سه نکته برای اولین جلسه عکاسی پرتره خانوادگی

 عکس های یک جلسه عکاسی پرتره خانوادگی خوب برای سالهای زیادی ارزشمند خواهند بود. این یک حوزه بسیار باارزش از عکاسی است، اما می تواند برای عکاسان تازه کار کمی دلهره آور نیز باشد. شما باید سریع یک رابطه دوستانه با خانواده ایجاد کنید، کودکان را علاقه مند نگه دارید، و انتظارات والدین را با عکس های زیبا برآورده کنید. در این مطلب لنزک، ۱۰ نکته برای اولین جلسه عکاسی پرتره خانوادگی با شما عزیزان به اشتراک خواهیم گذاشت.

بنابراین از کجا باید شروع کنید؟ چه تنظیمات دوربینی را باید انتخاب کنید؟

اینها چند نکته مهم هستند که باعث می شوند اولین جلسه عکاسی شما آرام پیش برود، و به شما کمک می کنند پرتره های خانوادگی عالی ای بگیرید.
۱
تا سطح آنها پایین بیایید

ارتفاع خود را تا سطح چشم های کودک پایین بیایید. این کار به عکس های جذاب تری منجر می شود، و همچنین به شما کمک می کند تا بهتر با بچه ها تعامل برقرار کنید.
[عکاسی پرتره خانوادگی]
۲
از نقطه فوکوس مرکزی استفاده کنید

تنظیمات فوکوس مختلف برای عکاسان مختلف مناسب هستند، اما فوکوس با نقطه مرکزی معمولا برای پرتره های خانوادگی از همه مفیدتر است. همانطور که شما پرتره های خانوادگی بیشتر و بیشتری می گیرید، متوجه خواهید شد که این تنظیمات برای شما مناسب است یا نه، اما برای جلسه اول شما نقطه شروع خوبی است.
۳
یک دیافراگم مناسب انتخاب کنید

تنظیمات دیافراگم شما تحت تاثیر سبکی که ترجیح می دهید، قرار خواهد گرفت. به عنوان یک نقطه شروع، بسیاری از عکاسان خانوادگی سبک زندگی (lifestyle) برای پرتره های تک نفری به صورت کاملا باز (f/2.2 واقعا خوب عمل می کند)، و برای عکس های گروهی در حدود f/5.6 عکاسی می کنند تا مطمئن شوند که همه در فوکوس هستند.
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس در f/5.6 گرفته شده است.
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس در f/2.2 گرفته شده است.
۴
سرعت شاتر شروع

شما احتمالا متوجه خواهید شد که برای پرتره های خانوادگی به یک سرعت شاتر کمی سریع تر از آنچه برای بسیاری از انواع دیگر پرتره استفاده می کردید، نیاز دارید. بچه ها سریع، و گاهی اوقات غیر قابل پیش بینی حرکت می کنند! یک سرعت شاتر خوب برای شروع ۱/۲۵۰ ثانیه است، که برای ورجه وورجه یا تکان خوردن بچه ها به شما انعطاف پذیری می دهد. اگر شما موقعیتی دارید که در آن کسی خیلی سریع حرکت می کند، مانند پریدن یا دویدن یک کودک به فاصله دور، یک سرعت شاتر بسیار سریع تر مانند ۱/۸۰۰ ثانیه را انتخاب کنید.
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس در ۱/۸۰۰ ثانیه گرفته شده است.
۵
از ایزوی خودکار استفاده کنید

در حالیکه شما با دیافراگم ها و سرعت شاترهایی آشنا می شوید که در جلسات عکاسی پرتره خانوادگی برای شما جواب می دهند، در نظر داشته باشید که ایزوی خود را روی حالت خودکار (Auto ISO) تنظیم کنید. نتایج معمولا رضایت بخش هستند، و در طول روز دیگر لازم نیست در مورد آن فکر کنید. به تدریج که تجربه و اعتماد به نفس به دست می آورید، می توانید خودتان شروع به انتخاب ایزو کنید.

لنزک: با قرار دادن دوربین بر روی مُد نوردهی دستی (M)، اما تنظیم کردن ایزو بر روی حالت خودکار (Auto ISO)، شما کنترل خود را هم بر دیافراگم و هم سرعت شاتر حفظ کرده، و به دوربین اجازه می دهید تا برای حفظ تعادل نوردهی، ایزو را تنظیم کند. با این وجود، چک کردن تنظیمات ایزو به طور مرتب در طول عکاسی عادت خوبی است که از ثبت عکس هایی با ایزو بالا و دارای نویز زیاد جلوگیری خواهد کرد.
۶
مُد نورسنجی

به نظر می رسد که گزینه های نورسنجی خاص برای برخی از عکاسان مناسب تر از بقیه هستند. همانطور که شما پرتره های خانوادگی بیشتری می گیرید، خیلی زود متوجه خواهید شد که کدام یک از آن گزینه ها برای شما بهتر عمل می کنند. برای شروع، استفاده از مُد نورسنجی نقطه ای (spot metering) را برای پرتره های تک نفره، و نورسنجی الگویی (Evaluative Metering) را برای یک عکس گروهی امتحان کنید.

بیشتر بخوانید: توضیح نورسنجی (و مُد های آن) و نوردهی
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس با مُد نورسنجی الگویی گرفته شده است.
۷
با فرمت RAW عکس بگیرید

گزینه های ویرایش زیادی در لایت روم وجود دارد، و اگر شما با فرمت RAW عکس بگیرید، محدوده رنگ های بسیار بیشتر و جزئیات حفظ شده بیشتری خواهید داشت.
۸
تراز سفیدی خودکار

اگر دارید خارج از استودیو و در محیط باز عکس می گیرید، شما در مکان های مختلف با نورپردازی های مختلف کار خواهید کرد، و در حین کار زمان کافی برای تنظیم تراز سفیدی نخواهید داشت. اصلاح تراز سفیدی یک ویرایش آسان در لایت روم است، بنابراین بهتر است با فرمت Raw عکاسی کنید و وقت خود را صرف تعامل با خانواده ای که دارید از آنها عکس می گیرید بکنید.

لنزک: اگر شما به صورت خام (Raw) عکاسی می کنید، انجام تنظیمات تراز سفیدی در دوربین چندان حیاتی نیست، به این دلیل که فایل های خام حاوی تمامی اطلاعات لازم در عکس هستند و این تنظیمات به خوبی پس از گرفتن عکس قابل تغییر است.

بیشتر بخوانید: آموزش کامل تراز سفیدی در دوربین و با فتوشاپ
۹
لنزهای خود را انتخاب کنید

در نظر بگیرید که کدام لنزها را می خواهید با خود به جلسه عکاسی پرتره خانوادگی ببرید. اگر بودجه شما به خرید چندین لنز نمی رسد، می توانید چند لنز اجاره کنید. این کار می تواند به طرز شگفت آوری مقرون به صرفه باشد، و فرصت امتحان کردن فواصل کانونی مختلف را به شما می دهد تا ببینید کدام یک برای شما از همه مناسب تر است.
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس با یک لنز ۸۵mm گرفته شده است.

استفاده از چندین لنز در طول یک جلسه عکاسی پرتره خانوادگی، تنوع تصاویر زیادی به شما خواهد داد، و همچنین به این معنی است که شما می توانید از عهده ثبت اکثر مکان ها برآیید. یک لنز زوم مانند یک لنز ۲۴-۷۰mm انعطاف پذیری زیادی به شما خواهد داد، یا یک لنز پرایم (دارای فاصله کانونی ثابت) متداول برای پرتره های خانوادگی یک لنز ۸۵mm است، که برای پرتره بسیار مسحور کننده است. یک لنز واید مانند یک لنز ۳۵mm به شما کمک خواهد کرد تا محیط پیرامون سوژه را بیشتر در کادر آورده و پرتره محیطی تری بگیرید.

همانطور که شما در عکاسی از خانواده ها تجربه به دست می آورید، متوجه خواهید شد که کدام لنزها برای شما از همه مناسب تر هستند. این زمان خوبی برای سرمایه گذاری بر روی لنزهای با کیفیتی است که می توانید از عهده خرید آنها برآیید.
[عکاسی پرتره خانوادگی]

این عکس با یک لنز ۳۵mm گرفته شده است.
۱۰
محدودیت هایی تعیین کنید

خودتان را به گرفتن پنج نسخه از هر صحنه محدود کنید. این کار به چشم های شما یاد خواهد داد که به دنبال جزئیات و حالاتی بگردند که می خواهید آنها را ثبت کنید. و مطمئن شوید که در نهایت همه آنها را در یک عکس با هم ترکیب کنید.

نتیجه گیری

خب آموزش مختصر عکاسی از پرتره های خانوادگی ما به پایان رسید. تمرین به مرور کار شما را بهبود می بخشد، اما برای کار سخت و نشان دادن مهارت های خود با دوربین آماده باشید. از همه مهمتر، یک نگرش دوستانه و حرفه ای همراه با آماده سازی دقیق برای هر جلسه عکاسی پرتره از خانواده، مشتریان راضی و تکرار شدن کسب و کار شما را به همراه دارد.

لطفا نکات مربوط به عکاسی کودک در آتلیه کودک پرتره خانوادگی خود را در قسمت دیدگاه ها، پایین این مطلب به اشتراک بگذارید.

نویسنده: لوئیس داونهام (Louise Downham)

منبع:

برگرفته از: digital-photography-school

آموزش عکاسی از پاشیدن آب بر اثر افتادن میوه با فلاش اکسترنال

 به دنیای عکاسی بارداری در آتلیه بارداری با سرعت بالا خوش آمدید، در این مطلب به شما عزیزان آموزش می دهیم که چگونه با استفاده از فلاش خود از افتادن میوه داخل آب عکاسی کنید.

عکاسی با سرعت بالا (High-speed photography) یک راه فوق العاده برای ثبت برخی از افکت های جذاب و دیدنی است. ثابت کردن حرکت یک شیء که سطح آب را می شکافد، عکس خیره کننده ای به وجود می آورد.

تنظیمات ممکن است پیچیده به نظر برسد، اما تمام چیزی که مورد نیاز است کمی آماده سازی از قبل، کمی اطلاعات در مورد عکاسی و فلاش، و مقدار زیادی صبر و شکیبایی است! ما از یک لنز ماکرو استفاده کردیم اما یک زوم استاندارد نیز این کار را انجام خواهد داد.

ما به شما نشان خواهیم داد که چطور استودیوی عکاسی رومیزی خود را ایجاد کرده و دوربین و فلاش خود را برای ثبت برخی از حرکات با سرعت بالا تنظیم کنید. هدف ما ثبت گیلاس است درست بعد از این که سطح آب را می شکافد، اما قبل از این که به ته ظرف فرو برود.

به منظور فریز یا ثابت کردن حرکت دقیقا در همان لحظه ای که گیلاس به داخل آب می افتد و آب به بیرون می پاشد، ما از فلاش اکسترنال استفاده خواهیم کرد. با نورپردازی آب از کنار (نورپردازی از پهلو)، ما عمق بیشتری به دست آورده و از ثبت سایه های تند و زننده جلوگیری خواهیم کرد.

این یک علم دقیق نیست، بنابراین به دست آوردن زمان مناسب کمی بر حسب تجربه است. بنابراین منتظر چه چیزی هستید؟ چند میوه بردارید و بیایید شروع کنیم.
۱
مُد نوردهی دستی برای کنترل کامل
[عکاسی از پاشیدن مایعات]

در مُد نوردهی دستی (M) ، سرعت شاتر را بر روی حداکثر سرعت همگام سازی فلاش (۱/۱۸۰ تا ۱/۲۵۰ ثانیه) تنظیم کنید. یک دیافراگم کوچک (مثلا f/8) برای به دست آوردن یک عمق میدان خوب تنظیم کرده و برای عکس های عاری از نویز ایزو را پایین تنظیم کنید.
۲
فلاش فرمانده یا مَستِر (Master)
[عکاسی از پاشیدن مایعات]

برای تنظیم فلاش پاپ آپ به عنوان مستر (فرمانده – Master)، به تنظیمات کنترل فلاش (Flash Control) بروید و Flash Firing را فعال (Enable) کنید. Built-in Flash Func را انتخاب کنید، به پایین اسکرول کنید تا به Wireless Func برسید، Set را فشار دهید. گزینه تنها تریگر (زده شدن) فلاش اکسترنال را انتخاب کنید (در تصویر فوق نشان داده شده).

لنزک: برای تنظیم فلاش پاپ بر روی مُد فرمانده (Master/Commander) در دوربین های نیکون، تصویر موجود در این مطلب (اینجا کلیک کنید)، شما را راهنمایی خواهد کرد.
۳
تنظیم فلاش روی بَرده یا Slave
[عکاسی از پاشیدن مایعات]

فلاش اکسترنال خود را بر روی تنظیمات بی سیم بَرده (فرمانبر – Slave) و کانال یکسان با دوربین تنظیم کنید (اگر دوربین روی کانال ۱ است فلاش را نیز روی کانال ۱ بگذارید). قدرت فلاش دستی (Manual flash power) را انتخاب کنید و می توانید خروجی را از طریق منوی تنظیمات فلاش دوربین تنظیم کنید. ما با قدرت ۱/۴ شروع کردیم.
۴
پیش فوکوس (فوکوس از قبل)
[عکاسی از پاشیدن مایعات]

یک قاشق بردارید و آن را در آب فرو ببرید، تقریبا جایی که سوژه شما خواهد افتاد، و پیش فوکوس کنید، سپس لنز خود را به فوکوس دستی یا MF تغییر حالت دهید تا فوکوس را قفل کنید. ممکن است لازم باشد چند بار تلاش کنید تا به نتایج دقیق دست پیدا کنید.

لنزک: در این مرحله ما قصد داریم، محل افتادن و فرو رفتن میوه در آب را پیش بینی کرده و از قبل در آنجا فوکوس کنیم. سپس برای اطمینان از برهم نخوردن فوکوس، لنز را روی فوکوس دستی یا MF تنظیم می کنیم.

نکات نهایی
نور را پخش کنید

سطوح شفاف، مانند شیشه، می توانند چالشی برای عکاسی باشند چون بسیار بازتابنده (منعکس کننده) هستند. اگر شما چند بار پشت سر هم در جهت ظرف شیشه ای فلاش بزنید، عیب و نقص های زیادی را در شیشه ثبت خواهید کرد – و مقدار زیادی اثر انگشت و گرد و غبار، با وجود این که قبل از شروع عکاسی آن را تمیز کرده بودید. برای نرم کردن نور، پنل نیمه شفاف دیفیوزر (پخش کننده نور) رفلکتور خود را بین سوژه و فلاش اکسترنال قرار دهید.

لنزک: در این مرحله هدف ما دیفیوز کردن یا پخش کردن نور است تا نور نرمی داشته باشیم. از این رو اگر دیفیوز نداشتید، می توانید از پارچه آستری یا کاغذ سفید نازکی بدین منظور استفاده نموده و آن را بین فلاش و سوژه خود قرار دهید.
فلاش و نوردهی

برای گرفتن عکس های پاشیدن مایعات (splash photography) بدون ثبت تاری حرکت (motion blur) ما باید از فلاش استفاده کنیم، چراکه فلاش به ما اجازه می دهد سریع ترین حرکات را، که حتی با سریع ترین سرعت شاتر موجود نیز قادر به آن نیستیم، ثابت و فریز کنیم. برای به دست آوردن بهترین نتایج شما باید در یک اتاق نسبتا تاریک عکس بگیرید، بنابراین چراغ ها را خاموش کنید و پرده ها را بکشید. به صورت دستی فلاش خود را بر روی قدرت ۱/۴ تنظیم کنید، چند عکس آزمایشی بگیرید، سپس برای تاریک یا روشن تر کردن تصویر، با تغییر دیافراگم نوردهی را به طور دقیق میزان کنید.

به عنوان یک مطلب آموزشی مکمل، تماشای ویدیو «چطور لحظه افتادن میوه ها داخل آب را فریز کنیم» را به شما توصیه می کنیم.

برگرفته از: Digital Camera World

اسپیدلایت ها در مقابل استروب ها یا فلاش های استودیویی

 در این مطلب  قصد داریم اسپیدلایت ها (speedlights) را با استروب های استودیویی (فلاش های استودیویی – studio strobes) مقایسه کنیم. هر دو این فلاش ها (اسپیدلایت ها و فلاش های استودیویی) کاربرد خاص خود را دارند و ما در این مطلب کوتاه علاوه بر تعریف هر یک از آن ها، به مزایا و معایبشان اشاره خواهیم کرد.

توجه: کلمه استروب (strobe) به معنی فلاش است. در این مطلب «استروب استودیویی» و «اسپیدلایت» دو نوع فلاش با یکسری تفاوت هستند که در مقابل نورهای ثابت (Continuous lights) قرار دارند.
اسپیدلایت (speedlight) چیست؟

اسپیدلایت (که گاهی اوقات فلاش گان یا flash gun نامیده می شود) یک فلاش قابل حمل است که می تواند بر روی کفشک دوربین (hot shoe)، یا به صورت بی سیم شلیک یا زده شود. مزیت واقعی اسپیدلایت این است که قیمت کمتری دارد و بسیار قابل حمل تر است. از آنجا که اسپیدلایت تقریبا همیشه با باتری های AA کار می کنند، به راحتی می توانید آن ها را در کیف دوربینتان بگذارید، بنابراین هر زمان که لازم باشد در دسترس هستند. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

اشکال استفاده از اسپیدلایت ها این است که به اندازه استروب استودیویی (studio strobe) قوی نیستند. یک استروب استودیویی معمولا می تواند حداقل دو برابر نور را در مقایسه با یک اسپیدلایت منتشر کند. همچنین، اسپیدلایت ها زمان بازیابی (recycle time) کندی دارند، که به این معنی است که شما اغلب باید بین ۱٫۵ تا ۵ ثانیه بین هر بار فلاش زدن صبر کنید تا فلاش دوباره به قدرت کامل برسد و شارژ مجدد شود.
استروب استودیویی (studio strobe) چیست؟

یک استروب استودیویی (فلاش استودیویی) نور بزرگتری است که با برق AC کار می کند. شما یا باید آن را به پریز برق روی دیوار وصل کنید، یا یک بسته باتری بزرگ با خود حمل کنید (یک باتری ماشین کوچک را تصور کنید). استروب استودیویی زمان بازیابی سریعی دارد، بنابراین عکاس هیچ وقت مجبور نیست برای شارژ مجدد یا بازیابی فلاش صبر کند.

کلمه «استروب» روی کاغذ عالی به نظر می رسد، اما استفاده از آن می تواند کمی پر زحمت تر از اسپیدلایت باشد، چون تقریبا زیاد قابل حمل نیست. همچنین، استروب های استودیویی (فلاش های استودیویی) بسیار گران قیمت هستند. قیمت یک استروب استودیویی با کیفیت بین ۱,۸ تا ۶ میلیون تومان است. این قیمت وقتی شما تعدیل کننده های نوری (مانند چترها و سافت باکس ها) را برای استروب خود در نظر بگیرید، حتی بیشتر از این می شود. شما همچنین باید خرید یک بسته باتری را نیز در نظر بگیرید تا بتوانید وقتی هیچ پریز برقی در دسترستان نیست، از استروب خود استفاده کنید.
نتیجه گیری

به طور کلی، من از اسپیدلایت برای عکاسی از مراسم عروسی، عکس های کاندید (بی هوا) از خانواده ام در داخل خانه، و نیز عکس های دارای ۳ یا ۴ نور در داخل یا خارج از خانه استفاده می کنم، وقتی که نمی خواهم یک استروب استودیویی سنگین را با خودم به این طرف و آن طرف حمل کنم.

من هر بار که در استودیو عکاسی می کنم از استروب استفاده می کنم، و اغلب برای عکاسی پرتره وقتی بیرون هستم و با مقدار زیادی نور خورشید رقابت می کنم، آن را همراه خود می برم.

اگر در مرحله شروع و یادگیری عکاسی با فلاش هستید و نمی خواهید برای اصلاح کننده های نور (مثل سافت باکس) هزینه زیادی بکنید، مطلب «ساده ترین و موثرترین چیدمان نورپردازی پرتره تک نوری که تا کنون استفاده کرده ام» را مطالعه نمایید.

منبع:

لنزک

۶ راه برای عکاسی از پنجره های داخلی

 عکاسی کودک در آتلیه کودک از اتاق های دارای پنجره احتمالا چالش برانگیزترین جنبه عکاسی املاک و مستغلات است. دامنه دینامیکی (dynamic range) شدید ایجاد شده به دلیل فضای داخلی کم نور و نور روز روشن خارج از خانه، نوردهی را دشوار می کند. راه های مختلفی برای کنترل این وضعیت دامنه دینامیکی گسترده (روشنی های روشن و تاریکی های تاریک) وجود دارد. در این مطلبچند مورد از این روش ها را مطرح خواهیم کرد.
فلاش

تا کنون، من متوجه شده ام که فلاش ساده ترین راه برای برقراری تعادل نورپردازی است. فلاش چگونه کمک می کند؟ شما نورسنجی و نوردهی را بر اساس پنجره انجام می دهید و درحالیکه به نظر می رسد که تصویر پنجره به طور مناسب نوردهی شده است، خواهید دید که اتاق بسیار تاریک می شود.

اکنون باید چند اسپیدلایت (فلاش) در اتاق اضافه کنید تا زمانیکه اتاق به اندازه کافی روشن شده و با نوردهی منطبق شود.

ساده ترین راه برای انجام این کار این است که تنها یک فلاش را بر روی دوربین قرار دهید و آن را مستقیما رو به بالا به سمت سقف نشانه بگیرید. فلاش به احتمال زیاد باید در قدرت کامل باشد. سپس عکس بگیرید. این کار به طور قابل توجهی اتاق را روشن کرده و آن را به روشنایی فضای بیرون از پنجره نزدیک خواهد کرد.

لنزک: نشانه رفتن فلاش به سمت سقف باعث می شود نور آن بازتاب و پخش شده و در نتیجه فضای اتاق را روشن تر کند. این کار اختلاف نوری بین پنجره و فضای اتاق را کم خواهد کرد.
پرده ها را بکشید

بسیار خب، این یکی احتمالا کمی بیش از حد ساده است، اما چیزی است که من در یکی از عکاسی هایم تا بعد از گرفتن عکس به آن فکر نکردم. گاهی اوقات شما می خواهید پرده ها باز باشند تا خریدار خانه بالقوه بتواند منظره بیرون پنجره را ببیند.

اما اغلب، در واقع هیچ منظره ای بیرون از پنجره وجود ندارد. به عنوان مثال، منظره بیرون از پنجره ممکن است حصار، خانه همسایه که بسیار به خانه ای که دارید از آن عکس می گیرید نزدیک است، ریل های قطار، یا منظره ای ناخوشایند باشد. اگر اینطور است، شاید بهتر باشد که پرده ها را بکشید.

وقتی شما پرده ها را می کشید، تاکید بیشتری روی محیط داخلی قرار گرفته و همچنین دامنه دینامیکی به طور قابل توجهی کاهش پیدا می کند (مشکلی که در بالا مطرح کردیم پیش نمی آید).
[عکاسی از پنجره های داخل ساختمان]

من از این اتاق خواب با پرده های کشیده عکس گرفتم تا تعادل نور را در اتاق برقرار کنم. منظره زیادی در فضای بیرون وجود نداشت که با کشیدن پرده ها مسدود شود.
عکس HDR با نگاشت تُنی

عکس اچ دی آر یا HDR با نگاشت تُنی، احتمالا بارزترین راه حل برای چنین شرایطی با دامنه دینامیک بالاست. در این تکنیک حدود ۳ عکس (یکی با نوردهی ناکافی، یکی با نوردهی مناسب، و یکی با نوردهی بیش از حد) گرفته شده و سپس در نرم افزار های ویژه HDR (مثل Photomatrix) ترکیب می شوند تا یک فایل با دامنه دینامیک بالا (HDR) و به صورت ۱۶ یا ۳۲ بیت ساخته شود. در مرحله بعد نگاشت تُنی (Tone mapping) از این فایل HDR، عکسی با دامنه دینامیک پایین می سازد – عکس نهایی که تاریکی ها و روشنایی های صحنه را بهتر ارائه می دهد.

نگاشت تُنی در میان غیر عکاسان (آژانس های املاک و مستغلات و خریداران بالقوه) خیلی بیشتر از عکاسان محبوب است. عکاسان اغلب مخالف سرسخت HDR هستند، اما من به طور کلی متوجه شده ام که غیر عکاسان ظاهر یک عکس HDR با یک افکت متوسط اعمال شده بر روی آن را دوست دارند.
عکس HDR ارگانیک

من عکس HDR ارگانیک را اینگونه تعریف می کنم: وقتی شما با فرمت raw عکسی بگیرید که به طور متوسط نوردهی شده باشد (پنجره کمی بیش از حد و اتاق کمی ناکافی نوردهی شده باشد) و فقط از لایت روم برای بازیابی هایلایت ها (قسمت های روشن) و سایه ها استفاده کنید.

گاهی اوقات من این کار را «دو نیم کردن» در لایت روم می نامم، چون اسلایدر هایلایت های شما کاملا به سمت چپ می رود و اسلایدر سایه ها کاملا به سمت راست کشیده می شود.

این معمولا یک نتیجه بسیار طبیعی ایجاد می کند، و من به ندرت دیده ام که براکت گذاری (bracketing) نتیجه بهتری بدهد. یک فایل خام یا Raw به دلیل اطلاعات بیشتری که ذخیره می کند بسیار قابل تنظیم است و من معمولا در ساخت عکس نهایی با تنظیم آن جواب گرفته ام.

لنزک: زمانیکه دامنه دینامیک (dynamic range) صحنه ای که قصد عکاسی از آن را دارید بالا باشد، مثلا پنجره روشن و اتاق تاریک یا آسمان روشن و پیش زمینه تاریک، شما چند راه حل پیش رو دارید. یکی از بهترین روش ها این است که از براکت گذاری (bracketing) نوردهی برای ثبت چند عکس با نوردهی مختلف استفاده کرده و با ترکیب این عکس ها در نرم افزاری چون فتوشاپ محدوده تن های (tonal range) کامل صحنه را به تصویر بکشید. اما در شرایطی که دامنه دینامیک خیلی بالا نباشد، شما می توانید به جای ثبت چند عکس، با فرمت raw عکاسی کرده و سپس این فایل خام را در لایت روم تنظیم کنید. شما همچنین می توانید از فایل Raw چند عکس با نوردهی مختلف بسازید: یک عکس با نوردهی معمولی، عکس دیگر با نوردهی بیش از حد و یک عکس با نوردهی ناکافی و سپس این عکس ها را با هم ترکیب کنید.
برای نقطه برابری صبر کنید

یک راه برای رفع مشکل محدوده دینامیکی این است که تنها برای نقطه برابری صبر کنید. نقطه برابری وقتی است که نور بیرون با روشنایی نورپردازی داخلی منطبق می شود (هنگام طلوع و غروب خورشید).

اگر تصمیم گرفتید هنگام غروب عکاسی کنید، بهتر است از فضای داخلی شروع کنید. چراکه وقتی کارتان با فضای داخلی تمام شد، زمان مناسبی برای عکاسی در ساعت آبی حماسی با آسمان آبی تیره متضاد در برابر نورهای گرم خانه خواهد بود. این یک بُرد واقعی است.
اجازه دهید پنجره با نور تند و خیره کننده ای بدرخشد

گزینه دیگر این است که تنها اجازه دهید پنجره با نور تند و خیره کننده ای بدرخشد. در عکاسی پرتره، این روش معمول است. درخشش خیره کننده پس زمینه به عکس یک حس نورانی و با روح می بخشد، که برای عکاسی املاک و مستغلات مناسب است.

من قطعا قصد ندارم هر بار این کار را انجام دهم، و اگر منظره بیرون از پنجره جزء ویژگی های قابل فروش خانه باشد هرگز این کار را نمی کنم، اما وقتی شما تلاش می کنید تا یک خانه روشن و تمیز به نظر برسد این گزینه مناسبی است.

منبع:

لنزک

سه پایه دوربین آینده اصلا یک سه پایه نیست

 سالهاست که ما عکاسان و فیلم برداران داریم از همان سه پایه های قدیمی استفاده میکنیم. استودیو های عکاسی بارداری در آتلیه بارداری پر اند از این سه پایه ها. آن ها فوق العاده هستند – پیکربندی استاندارد این سه پایه ها انعطاف پذیری، ثبات و استواری را تضمین میکند – اما، به همین خاطر، طراحی این سه پایه ها چندین سال است که دست نخورده باقی مانده است. به قول معروف سری که درد نمی کنه رو دستمال نمی بندند. درسته؟ حالا شرکت Edelkrone تصمیم گرفته است تا با ایجاد طرحی جدید، دوران طلایی سه پایه های قدیمی را پایان ببخشد. در ادامه این مطلب، با  کمی توضیحات، شما عزیزان را با این پایه دوربین جدید بیشتر آشنا خواهیم کرد.

Edelkrone سنت شکنی کرده و مدل ‘StandPLUS’ را معرفی می کند که در نوع خود بی نظیر است و همانطور که در ویدیو مشاهده میکنید، طوری در خود خم میشود که به یک بسته کوچک تبدیل میشود و با دسته ای که از قبل برایش تعبیه شده به راحتی قابل حمل است.

بر خلاف سایر سه پایه ها که ۳ پایه ی باریک دارند، پایه های این محصول از حالت عادی عریض تر است و همین باعث می شود که در زمین های ناهموار از کارایی آن کاسته شود. اما به نظر می رسد که این پایه های عریض مزیت هایی هم داشته باشند. برای نمونه، سرعت کوتاه و بلند کردن ارتفاع به طرز محسوسی بهبود یافته است. چرا که قبلا در سه پایه های قدیمی مجبور بودیم ارتفاع هر پایه را جداگانه تنظیم کنیم که این خود سختی زیادی دارد.

علاوه بر این، به خاطر طراحی خاصی که دارد، نسبت به گونه های قدیمی بیشتر قابلیت خم شدن به طرفین را دارد.

اگر چه محصول جدید این شرکت هنوز نمی تواند جایگزینی برای سه پایه قدیمی شما باشد، حداقل هنوز نه. شعار خودشان هم این است که این محصولی جدید است، نه یک جانشین برای مدل های قدیمی.

این یک ابزار برای شرایط خاص است و به نظر من خیلی به دور از ذهن است که روزی برای سه پایه های متداول کنونی جایگزینی پیدا شود، . اما کار Edelkrone به خاطر نوآوریشان قابل تقدیر است.

بالاخره باید از اون اسبی که همه میگن شانس کمتری داره هم حمایت کرد. مگه نه؟

منبع:

لنزک