آموزش عکاسی پرتره احساسی کم نور با نور طبیعی قسمت آخر

تعریف: نورپردازی رامبراند چیست؟عکاسی پرتره مودی یا احساسی

«یا بهتر اینکه بگوییم، چیدمان (setup) نورپردازی رامبراند (Rembrandt lighting) چگونه ایجاد می شود؟

رامبراند، یکتا از پنج چیدمان نورپردازی اولیه (basic) است که در عکاسی پرتره استودیویی به کار می روند. چهار تای دیگر، گسترده، کوتاه، جداکننده و اجازه ای هستند. دو چیز هستند که نورپردازی رامبراند را می سازند: یک روشنایی روی نیمی از چهره سوژه و یک سه گوش روشنایی روی سمت سایه دار چهره او. در ابتدایی ترین فرم برای برپایی چیدمان نورپردازی رامبراند، شما به یک منبع نور، مثل روشنایی فلاش یا پنجره احتیاج دارید که باید با زاویه ۴۵ درجه به جستار بتابد و کمی بالاتر از سطح چشم او قرار گیرد. این منبع روشنایی تکی معمولا با یک رفلکتور یا منبع روشنایی دوم که با گوشه تقریبی ۴۵ درجه به سمت سایه دار صورت می تابد همراه می شود. اگر منبع نور دومی اضافه نمودید، باید روی توان نصف یا ۱/۲ نور اصلی (که روشنایی کلیدی key light نامیده می شود) تنظیم گردد. در تصویر بالا، چیدمان نورپردازی رامبراند با نور پنجره را تماشا می نمایید».آتلیه کودک

عکاسی پرتره مودی یا احساسی

 عکس پرتره ناچیز نور (low key) گرفته شده با نورپردازی رامبراند – به مثلث روشنایی ایجاد شده بر روی گونه در سمت سایه دار چهره مُدل توجه نمایید

۳اهمیت توزیع نور – با یک دیفیوزر یا پارچه نازک روشنایی را پخش کنید

پخش کننده نور (دیفیوزر)، روشنایی را از میان یک مونث شفاف عبور می دهد تا نور به جای این که از یک منبع متمرکز بیاید، توزیع شود. روشنایی پس از پخش شدن به طور نرم تر به جستار می رسد، برآیند اینکه دیفیوزر، سختی نور پخش نشده را از بین می برد.

می نا استدلال کرد که در یک روز ابری، روشنایی طبیعی که از یک پنجره می تابد، بدست ابرهای بزرگ در آسمان دیفیوز یا توزیع شده است. من این را قبول دارم. اما، اگر امکان توزیع نور را دارید، من هنوز هم توصیه می کنم که این پیشه را سپریدن دهید. در یک روز آفتابی که در آن روشنایی قوی است، دیفیوز کردن یا پخش کردن روشنایی کاملا بایسته است.

در عکس بالا، روشنایی پنجره در زیر پوشیده شده و در بالا با یک پارچه نازک پوشانده شده است، برآیند اینکه به عنوان یک دیفیوزر عمل می کند. من از تجربه بیش از یک دهه عکاسی، تفاوت بین نور توزیع شده و پخش نشده را یاد گرفته ام، و اولی بی گمان برای پوست نرم تر و بهتر است.

عکاسی نوزاد 

به طور کلی، توزیع یا دیفیوز کردن نور عاملی است که به دستیابی به پرتره های حالت داری که قصد من در این جلسه عکاسی بود، کمک می کند.

دوربین

 شما می توانید یک دیفیوزر خریداری کنید – یک پنل پخش کننده (diffusion panel) یا سطح نیمه شفافی در تو بیشتر رفلکتورهای ۵ کاره هم هستی دارد – یا می توانید از یک پارچه سفید نازک به عنوان دیفیوزر استفاده کرده، آن را جلوی منبع روشنایی پیمان داده، و نور را نرم یا پخش نمایید.

منبع:

لنزک

آموزش عکاسی پرتره احساسی کم نور با نور طبیعی قسمت دوم

انواع مختلف پس گویه وجود دارد: رنگ یکدست ساده، بافت دار، منظره، و الگوهایی همانند کاغذ دیواری. یکی را برگزیدن کنید که با سوژه شما ناهمخوانی نداشته باشد (مگر این که ناهمخوانی هدف شما باشد)، به طوری که سوژه پرتره، ستاره نمایش و بعد گویه تنها خودش – پس گویه – باشد.

 آتلیه نوزاد

با یک بعد گویه ساده، همیشه می توانید در چهره میل در پس پردازش به تصویر خود بافت اضافه کنید و تُن ها را تغییر دهید. تصویر زیر سنجش عکس بدون بافت (سمت چپ) و  عکسی است که یک بافت گرم به آن اضافه شده است (سمت راست).

اهمیت نورپردازی – چیدمان نورپردازی رامبراند با نور پنجره

در بسیاری از فضاها، به خصوص در خانه ها، روشنایی طبیعی با یک گوشه ۴۵ درجه از یک پنجره می تابد، مگر این که شما سقف شیشه ای داشته باشید که در این چهره نور از بالا می آید. شما باید آن نور سقف را بپوشانید و خودتان را به یک منبع نور که ترجیحا از زاویه ۴۵ درجه از ساحل می تابد، محدود کنید. شما باید جستار خویش را در جایی قرار دهید که روشنایی با این گوشه به او تصادف کند. سوژه را خیلی کم و بیش به پنجره قرار ندهید، چون این پیشه چهره موضوع را بیش از کران صریح می کند.

برای رسیدن به آن محیط و حالتی که به دنبالش هستید، فقط کافی است مقدار کمی روشنایی به جستار برسد. پیش از این که عکس بگیرید، به سایه های روی صورت و به خصوص پایین بینی نگاه کنید. با جابجا کردن موضوع موقعیت او نسبت به روشنایی و روش قرارگیری سایه ها بر روی صورت او را تعیین کنید.

از نور یک پنجره با گوشه ۴۵ درجه که بالاتر از سر سوژه قرار دارد، سایه های روی صورت با یک گوشه کمی رو به زیر و به سمت کنار در خلاف جهت منبع روشنایی پیمان می گیرند. این سایه ها احساس دلپذیری دارند و تحت عنوان نورپردازی رامبراند (Rembrandt Lighting) نیز شناخته می شوند. لنزک: شما در «راهنمای نورپردازی پرتره: ۲۴ چیدمان ضروری نورپردازی استودیویی» با انواع چیدمان های نورپردازی از جمله رامبراند آشنا می شوید.

دوربین

در چیدمان نورپردازی رامبراند، شما می توانید یک رفلکتور را در جهت مخالف روشنایی پیمان دهید. هدف، بازتاب کردن کمی از نور پنجره (در آموزش ما، چراکه این نور می تواند از فلاش نیز باشد) بر روی صورت موضوع است، به طوری که به جای افت سریع و تند روشنایی به تاریکی، انتقال سایه های نرم تری داشته باشید. اگر رفلکتور ندارید، می توانید از یک ورق سفید یا یک تکه مقوای سفید استفاده کنید.

عکاسی بارداری

رفلکتورها رنگ های مختلفی دارند که یک منتهی رنگ بر روی صورت جستار برپایی می کنند، بنابراین آنها را با دقت انتخاب کنید. برای تماشا سنجش عملکرد انواع گوناگون رفلکتورها اینجا کلیک نمایید.

منبع:

لنزک

آموزش عکاسی پرتره احساسی کم نور با نور طبیعی

اگر شما هم مثل من به پرتره های احساسی یا مودی (moody portraits) علاقه مند هستید و می خواهید بدانید که چطور باید آنها را ایجاد کنید، این آموزش عکاسی پرتره برای شماست. به دست آوردن پرتره های احساسی – عکس های پرتره ای که نور، ترکیب بندی و حالت یا مود جستار در آن ها ادغام می شوند تا احساسی را در نظاره گر تصویر ایجاد کنند – با نور طبیعی پنجره می تواند کاملا ساده باشد. عکاسی پرتره احساسی معمولا با تم یا نما تاریک انجام می شود و این تصاویر بیشتر به چهره کم نور (low-key) گرفته می شوند. در ادامه این مطلب لنزک، ۳ نکته برای ایجاد این پرتره ها به شما عزیزان تعلیم می دهیم و لینک آموزش ایجاد پرتره های مختصر روشنایی را برای یادگیری تنظیمات دوربین می آوریم. با ما به اتفاق شوید. آتلیه بارداری 

 عکاسی پرتره مودی یا احساسی عکاسی پرتره احساسی یا مودی چیست؟

در آموزش های عکاسی فراوانی، به پرتره های مودی (moody) اشاره می شود که کوشش کردیم در این نوشتار لنزک، تعریفی برای آن ارائه دهیم. البته مسیر خاص و مشخصی برای تعریف پرتره های «مودی یا احساسی» هستی ندارد، اما می طاقت با دید آن ها گفت در این دسته جای می گیرند. از روی نورپردازی، رنگ های به شغل رفته (اغلب سبز و آبی) و یا تنها فرم بدن و حالت صورت مدل.

یک تعریف کلی می تواند این باشد: در عکاسی پرتره احساسی یا مودی نور، ترکیب بندی و حالت یا مود موضوع یکی کردن می شوند الی احساسی را در نظاره گر تصویر ایجاد کنند. اگر در اینترنت آموزش عکاسی پرتره مودی را به انگلیسی جستجو نمایید اغلب می بینید که آن ها بیشتر به اتفاق با کلمه تاریک می آیند (پرتره های تاریک و/یا مودی). چراکه پرتره های احساسی اغلب با تم یا نما تاریک و گرفته جا افتاده اند. که در نکته نخست این آموزش، سود یا انگیزه این گنگی خواهیم گفت.

همانطور که گفتیم این پرتره ها بیشتر نما تاریک و گرفته دارند بنابراین تعلیم های عکاسی زیر، به گزیده تر اگر در گویه تنظیمات دوربین و چیدمان نورپردازی به تعلیم اکثریت بیچارگی داشته باشید، برای شما سودمند خواهند بود. وانگهی می توانید (اگر آشنا نیستید) با پرتره های مختصر روشنایی (Low key) و سبک کیاروسکورو بیشتر آشنا شوید:

قبل از شروع، در ابتدا جلسه عکاسی خویش را با پروا به این موارد برنامه ریزی کنید: مود یا احساسی که می خواهید انتقال دهید، تُن ها (روشن یا تاریک)، لباس (رنگ های مکمل تُن ها)، و سررسید روز برای عکاسی. اینها ممکن است برای شما تفاوتی ایجاد نکنند، ولی برای من، که پنجره ام رو به شمال شرقی است، می دانم که بین ساعت ۱۰ بامداد و ۲ پس از ظهر نور مناسبی خواهم داشت، و پس از آن، میزان دسترسی به روشنایی مختصر می شود. این محدودیت عکاسی با نور طبیعی است. شما به مقدار و کیفیت نور موجود وابسته خواهید بود.

عکاسی کودک 

۱اهمیت بعد گویه – پس گویه ای تاریک برپایی کنید

ساده ترین راه برای رسیدن به یک پرتره مودی یا احساسی با نور طبیعی، به کارگیری یک بعد مقوله میانه الی تاریک است. گنگی بعد زمینه به تصویر عمق و توهم مکان می بخشد. در واقع، توهم یک فضای سه بُعدی را نیز می دهد. نه تنها این، بلکه بین پس مقوله و صورت جستار که می خواهید بر آن پافشاری و تمرکز کنید نیز کنتراست ایجاد می کند. شما نگاه نظاره گر را به سمت تصویر می کشید، و بعد زمینه به طور موثر زمینه و پیرامون آن را فراهم می کند.

منبع:

لنزک

درک مفهوم طول کانونی در 4 مرحله ساده قسمت آخر

یک لنز استاندارد مثل یک لنز 50 میلی‎متری با گشادگی روزنه دیافراگم f1 . 8 , انتخابی خوب و ارزان برای دوربین است که منجر ثبت تصاویری بی‎ مثل می‎شود . پرایم لنزها ( لنزهایی که ارتفاع کانونی اثبات دارا‌هستند – قابلیت و امکان زوم در آن‎ها نیست ) همواره به نسبت کیت لنزها تصاویری خوبتر می‎گیرند زیرا برای ساخت آن‎ها یک انگیزه وجود داشته است . این لنزها به جای انجام یکسری فعالیت ضعیف , در یک فعالیت به خیر و خوبی فعالیت می‎کنند . 

لنزهای تله‎فوتو میانگین 70 تا 105 میلی‎متری 

اکثر زمان ها تایم ها درین محدوده کیت لنزها متوقف می‎شوند و به محدوده لنزهای تله‎فوتو و پرایم پرتره‎ها ( نزدیک به 85 میلی‎متری ) می‎رسیم . این محدوده برای لنزهای پرتره عالی است . پرسپکتیو ارگانیک این لنزها صورت را از پس‎زمینه جدا می‎کند سوای اینکه که‌این جداسازی تماما صورت بپذیرد . 

لنزهای تله‎فوتو 105 تا 300 میلی‎متری 

از لنزهای این محدوده اکثر وقت ها وقت ها برای مسافت‎های بدور مثل ساختمان‎ها یا این که کوه‎ها استعمال می‎شود . آن‎ها بدین استدلال برای عکاسی چشم انداز مطلوب نیستند زیرا پرسپکتیو صحنه را تخت ( هموار ) می‎کنند . لنزهایی در محدوده‎ای فراتر ازاین مقداراکثرا برای عکاسی ورزشی و عکاسی از حیات وحش به کار گیری می‎شوند 

3 ) ارتفاع کانونی چطور روی پرسپکتیو یک عکس تاثیر می‎گذارد؟ 

برای این‌که خوبتر متوجه گردید چطور ارتفاع کانونی روی پرسپکتیو یک عکس تاثیر می‎گذارد , 4 عکس از یک سوژه در 4 ارتفاع کانونی متفاوت گرفتیم و در پی آن‎ها را با یکدیگر مقایسه می‎کنیم . 

سوژه‎ها ( سه قوطی کنسرو ) در هر تصویر در یک محل نگه داشته شدند ( نزدیک به مسافت 25 سانتی‎متری از یکدیگر ) . می بایست اشاره کنیم این تصاویر با یک سنسور کراپ گرفته شده‎اند . یعنی ارتفاع کانونی حقیقی از چیزی که لیست می‎شود بیشتر خواهد بود , در نصیب 4 آن را توضیح خواهم بخشید . 

ظاهرا ارتفاع کانونی پرسپکتیو را تغییر تحول می‎دهد ولی می بایست بگوییم به طور کامل این اندیشه گمراه‎کننده است . در واقع ادله اثر گذار در‌این این مسئله مسافت از سوژه است . 

ارتفاع کانونی نشان دهنده اندازه مسافت از سوژه است یعنی تصاویر همه به یک صورت در فریم قرار می‎گیرند . تفاوت در پرسپکتیو بدین عامل بوجود می‎آید که ارتفاع کانونی هرچه دوربین از سوژه دورتر شود , طولانی‎تر می‎شود ( زوم به باطن ) . 

دقت فرمایید , مسافت از سوژه پرسپکتیو را تغییر و تحول می‎دهد . ارتفاع کانونی صرفا برای جبران این مورد استعمال می‎شود . 

4 ) نقش سنسور کراپ چیست؟ 

عکاسی با یک سنسور کراپ به معنای وجود چیزی به نام «ضریب برش» است . الزاما ضریب برش یعنی هریک از لنزهای فول قاب ( EF , FX و غیره ) که باطن بدنه یک سنسور کراپ قرار دهید تصویر را برش خواهند زد .  آتلیه عکاسی 

تصویر پایین طرز فعالیت سنسور کراپ را نشان می‎دهد . عملا کاری که انجام می‎دهید زوم به باطن و در نظر نگرفتن وسیع‎ترین بخش‎های صحنه است . 

چه بسا لنزهای تشکیل‌شده برای  دوربین‎های کراپ مثل محدوده EF - S و محدوده DX کماکان این تاثیر را خواهند داشت . علت این است که‌این لنزها با دقت به طول‎ واقعی‎شان لیست می‎شوند تا عرصه دیدشان.بادکنک آرایی

در پایان دو  عکسنمونه را مشاهده می‎کنید که با طول‎های کانونی کاملا متفاوتی گرفته شده‎اند. اولین تصویر با یک لنز 24 میلی‎متری و دومی با یک لنز 300 میلی‎متری ثبت شده است (هردو در یک سنسور کراپ).

درک مفهوم طول کانونی در 4 مرحله ساده قسمت اول

چرا می بایست متوجه گردید ارتفاع کانونی چه معنایی دارااست 

فهم و شعور معنای ارتفاع کانونی , علی الخصوص درباره با  دوربینی که دارید , در حین خرید لنز نکته زیاد مهمی است . با تلاوت این مقاله می‎توانید متوجه گردید لنزهای گوناگون چه کاربردهایی دارا‌هستند , کدام لنزها برای شما مطلوب می باشند و چطور خلاقانه از آن‎ها استعمال فرمایید . عکاسی نوزاد 

1 ) ارتفاع کانونی حقیقتا چیست؟  سالن تولد

ارتفاع کانونی لنز دوربین شما الزاما معین می‎کند تصاویرتان چقدر «به درون زوم» شده می باشند . هر چه این عدد بیشتر باشد , لنزها بیشتر به باطن زوم خواهند کرد . 

اکثر وقت ها تایم ها اشخاص به غلط اندیشه می‎کنند که اندازه‎گیری ارتفاع کانونی با اندازه‎گیری نصیب عقب یا این که جلوی لنز انجام می‎شود ولی در واقع , ارتفاع کانونی مسافت در میان نقطه همگرایی در لنز با سنسور یا این که فیلم در دوربین است .  عکس

برای توضیح بیشتر به تصویر پایین دقت نمایید : 

2 ) طول‎های کانونی متفاوت و کاربرد آن‎ها 

لنزهای زاویه اولترا واید 14 تا 24 میلی‎متری 

اکثر زمان ها وقت ها این لنزها از گونه های تخصصی به شمار می‎روند و معمولا در یک کیت لنز قرار داده نمی‎شوند . آن‎ها چنان نمایی با زاویه گشوده به‌وجود می‎آورند که از نگاه روءیت کرد آدم غیر عادی است زیرا چشمان ما بدین جور محدوده روئت کرد عادت ندارند . 

لنزهای زاویه اولترا واید اکثر وقت ها تایم ها در عکاسی معماری و حادثه ها به کارگیری می‎شوند تا زمان عکاسی از یک فضای محدود جزئیات بیشتری درون فریم قرار گیرند . استعمال از لنزهای واید و اولترا واید به معنای این است که خودتان را جزوی از صحنه می‎کنید و به میانه آن می‎اندازید به جای اینکه کل صحنه را در کادر جا دهید . 

استعمال از این لنزها مخصوصا برای عکاسی پرتره مطلوب نیست زیرا پرسپکتیو را تا حدی ارتقا می‎دهند که جزئیات و ویژگی‎های رخ غیر نرمال به لحاظ می‎رسند . 

لنزهای زاویه واید 24 تا 35 میلی‎متری 

بخش اعظم کیت لنزها برای دوربین‎های فول قاب دارنده لنزهای زاویه هستند.س 

24 میلی‎متر نسبتاً نقطه‎ای است که در آن اعوجاجی که ظاهرا سبب کشیده شدن یک سمت تصویر می‎شود , دست از غیر نرمال بودن بر می‎دارد . 

از این لنزها به طور گسترده بوسیله فوتوژورنالیست‎ها برای ثبت مستند موقعیت‎ها به کارگیری می‎شود زیرا به مقدار کافی واید می باشند تا در عین محافظت واقع‎گرایانه بودن صحنه , جزئیات و بخش متعددی از صحنه را ثبت نمایند . 

لنزهای استاندارد 35 تا 70 میلی‎متری 

درین محدوده ( نزدیک به 40 تا 50 میلی‎متر ) است که لنزها چهره یی ساخت می‎کنند که چشمان ما می‎بینند ( ولی با نادیده گرفتن مشاهده کرد محیطی ) . اینجانب شخصا دوست دارم از این لنزها در طول عکاسی در خیابان به کارگیری کنم یا این که هنگامی که با دوستانم در یک محیط بسته نظیر راز میز ناهارخوری یا این که در باشگاه هستم .