و اضافه کردن چند خط کد، عملکرد دوربین را بهبود می‌بخشد و ویژگی‌های جدیدی را به آن اضافه می‌کند.

۶. ایمنی را رعایت کنید:

برخی از کاربران برای محافظت از دوربینشان فقط به استفاده بااحتیاط» بسنده می‌کنند؛ اما روش‌های ساده‌تر و مطمئن‌تری برای محافظت از دوربین‌ها وجود دارد. جدای از انواع بند‌های حرفه‌ای گردنی و شانه‌آویز که امکاناتی بیشتر از بند معمولی دوربین دارند، محافظ‌های صفحه‌نمایش و همچنین محافظ‌های سیلیکونی دوربین‌ها، می‌توانند به‌راحتی دوربین شما را در مقابل بسیاری آسیب‌های فیزیکی، قطرات باران، خط و خش و ساییدگی محافظت کنند. برخی از این محافظ‌ها نیز بسیار زیبا طراحی شده‌اند و علاوه بر محافظت، ظاهر دوربین جدیدتان را زیباتر هم می‌کنند.

۷. کیف مناسب تهیه کنید:

در صورتی که از قبل یک کیف مناسب برای دوربینتان تهیه نکرده‌اید، حتماً در کنار هزینه خرید دوربین، هزینه خرید یک کیف را نیز لحاظ کنید. اگرچه اغلب دوربین‌های دیجیتال امروزی بدنه‌ای قوی و مقاوم دارند، اما به‌هرحال باید به یاد داشته باشید که این تجهیزات، ترکیبی از ابزارهای الکترونیکی و شیشه هستند. البته داشتن یک کیف مخصوص و مناسب دوربینتان علاوه بر حفاظت از خود دوربین، امکان نگه‌داری و حفظ تجهیزات جانبی دیگر مانند لنز‌ها، باطری‌ها، شارژر، فلاش و کارت‌های حافظه را نیز فراهم می‌کند که دلیل دیگری برای خرید یک کیف مناسب است.

۸. دوربینتان را تمیز نگه دارید:

<پhttp://blog.pixel.ir/wp-content/uploads/2018/01/Lens-Cleaner.jpg 758w, http://blog.pixel.ir/wp-content/uploads/2018/01/Lens-Cleaner-300×273.jpg 300w” alt=”” width=”758″ height=”690″ data-src=”http://blog.pixel.ir/wp-content/uploads/2018/01/Lens-Cleaner.jpg” />
پ
احتمالاً تجهیزات شما به طور پیوسته نیاز به تمیز کردن دارند. حتی اگر روی لنز‌ دوربینتان فیلتر‌های UV نیز نصب کنید، احتمالاً خود این فیلتر‌ها به جای عدسی لنز کثیف می‌شوند و بلافاصله روی کیفیت عکس‌هایتان تأثیر می‌گذارند. خیلی از کاربران در چنین مواقعی، با ها کردن» روی بدنه دوربین و استفاده از آستین لباس اقدام به تمیز کردن تجهیزاتشان می‌کنند! اما برای تجهیزات گران‌قیمت، فیلتر‌های حرفه‌ای، بخش‌های داخلی دوربین و حتی پاکیزگی چشمی دوربین‌ها هم ابزارهای پاکیزگی مخصوصی وجود دارد که نه تنها قدرت پاکیزگی آن‌ها بیشتر است، بلکه باعث آسیب دیدن یا سائیدگی تجهیزات نیز نمی‌شوند. بد نیست دست‌کم یک دستمال و محلول خوب برای این کار تهیه کنید تا از در آینده از هزینه‌های اضافی احتمالی در امان بمانید. تمیز نگاه داشتن لنز و فیلتر یکی از مهم‌ترین کار‌هایی است که جهت رسیدن به بهترین کیفیت ممکن در تصویر باید رعایت شود. شاید تمیز نگه داشتن لنز، امری بسیار ساده به نظر برسد ولی باید توجه داشت که اگر لنز را به صورت اصولی تمیز نکنیم، ممکن است که شاهد خسارت‌های جبران ناپذیری از جمله خراشیدگی و مات‌ شدن شیشه لنز در طولانی مدت باشیم.

۹. دوربین را با توجه به کاربرد و شرایط تنظیم کنید:

۹-۱. تنظیم دیوپتر

دیوپتر در واقع پارامتر (در این‌جا منظور پیچ دیوپتر است) مربوط به تنظیم ویزور، منظره یاب، یا چشمی دوربین DSLR است که از داخل آن می‌توانید تصویر روبرو را در آن مشاهده کنید. در دوربین‌های DSLR این بخش از دوربین، حتی زمانی که دوربین خاموش است نیز تصویر روبروی لنز را به شما نشان می‌دهد. اخیراً در بسیاری از دوربین‌های بدون آینه نیز چشمی الکترونیکی طراحی شده است که اگرچه با خاموش شدن دوربین، مانند نمایشگر دوربین غیرفعال می‌شود، اما در این دوربین‌ها نیز چشمی دوربین می‌بایست در همان ابتدا از لحاظ فوکوس دقیق بررسی و تنظیم شود.

تنظیم چشمی مستقیماً روی وضوح تصویری که از داخل آن می‌بینید تأثیر می‌گذارد. خصوصاً اگر معمولاً عینک به چشم می‌زنید یا اجزای تصویر را به‌وضوح نمی‌بینید، تنظیم چشمی دوربین بسیار ضروری است. یک روش ساده برای اینکه بفهمید چشمی دوربین دقیقه فوکوس شده است یا خیر، این است که اعداد و نقاط فوکوس داخل چشمی را با دقت نگاه کنید. نوشته‌ها و نقاط فوکوس داخل چشمی باید در شارپ‌ترین حالت ممکن باشند. برای اطمینان از فوکوس دقیق این اعداد، پیچ کوچک کنار چشمی را به آرامی بچرخانید و وضوح نوشته‌ها را بررسی کنید.

۹-۲. تنظیم کیفیت عکس

به دلایلی که همچنان بر خود من هم سؤال است، برخی از دوربین‌ها به‌صورت پیش‌فرض روی تنظیمات کیفیت عکس متوسط یا حتی کیفیت مخصوص وب تنظیم شده‌اند. ضمن اینکه بسیاری از دوربین‌ها به دلیل جلوگیری از افزایش حجم تصاویر، تنظیمات کیفیت عکس‌ها را روی حالت فایل خام یا RAW قرار نمی‌دهند. هیچ‌کس دوست ندارید با دوربین گران‌قیمتی که به‌تازگی خریده‌ است شروع به عکاسی کند و بعد عکس‌ها را روی کیفیت‌های کوچک و فشرده ببیند؛ بنابراین بهتر است بلافاصله پس از خرید یک دوربین، برای بررسی کیفیت واقعی دوربینتان آن را روی حالت RAW یا RAW+JPEG قرار دهید. نکته مهم اینکه در اغلب موارد، فایل خام دوربین‌های جدید ممکن است توسط نرم‌افزار فتوشاپ قدیمی نصب‌شده روی کامپیوترتان باز نشود؛ بنابراین اگر از پشتیبانی فایل‌های خام دوربینتان در این برنامه اطمینان ندارید، بهتر است گزینه RAW+JPEG را انتخاب کنید تا دست‌کم در ابتدای کار بتوانید فایل‌های عکس‌برداری شده را مشاهده کنید. در غیر این صورت احتمالاً مجبور به نصب و استفاده از نرم‌افزار اختصاصی‌ هستید که همراه دوربینتان ارائه‌شده است. فرمت RAW یکی از حالت‌های ذخیره‌سازی تصویر است که تمام اطلاعات ثبت‌شده توسط پیکسل‌های حسگر بدون هیچ تغییر و اصلاحی در کارت حافظه ذخیره می‌شوند. در واقع عمده تفاوت این فرمت با فرمت‌های دیگری مانند JPEG و TIFF در همین مورد است. هنگامی که یک عکس را با فرمت JPEG ذخیره می‌کنید بسیاری از اطلاعات برای رسیدن به فایلی کم‌حجم و فشرده از بین می‌روند؛ بنابراین به این علت که تصویر ثبت شده در فرمت RAW فشرده نمی‌شود، فایل ذخیره شده از کیفیت بالاتری برخوردار است. به‌علاوه به واسطه فرمت RAW بسیاری از اشتباهات هنگام عکس‌برداری مانند خطا در نوردهی و یا تنظیم نادرست سرعت شاتر و دیافراگم در مرحله ادیت قابل جبران است و اطلاعات از دست رفته را می‌توان بازیابی کرد.

۹-۳. تنظیم حالت نورسنجی:

حالت‌های مختلف نورسنجی نحوه محاسبه روشنایی را مشخص می‌کند. هر دوربین در تنظیمات خود گزینه‌های برای مشخص نمودن متد نورسنجی (Metering mode) دارد که به سنجش نوردهی نیز معروف است. یاد گرفتن کار کرد این بخش دوربین به شما کمک می کند تا حتی در شرایط نوری غیر عادی، عکس‌های بهتری بگیرید چراکه با کمک آن به آسانی نوردهی (Exposure) را کنترل می‌کنید.

۱۰. گارانتی و بیمه دوربین

اگرچه این مورد یک کار خسته‌کننده است، اما بهتر است در هنگام خرید چند دقیقه‌ای شوق استفاده از دوربین جدیدتان را کنار بگذارید و کارت گارانتی یا بیمه همراه آن را با دقت بررسی کنید. البته پیشنهاد می‌کنیم که سعی کنید از یک فروشگاه مطمئن و باسابقه خرید کنید، اما اگر به هر دلیلی از جایی نامطمئن خرید کرده‌اید، سعی کنید تک‌تک جملات، شماره سریال‌های وارد شده، زمان و شرایط گارانتی و مهر و امضای فروشگاه را بررسی کنید. ممکن است این کار برای شما یا فروشنده کمی وقت‌گیر باشد، اما از پیش آمدن اتفاقات ناخوشایند بعدی جلوگیری می‌کند.

۱۱. جعبه‌ها را نگه دارید

احتمالاً بعد از چند سال به این فکر خواهید افتاد که دوربینتان را بفروشید و تجهیزات خود را ارتقا دهید. با این تفاسیر بهتر است که جعبه دوربین را به همراه داشته باشید و دوربین خود را تمیز نگه‌دارید تا بتوان با قیمت بالاتری آن را بفروشید.

قطعا با موارد فوق می توانید از دوربینی برخوردار باشید که نه تنها کاربری آسانی داشته بلکه تجربه خوبی رقم می زند.


منبع:

عکاسی

دوربین آنالوگ در برابر دیجیتال

دوربین های حرفه ای امروزی در دو مدل دیجیتال و آنالوگ به فروش می رسند. محصولاتی که ابزار کاملی برای عکاسان حرفه ای بوده و بدون چنین دوربین هایی نمی توانند هنر خود را به نمایش بگذارند.

مقایسه‌ی عکاسی دیجیتال و فیلم در قرن ۲۱ پس از ظهور گسترده‌ی دوربین‌های دیجیتال، توسط عکاسان و فیلم­سازان مورد توجه قرار گرفت. به‌تازگی آنیتا سدوفسکا و الکس هاچینسون به مقایسه‌ی فناوری آنالوگ و دیجیتال در ژانر عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد مد، با یک سوژه‌ی یکسان پرداخته‌اند؛ آنیتا با دوربین دیجیتال کانن ۵D Mark IV و الکس با دوربین آنالوگ پنتاکس ۶۷ و نیکون N80 این کار را انجام داده است.

الکس کار خود را با فیلم مونوکروم یا سیاه و سفید شروع می‌کند و لباس‌هایی با الگوهای خط‌دار برای تمیز دادن ظاهر تک رنگ برمی‌گزیند. او به دلیل هزینه‌ی بالای هر رول فیلم (حدود ۸ یورو)، چندین بار نور را با نورسنج و همچنین دوربین دیجیتال اندازه‌­گیری می­‌کند، تمام استایل‌­های لحظه­‌ای را که می‌­تواند ببیند، تنظیم می­‌کند و در هر حالت یک زوج از عکس­‌ها را می‌­چسباند. وی می‌­گوید: «اگر در حال و هوای  عکاسی باشم، فقط ۴ یا ۵ عکس می‌گیرم.»

آنالوگ

در عین حال، آنیتا فریم ­های زیادی دارد، او همچنین پس ­پردازش‌‌هایی برای موهای پراکنده و سایر تغییرات جزئی که ممکن است نیاز باشد، انجام می‌دهد. آنیتا در این باره می­‌گوید تفاوت اصلی عکاسی دیجیتال و آنالوگ این است که آزادی عمل زیادی در ثبت تصاویر متعدد دارد. همچنین امکان مرور تصاویر ثبت‌شده در دوربین، کمک زیادی به بهبود نتایج نهایی می‌کند. آنیتا می­‌گوید: «من احساس می‌کنم که فیلم سرعت کار را کاهش می‌دهد؛ البته مرور هزاران عکس ثبت‌شده در خانه بسیار آزاردهنده است.»

دیجیتال

در ادامه، الکس هاچینسون به عکس‌برداری رنگی با فیلم پورتره ۴۰۰ ­می‌پردازد؛ وی در عکاسی از کاهش نوردهی استفاده می‌کند تا از عدم روشنایی زیاد هایلایت‌های اطمینان داشته باشد.

آنالوگ

در مرحله‌ی بعدی برای رقابتی نزدیک‌تر آنیتا سدوفسکا روی صفحه‌نمایش دوربین خود را می‌­پوشاند تا قادر به بررسی آنی نتایج ثبت‌شده نباشد. او تنها با استفاده از فوکوس دستی، حداکثر ۱۰ عکس از هر سوژه ثبت می‌کند.

دیجیتال

اما هاچینسون در این مرحله و با توجه به پس‌زمینه‌ی مشکی، استفاده از فیلم‌ مونوکروم را ترجیح می‌دهد. وی هم‌چنین تنظیمات نوردهی خود را از میزان اعلامی نورسنج، در سطح پایین‌تری تنظیم می‌کند.

آنالوگ

آنیتا سدوفسکا در مرحله‌ی بعدی و برای پنج عکس نهایی، پس‌زمینه‌ی روشن را بر‌می‌گزیند.

دیجیتال

در نهایت، الکس هاچینسون با پس­‌زمینه روشن و مقابل پنجره، این آزمایش را تکرار می‌کند.

آنالوگ

هاچینسون پس از اتمام پروژه گفت: «عاشق عکس­‌برداری روی فیلم (آنالوگ) هستم. البته عدم امکان مشاهده‌ی نتیجه پس از ثبت عکس، شما را مضطرب می‌کند.»

سدوفسکا نیز در پایان گفت: «من احساس می‌کنم امروزه بسیاری از مشتریان می‌خواهند بلافاصله تصاویر را در پشت دوربین ببینند. اما در مراحل پایانی و پس از پوشش نمایشگر، من نمی‌دانم نتیجه‌ی کار چیست. این چالشی فوق‌العاده است و باعث می­‌شود در مورد عکسی که می‌گیرید، خیلی بیشتر فکر کنید.»

تماشا تصاویر فوق اثبات می کند که کدامیک از دوربین ها می توانند پرتره بهتری به ثبت برسانند.

منبع:

عکاسی

آشنایی با قوانین ایجاد عکس های دیجیتالی

عکاسی هنری بوده که بدون دخالت افراد و ایجاد افکت هایی در آن معنا پیدا نمی کند. عکس های دیجیتالی از جمله این هنر محسوب شده و می توان آن را یکی از روش های بهبود تصاویر دانست.

زمانی نه چندان دور، شاید پانزده سال پیش عکاسی هنر ـ فن گران‌قیمتی به‌حساب می‌آمد. تصویربرداری که البته بسیار گران قیمت‌تر بود. برای داشتن دوازده، بیست و چهار و یا سی و شش عکس یادگاری و یا حرفه‌ای شما بایستی یک دوربین عکاسی که اغلب هم سنگین بودند و مشکلات خاص حمل‌ونقل خودشان را داشتند، تهیه می‌کردید.

سپس یک کاست (و به قول عوام یک حلقه) فیلم عکاسی کودک در آتلیه کودک خریداری می‌نمودید. پس از عکاسی بایستی کاست فیلم را به یک عکاسی تحویل می‌دادید تا در لابراتوار عکاسی و طی فرایندهای شیمیایی ابتدا عکس‌های شما ظاهر (Develop) شوند و سپس بر روی کاغذ عکاسی چاپ شوند (print).

عکاسی به این شیوه علاوه بر هزینه بربودن سختی‌ها و مشکلات دیگری هم داشت. از جمله اینکه عکاس تا پیش از ظهور و چاپ عکس نمی‌دانست چه تصاویری بر روی فیلم عکاسی ثبت شده است (Exposition). بنابراین بسیار محتمل بود که پس از چاپ عکس‌ها دریابید که نور، رنگ و یا کادربندی عکس شما مناسب نیست.

این اتفاق ناگوار علاوه بر  بر باد دادن هزینه‌هایی که برای خرید فیلم عکاسی و ظهور و چاپ عکس انجام داده بودید، حسرت دیگری هم برایتان به ارمغان می‌آورد: ازمراسم یا اتفاق خاطره‌انگیزی که تکرار آن ممکن نبود عکس مناسبی در اختیار نداشتید.

ابن روزها البته ماجرا کاملاً به شکل دیگری است. به لطف فناوری دیجیتال، همه ما در گوشی‌های موبایل خود یک دوربین عکاسی همراه داریم. دیگر لازم نیست دوربین‌های سنگین و جاگیر قدیمی را همراه خود جابجا کنیم. نیاز به خریدن فیلم عکاسی نداریم و هر بار بعد از گرفتن یک عکس می‌توانیم رنگ، نور و کادربندی (Composition) یا کمپوزیسیون عکس خود را مشاهده نماییم.

حتی اگر عکس نامناسبی از لحظه‌ای خاص و تکرار نشدنی ثبت نموده‌ایم، نرم افزارهای ویرایش عکس برای خدمت‌رسانی آماده‌اند. می‌توانیم نور (Luminance)، رنگ (Chrominance) و کادربندی عکس خود را اصلاح نماییم و این موضوع البته ربطی به علاقه‌مندان جدی هنر ـ فن عکاسی ندارد. آنها هنوز هم مایل هستند تا با تهیه دوربین‌های نیمه‌حرفه‌ای و یا حرفه‌ای، زحمت جابجایی این دوربین‌ها را برخود هموار کرده و لذت عکاسی واقعی با امکانات واقعی را از خود دریغ نکنند.

البته برای این دسته از کاربران نیز، حذف مرحله دست و پا گیر و هزینه افزای ظهور و چاپ همانند موهبتی آسمانی است که البته بسیاری از آنها که خاطره‌ای از دوران عکاسی آنالوگ ندارند قدر این موقعیت پیش‌آمده را نمی‌دانند.

عکاسی دیجیتال کار را برای عکاسان تازه‌وارد ساده‌تر کرده است

داستان تصویربرداری که مفصل‌تر و پیچیده‌تر است. کوچک‌ترین، سبک‌ترین و ارزان‌ترین دوربین‌های تصویربرداری حدود بیست سال پیش به بازار آمدند. نام دقیق این دوربین‌ها Handy Camcorder بود اما کمپانی سونی در راه عرضه این دوربین‌ها به بازار پیشگام بود و اولین مدل خود را Handy Cam نام نهاد. از آن تاریخ به بعد مردم عادی به همه دوربین‌های ساخت کمپانی‌های پاناسونیک، سامسونگ و… هندی‌کم می‌گفتند! والبته قسمت اعظم مشکلات عکاسی آنالوگ در تصویربرداری آنالوگ هم گریبان گیر استفاده‌کنندگان بود.

اما با ورود تکنولوژی‌های نو به عرصه عکاسی و تصویربرداری و تلاش و رقابت کمپانی‌های فعال در این عرصه که باعث گردیده هرساله با محصولاتی جدید تر مواجه باشیم، اصول کلی عکاسی و تصویربرداری همان است که از قبل بوده است. این اصول البته متعلق به بیست سال و سی سال قبل نیستند. این اصول از تاریخ ۱۸۲۷ که ژوزف نیسپور نیپس (Niepce)، چاپخانه دار فرانسوی اولین عکس دنیا را از پنجره زیرشیروانی اتاقش و پس از هشت ساعت صبر ثبت نمود تغییری نکرده است.

البته اقدام آقای نیپس به لحاظ فنی در ثبت عکس بر روی صفحه قیراندود به‌جای فیلم عکاسی (که هنوز اختراع نشده بود) ما را به تاریخ ۱۸۲۷ می‌برد، چرا که پس از رواج و همه گیر شدن عکاسی، آرام آرام اصول تثبیت شده کادربندی نقاشی به عکاسی راه یافت. اصولی که ریشه در تجربیات قرون متمادی بشر برای تصویرسازی و نقاشی داشت. بدین ترتیب قصد دارم بگویم که با به‌روزرسانی هرروزه تکنولوژی دیجیتال توسط کمپانی‌های بزرگ و نیز ورود کمپانی‌های جدید به این عرصه، اصول عکاسی، ترکیب بندی و نورسنجی سال‌هاست که تغییر چندانی نکرده است.

شبیه همه پدیده‌های زندگی و طبیعت این تکنولوژی‌های جدید هم محاسن و معایب خود را به‌صورت همزمان دارند. از سویی همان‌گونه که ذکرش رفت کمک به تسهیل عکاسی نموده‌اند اما از سوی دیگر این شائبه را در عموم مردم ایجاد نموده‌اند که عکاسی فنی سهل و آسان است و هرکس با در اختیار داشتن یک موبایل یا دوربین عکاسی دیجیتال قادر به گرفتن عکسی خوب و استاندارد خواهد بود. نتیجه این خطای فاحش انبوه عکس‌های نه چندان جالب و غلط به لحاظ اصول هنری است که هرروزه در شبکه‌های اجتماعی و اطراف خود مشاهده می‌کنیم.
منبع:

عکاسی

زمان استفاده از فیلترهای پولاریزه

عکاسی را می توان با برنامه ها و ابزارهای متناسب با آن بهبود بخشید و موجب شد تا نتایج کار بزرگی را شاهد باشیم. عکاسی صرفا یک امر معمولی نیست و باید براساس آموزشی انجام گیرد.

فیلتر پولاریزه به چه کار می‌آید؟ اساساً چرا باید از این گونه فیلتر‌ها در عکاسی و فیلم‌برداری بهره برد؟ چه چیزی باعث شده است که این فیلتر‌ها به یکی از ضروری‌ترین لوازم عکاسی تبدیل شود؟ در ادامه سعی شده است تا با بررسی لنز‌های پولاریزه و کارکرد‌ آن‌ها تا حدی به سؤالات فوق پاسخ داده شود؛ بنابراین در ادامه مطلب همراه ما باشید.<> عکاسی بارداری در آتلیه بارداری

فیلتر‌های پولاریزه، شیشه‌های مخصوص پردازش‌شده‌ای هستند که با تغییر زاویه خود نسبت به منبع نور، درخشش و بازتاب ناخواسته سطوح را کاهش می‌دهند. معروف‌ترین نوع این فیلتر‌ها، فیلتر‌های پولاریزه دایره‌ای‌ هستند که به دهانه لنز متصل می‌شوند و از قابلیت چرخش برخوردار هستند تا در کوتاه‌ترین زمان ممکن بتوان به نتیجه مطلوب رسید. در این مطلب نگاه‌ اجمالی به کاربرد این فیلترها خواهیم انداخت و توضیح می‌دهیم که چطور یک فیلتر پولاریزه می‌تواند نقشی کلیدی در بهبود کیفیت عکس‌های گرفته شده در شرایط مختلف را ایفا کند.

<markbs-highlight-red”>اگر‌چه این فیلترها یک استاپ نوردهی را کاهش می‌دهند ولی به گونه‌ای دراماتیک می‌توانند نتیجه نهایی را در عکس گرفته شده با تغییر همراه کنند.

فیلترهای پولاریزه چگونه کار می‌کنند؟

کار با فیلتر‌های پولاریزه پیچیدگی زیادی ندارد. این فیلتر‌ها در ابعاد و انواع مختلف موجود هستند. درواقع این گونه فیلتر‌ها تنها زاویه مشخصی از پرتوهای نور را از خود عبور می‌دهند و از عبور پرتو‌های نور با زاویه‌های دیگر جلوگیری می‌کنند. با چرخش و تغییر زاویه فیلتر، ورود‌ و یا حذف پر‌توهای نور با زاویه‌ و طول موج مشخص نیز تغییر خواهد کرد و عملکرد آن نیز کاملاً تابع زاویه بین منبع نور و سوژه‌‌ای می‌باشدکه قرار است از آن عکاسی شود.

حذف بازتاب‌های مزاحم از سطوح شیشه‌ای و براق

در عکاسی از سوژه‌های براق مختلف ممکن است که نور به گونه‌ای تابیده شود که جزییات زیادی در اثر بازتاب یا به اصطلاح رفله، به ثبت نرسد. به عنوانِ مثال فرض کنید که می‌خواهید از بیرون ویترین یک مغازه درون مغازه را عکاسی کنید، ولی نور خورشید طوری به شیشه می‌تابد که عملاً شیشه مانند یک آینه در عکس به ثبت می‌رسد. در این مواقع استفاده از فیلتر‌های پولاریزه می‌تواند به کلی ورق را برگرداند و شما را در رسیدن به نتیجه دلخواهتان یاری کند. در واقع فیلتر پولاریزه با جلو‌گیری از ورود نور‌های بازتابی به داخل لنز باعث می‌شود که تصویری نسبتاً شارپ و واضح از درون ویترین به ثبت برسد.

افزایش کنتراست و وضوح تصویر در مناظر مه‌گرفته

هنگام عکاسی زیر آسمان‌های خاکستری و مه‌گرفته که عمق دید بسیار محدود است، استفاده از فیلترهای پولاریزه می‌تواند تأثیر بسیار مطلوبی بر نتیجه کار بگذارد و تصاویر کم‌رنگ و محو را به میزان قابل‌توجهی بهبود ببخشد.

استفاده از فیلتر پولاریزه در عکاسی از آب

شاید بعضی از مواقع نیاز به این باشد که رودخانه یا آب دریا در تصویر خیلی شفاف به نظر برسد. برای این کار نیاز است تا بازتاب‌های سطحی آب حذف شود و به گونه‌ای متفاوت در تصویر به ثبت برسد. جهت رسیدن به این نتیجه استفاده از فیلتر‌های پولاریزه الزامی است. البته باید توجه داشت که رنگ دریا نیز ممکن است کمی ‌تغییر کند و به رنگ فیروزه‌ای نزدیک‌تر شود.

افزایش غلظت رنگ تصویر

فیلتر‌های پولاریزه نورهای بازتابی از تمام سطوح، حتی سطوحی که اساساً انتظار بازتاب از آن‌ها را نداریم کاهش می‌دهد. به این ترتیب استفاده از این فیلتر‌ها باعث می‌شود که رنگ بعضی از اشیا با غلظت بیشتری به ثبت برسند. (البته این نکته وابستگی زیادی به موقعیت منبع نور نسبت به سوژه نیز دارد.) به عنوان مثال در عکاسی از یک باغ، هنگام روز برگ درخت‌ها در صورت استفاده از لنز پولاریزه بسیار سبزتر به ثبت خواهند رسید.

محافظت از لنز

یکی دیگر از مزیت‌های به‌کار‌گیری این فیلتر‌های و بستن آن‌ها بر دهانه لنز، محافظت از شیشه لنز در برابر خراشیدگی و ضربه است. اگرچه که گزینه بهتر برای محافظ از شیشه لنز استفاده از فیلتر‌های UV می‌باشد چرا که قیمت کمتری دارند و اقتصادی‌تر هستند. ولی مهم این است که آسیب دیدن فیلتر پولاریزه نسبت به شیشه دهانه لنز، خسارت بسیار کمتری را از لحاظ مالی بر ما متحمل خواهد کرد.

استفاده از فیلتر پولاریزه میزان نوردهی را تغیر می‌دهد.

یکی از فاکتورهایی که هنگام عکاسی با فیلتر‌های پولاریزه باید به آن توجه داشت این است که این گونه فیلتر‌ها در نوردهی و اکسپوژر تغییر ایجاد می‌کنند. اگر از درون فیلتر‌های پولاریزه به محیط اطراف نگاه کنید، کاملاً متوجه شباهت آن با لنز عینک‌های آفتابی خواهید شد؛ بنابراین هنگام استفاده از این فیلتر‌ها میزان نوری که از لنز عبور کرده و به سنسور برخورد می‌کند کاهش می‌یابد. برای جبران کاهش روشنایی تصویر مجبور به بازتر کردن دریچه دیافراگم و یا کاهش سرعت شاتر دوربین هستیم و یا اینکه حساسیت ایزو را افزایش بدهیم. در واقع فیلتر‌های پولاریزه چیزی بین ۱ تا ۲ استاپ میزان نوردهی را کاهش می‌دهند و به همین دلیل است که ابزاری مناسب برای عکاسی در شب به حساب نمی‌آید.

انتخاب فیلتر پولاریزه مناسب

اغلب لنز‌های دوربین‌های DSLR امروزی قابلیت اتصال فیلتر‌های پولاریزه دایره‌ای را دارا هستند. فقط باید هنگام خرید فیلتر باید به قطر دهانه لنز توجه داشت و فیلتری با همان ابعاد را برای لنز تهیه نمود. دهانه‌های رایج و موسوم در بازار ۴۹، ۵۲ ، ۵۵، ۵۸، ۶۲، ۶۷، ۷۲، ۷۷ و ۸۲ میلی‌متر است. فیلتر‌های پولاریزه در انواع برند‌ها و کیفیت‌های مختلف در بازار موجود هستند و نسبت به فیلتر‌های دیگر نسبتاً گران‌تر هستند و هرچه ابعاد آن‌ها بزرگ‌تر شود قیمت آن نیز به نسبت افزایش می‌یابد. به عنوان مثال فیلتر‌های Hoya مصالحه‌ی خوبی را بین قیمت و کیفیت برقرار کرده است. برند‌های معتبر دیگری مثل Phottix و Hama نیز فیلتر‌های با کیفیتی را تا به حال روانه بازار کرده‌اند.

با این مطلب قطعا می دانید زمان پولاریزه کردن چه وقتی است.

با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی