آتلیه کودک | آتلیه نوزاد | آتلیه بارداری

آتلیه کودک | آتلیه نوزاد | آتلیه بارداری

آتلیه کودک | آتلیه نوزاد | آتلیه بارداری

آتلیه کودک | آتلیه نوزاد | آتلیه بارداری

نکات آموزشی عکاسی در مورد چشم

 این که بگوییم چشم ها پنجره روح هستند کلیشه ای است، اما آنها مطمئنا کلید یک عکاسی خیره کننده هستند. این مسئله هنگام عکاسی از اشخاص و حیوانات خانگی قابل درک است، اما برای عکاسی از پرندگان نیز صدق می کند. فقط عکاسی از آن سوژه های کوچک و سریع به دقت و مهارت بیشتری نیاز دارد. در آتلیه نوزاد و عکاسی نوزاد نیز باید این توصیه ها رعایت شود.

همیشه هدفتان عکاسی از یک چشم با یک پرنده متصل به آن باشد. هنگامی که چشم به درستی ثبت شود، بقیه اجزای پرنده نیز معمولا درست از کار درمی آیند. این آموزش ۵ نکته برای ثبت چشم یک پرنده، و در نتیجه یک عکس پرنده زیبا و جذاب را مطرح می کند.
۱
یکی از چشم ها باید قابل مشاهده و در شارپ ترین فوکوس تصویر باشد

در یک کار خلاقانه مانند عکاسی، عجیب به نظر می رسد که قوانینی وجود داشته باشد. آیا هدف نشان دادن چیزی منحصر به فرد نیست؟ خب، تعداد عکس های پرنده جالبی که من دیده ام و در آن یکی از چشم های پرنده نشان داده نشده یا در فوکوس شارپ نبوده، انگشت شمار هستند. و من هم قطعا هیچ وقت چنین عکسی نگرفته ام.

یکی از دردناک ترین کارهایی که من مجبور شده ام انجام دهم، حذف عکسی از یک گونه نادر یا یک عکس عالی از یک پرنده در حال پرواز بوده، به این دلیل که چشم پرنده در عمق میدان درستی قرار نداشته است.
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

خوب: نقطه فوکوس بر روی چشم است
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

بد: نقطه فوکوس بر روی نوک است

هنگام عکاسی از یک پرنده در حالت نشسته، معمولا بهتر است که از بازترین دیافراگم لنز خود با فوکوس تک نقطه ای قرار گرفته بر روی چشم استفاده کنید. این کار شارپ ترین چشم را با حداکثر ماتی یا بوکه پس زمینه به شما می دهد. هنگامی که سوژه سریع حرکت می کند یا در حال پرواز است، اغلب لازم است که از یک عمق میدان بازتر، مثل f/8 یا غیره استفاده کنید. این دیافراگم، همراه با فوکوس خودکار پیوسته، یک سرعت شاتر سریع تر (در محدوده ۱/۱۰۰۰ تا ۱/۲۰۰۰)، و چندین نقطه کانونی، شانس بیشتری به شما می دهد که چشم شارپ شود.
۲
جهت نوک یا منقار باید در حدود ۹۰ درجه (به چپ یا راست) نسبت به دوربین باشد.

به عبارت دیگر، پرنده باید به سمت دوربین نگاه کند یا در نیمرخ کامل باشد. برای عکاسان پرنده مبتدی، از جمله خودم، معمولا این مورد به اندازه نگه داشتن چشم در فوکوس شارپ قابل درک نیست. اما در شرایط عکاسی از اشخاص به آن فکر کنید. ما به طور معمول از پشت سر اشخاص یا افرادی که به جایی دور از دوربین نگاه می کنند، عکس نمی گیریم.
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

خوب: سر در نیمرخ مستقیم است
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

بد: سر بیشتر از نیمرخ چرخیده است

برای به دست آوردن موقعیت مناسب سر و ژست کلی، تقریبا همیشه لازم است که در حالت عکاسی پشت سر هم عکس بگیرید (که تحت عنوان عکاسی متوالی نیز شناخته شده است). پرنده ها اغلب سر خود را در تمام جهات حرکت می دهند، معمولا آنقدر سریع که ما نمی توانیم تنها با یک کلیک به ژست درست واکنش نشان دهیم. هنگامی که سوژه خود را پیدا کردید، بر روی سر آن فوکوس کرده و با پیش بینی حرکات آن شروع به عکاسی پشت سر هم کنید. بسیاری از گونه ها (به خصوص جانوران حشره خوار مانند مرغ مگس خوار) به سمت صدای جالب شاتر سریع نگاه می کنند.

وقتی نوردهی های متعدد را امتحان می کنید، به سرعت آنهایی که در آن منقار رو به سمت دوربین نیست را حذف کنید. در محدوده یک ژست نیمرخ، شکل بیضی کمی عمودی چشم، هنگامی که سر تنها کمی بیش از ۹۰ درجه دور از دوربین است، مشهود می باشد. ممکن است نامحسوس باشد، اما همان کمی دور شدن (چرخش) از دوربین می تواند به شدت جذابیت تصویر را کاهش دهد.
۳
ارتفاع دوربین از زمین باید با ارتفاع چشم یکی باشد

عدم عکاسی در سطح چشم شایع ترین عاملی است که بین عکس های پرنده آماتور و عکس های پرنده جذاب تفاوت ایجاد می کند. پرنده ها، با بال های مزاحم خود، اغلب بالای سر ما هستند. یا گاهی اوقات، به خصوص در مورد پرندگان آبزی، پایین تر از ما قرار دارند.

کمی چرخاندن دوربین رو به بالا یا پایین آسان است، بنابراین بسیاری از افراد همین کار را می کنند. آنها با این کار یک نمای آشنا را ثبت می کنند – همانطور که ما هر روز پرنده ها را می بینیم.

هدف یک عکاس برجسته کردن سوژه اش در یک نور غیر معمول است – تا به بینندگانش راهی جدید برای دیدن جهان نشان دهد. یک راه عالی برای انجام این کار این است که با عکاسی در سطح چشم، بیننده را در پرسپکتیو پرنده قرار دهد.
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

خوب: از سطح انگشت پا از طریق منظره یاب چرخیده (رو به بالا)
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

بد: از سطح سر در حالت ایستاده

البته، قرار دادن دوربین در سطح چشم پرنده به زبان ساده تر از عمل است. هیچ راه حل ساده ای برای آن وجود ندارد. تنها به خلاقیت، صبر، و شانس نیاز دارد. اینها چند ترفند هستند که به نظر من می توانند کارساز باشند.

برای پرنده های در حال پرواز یا آنهایی که در ارتفاع بالا روی درختان قرار دارند، سعی کنید به جایی با یک تپه شیب دار بروید. شیب اغلب به نفع شما عمل می کند.
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

از بالای یک تپه

شکارگاه های بعضی از پرندگان برج های دیده بانی دارند که برای این کار مناسب هستند، اما در نظر داشته باشید که یک پنجره از طبقه دوم رو به یک باغ نیز در واقع همان است.
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

از یک پنجره در طبقه دوم

وقتی هیچ کدام از این موارد امکان پذیر نبود، رو به بالا برگردید. زاویه ای که نسبت به پرنده دارید، به جای تفاوت ارتفاع مطلق، اهمیت دارد. بنابراین استفاده از یک لنز تله فوتوی بلند که به شما اجازه دهد کمی دور شوید، می تواند مقداری از شیب دوربین را جبران کند.

برای پرنده هایی که روی زمین، و به خصوص روی آب شناور هستند، تا آنجا که می توانید دوربین را پایین بر روی زمین قرار دهید. حتی چمباتمه زدن نیز اغلب کافی نیست. یک سطح دید شیب دار می تواند به شما اجازه دهد تا دوربین را تقریبا هم سطح با آب قرار دهید، اگر اینطور نشد، ممکن است لازم باشد بر روی شکم دراز بکشید.
۴
چشم باید برق بزند

آن انعکاس کوچک (به نام برق چشم یا کچ لایت) یک درخشش واقعی به چشم ها می دهد که آنها را برجسته می کند. به عنوان یک مزیت خوب، اگر نور درست در چشم برق ایجاد کند، معمولا آن طرف پرنده که به طرف دوربین است نیز به خوبی روشن می شود.
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

خوب: سر به طرف نور خورشید است
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

بد: سر از نور خورشید دور است

ثبت آن برق چشم عالی معمولا مستلزم این است که در وقت مناسب بیرون بروید و خورشید در پشت سر شما باشد. بهترین نور برای عکاسی از پرندگان نور کم و مستقیم است. این به معنی سایه های بسیار بلند و شارپی است که معمولا در طول اولین و آخرین ساعات روز وجود دارند. مقاومت در برابر وسوسه بیرون رفتن و عکاسی در طول ساعات دیگر به اضطراب کمتر برای حذف برخی عکس های خوب اما با روشنایی ضعیف منجر می شود.

هنگام کمین کردن و نزدیک شدن به پرندگان، از موقعیت خورشید آگاه باشید و سعی کنید خودتان را بین خورشید و پرنده قرار دهید. این کار می تواند سخت باشد چون به معنای نادیده گرفتن نیمی از میدان دید شماست، حتی اگر پرندگان بسیار خوبی آنجا وجود داشته باشند. خبر خوب این است که پرندگان زیاد به این طرف و آن طرف می روند، بنابراین گاهی اوقات تنها لازم است یک جای مناسب با نور خوب پیدا کنید و صبر کنید تا پرندگان به آنجا بیایند.
۵
چشم باید به درستی نوردهی شود

پرندگان انواع مختلفی از رنگ چشم ها را دارند، که برخی از آنها بسیار زیبا هستند. من عاشق عکس هایی هستم که زیبایی چشم پرنده را به طور برجسته نشان می دهند. هیچ چیزی بدتر از یک گردی (دایره) سیاه و بی جان که یک مردمک و عنبیه در آن قرار دارد نیست.

اگرچه به وضوح بهتر است که نوردهی درست را در هنگام عکاسی به دست آورید، اما من متوجه شده ام که اکثر عکاسان از افزایش نوردهی چشم (و گاهی اوقات اشباع) در پس پردازش نفع می برند. قلم مو یا ابزار ویرایش انتخابی موجود در اکثر ویرایشگرهای عکس عالی عمل می کند. اغلب تنها +۰٫۳ یا +۰٫۷ پله تفاوت بسیار زیادی ایجاد می کند.
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

خوب: نوردهی چشم افزایش یافته در پس پردازش
[چشم ها در عکاسی از پرندگان]

بد: چشم کم نوردهی شده و بی جان

همانطور که من به مرور زمان عکس های پرنده ام را بهبود بخشیدم، اینها مهم ترین نکاتی بودند که به آنها پی بردم.

نویسنده: تونی گنتیلکور (TONY GENTILCORE)

منبع:

لنزک

آموزش ثبت پس زمینه های جذاب در عکاسی ماکرو

 شما یک سوژه ماکروی عالی، زاویه عالی، و ترکیب بندی عالی دارید. فوکوس خود را چک کرده اید، و بر روی نقطه مناسب قرار دارد. انگشت شما در بالای دکمه شاتر است، اگر یک فشار سریع وارد کنید، عکس شما آماده است. همه چیز آنجا برای شما مهیاست… درست است؟ ۰شاید نه. یک چیز دیگر وجود دارد که من از شما می خواهم قبل از گرفتن عکس آن را چک کنید – و آن پس زمینه است. امید است در عکاسی بارداری در آتلیه بارداری نیز این نکات رعایت شود.
[عکاسی ماکرو از گل ها]

ببینید، اگرچه سوژه، نورپردازی، و تنظیمات در عکاسی ماکرو بسیار مهم هستند، اما پس زمینه نیز مهم است، بسیار بیشتر از آنچه که مردم اغلب متوجه می شوند. بله کاملا قابل درک است؛ این فقط پس زمینه است. تا زمانی که شما سوژه مناسب دارید، چرا باید نگران باشید؟

اما زمانی که بحث عکاسی ماکرو مطرح است، پس زمینه می تواند عکس شما را بسازد یا خراب کند. شما اغلب با پالت ترکیب بندی محدودی کار می کنید. خطوط، رنگ ها، اَشکال؛ عکاسی ماکرو همه چیز را ساده می کند، که نباید بگوییم عکاسی ساده تر می شود. در عوض، هر المان را تقویت کرده و به جزئیات مهم تر توجه می کند.

خوشبختانه، به دست آوردن پس زمینه های خوب چندان کار سختی نیست. همانطور که شما شروع به آگاهی پیدا کردن در مورد پس زمینه ها و اهمیت آنها می کنید، نگاه شما پرورش خواهد یافت. اما برای تسریع تکنیکتان، در این مقاله به پنج نکته اشاره می کنیم که به طور چشمگیری تصاویر ماکروی شما را بهبود خواهند بخشید.
۱
سادگی کلید کار است

من گفتم که پنج نکته به شما می گویم، اما این یکی از همه مهم تر است. این نقطه شروع است که باید مقدم بر تمام ملاحظات دیگر در مورد پس زمینه باشد.

وقتی من می گویم سادگی، لزوما منظورم یک پس زمینه ایستا، یکنواخت، سیاه یا سفید نیست (اگرچه این هم می تواند خیلی خوب باشد). منظور من این است که پس زمینه شما نباید شلوغ و درهم و برهم باشد. شما یک پس زمینه پر از اَشکال و خطوط حواس پرت کننده که نگاه را از سوژه اصلی منحرف کنند نمی خواهید.

به عنوان مثال، یکی از انواع پس زمینه مورد علاقه من فقط یک رنگ تنهاست. هیچ چیز فانتزی ای ندارد، اما هیچ چیز حواس پرت کننده ای هم ندارد. اگر شما در یک منطقه طبیعی عکاسی می کنید، ممکن است بتوانید خودتان را در موقعیتی قرار دهید که کمی درخت در پشت سوژه وجود داشته باشد. سپس می توانید یک پس زمینه سبز و خوب ثبت کنید.
[عکاسی ماکرو از گل ها]

پس زمینه در اینجا یک رنگ سبز ساده است، که سوژه رنگارنگ را برجسته می کند.

و اگر پاییز است، چه بهتر. رنگ طلایی برگ های در حال تغییر تصاویر زیبایی ایجاد می کند.
[عکاسی ماکرو از گل ها]

هنگامی که من این گل را پیدا کردم، موقعیتم را تغییر دادم تا درختان دوردست را در عکس جای دهم، که برخی رنگ های پاییزی دوست داشتنی را به نمایش گذاشته بودند.

نکته مهم در اینجا این است که پس زمینه حواس پرت کننده نیست. هدفتان باید این باشد که پس زمینه سوژه را تکمیل کند بدون این که بر آن غالب شود. به طور کلی، یک پس زمینه یکنواخت مناسب است (اما می توانید چیزی کمی پیچیده تر را نیز امتحان کنید، همانطور که در نکات چهار و پنج در زیر مشاهده خواهید کرد).
۲
دستیابی به جدایی خوب بین سوژه و پس زمینه

زمانی که بحث عکاسی ماکرو مطرح باشد، جدایی کافی بین سوژه و پس زمینه بسیار مهم است. به عبارت دیگر، شما باید سوژه ای پیدا کنید که فاصله قابل ملاحظه ای با هر آنچه که در پشت آن قرار دارد، داشته باشد. زمانی که شما بر روی سوژه خود در پیش زمینه فوکوس می کنید، المان های پس زمینه دور به طور کلی تاری دلپذیری پیدا کرده، و پس زمینه یکنواختی که در بالا در مورد آن بحث کردم را ایجاد می کنند.

خب یک فاصله قابل توجه دقیقا چقدر است؟ به طور کلی، این مسئله به چند چیز بستگی دارد.
[عکاسی ماکرو از گل ها]

این به عمق میدان بستگی دارد. به طور خلاصه، عمق میدان به مقداری از سوژه که شارپ و در فوکوس است اشاره دارد، که با باز و بسته شدن دیافراگم لنز، و فاصله دوربین تا سوژه تغییر می کند.

بیشتر بخوانید: عمق میدان را عمقی یاد بگیرید

اول، فاصله دوربین تا سوژه. هرچه دوربین شما به سوژه نزدیک تر باشد عمق میدان کم تر است و پس زمینه می تواند به سوژه نزدیک تر باشد. اگر دوربین شما تنها پنج اینچ از یک گل فاصله داشته باشد، احتمالا با پس زمینه ای که تنها ۱۰ اینچ با پشت گل فاصله دارد، مشکلی نخواهید داشت. با این حال، اگر دوربین شما پنج فومت از گل فاصله داشته باشد، آن وقت شاید باید ده فوت فاصله بین گل و پس زمینه وجود داشته باشد تا به آن تاری مطلوب دست یابید.

هرچه دیافراگم باز تر باشد (محدوده f/1.8-5.6) عمق میدان کم تر است در نتیجه، سوژه شما می تواند به پس زمینه نزدیک تر باشد، در حالیکه هنوز هم امکان به دست آوردن یک پس زمینه خوب و یکنواخت را فراهم می کند. اما هنگامی که از یک دیافراگم باریک استفاده می کنید (به عنوان مثال، f/8-32)، باید خیلی بیشتر مراقب باشید. بدون فاصله زیاد بین پس زمینه و سوژه، خواهید دید که هرچه در پس زمینه شما وجود دارد (برگ ها، ساقه ها، درختان و غیره)، کاملا مشخص باقی خواهد ماند، و در نتیجه، حواس بیننده را از سوژه اصلی منحرف می کنند.
[عکاسی ماکرو از گل ها]

این گل چند فوت جلوتر از پس زمینه قرار داشت. فاصله زیاد، به علاوه عمق میدان کم در f/2.8 اجازه داد تا برگ های پس زمینه محو در نور خورشید بعد از ظهر، به طرز دلپذیری مات شوند.
۳
به سمت یک آسمان ابری عکس بگیرید

انجام این یکی آسان است، و می تواند به تصاویر واقعا دلپذیری منجر شود. تمام چیزی که نیاز دارد تمایل به عکاسی از زاویه پایین بر روی زمین است، به طوری که بتوانید آسمان را پشت سوژه خود قرار دهید. اگر طبق معمول همیشه عکس بگیرید، و برای سوژه اصلی نوردهی کنید، متوجه خواهید شد که پس زمینه به رنگ سفید یکنواخت و دلپذیری درخواهد آمد.
[عکاسی ماکرو از گل ها]

من تا جایی پایین آمدم که این سوژه درست در بالای خط افق قرار گرفت، و توانستم ابرها را به عنوان پس زمینه ثبت کنم.
۴
در نور خورشید عکس بگیرید

اغلب اوقات، عکاسان ماکرو دوست دارند خورشید را پشت خود قرار دهند، به طوری که نور آن از بالای شانه های آنها عبور کرده و به جلوی سوژه بتابد. اگرچه این می تواند یک استراتژی عالی باشد، اما گاهی اوقات تغییر برخی چیزها می تواند جلوه های خلاقانه ای به وجود آورد.

یکی از جالب ترین تکنیک ها این است که صبر کنید تا خورشید پایین بر روی خط افق قرار گیرد. سپس سوژه را بین خودتان و خورشید قرار دهید، پایین بروید، و برای سوژه اصلی نوردهی کنید. هدفتان نباید جای دادن خورشید در عکس باشد. در عوض، سعی کنید کمی از آن نور طلایی که درست در کنار خورشید قرار دارد را ثبت کنید.
[عکاسی ماکرو از گل ها]

من این تصویر را در حالی گرفتم که بر روی چمن مقابل خودم دراز کشیده بودم، در حالیکه خورشید داشت از خط افق پایین می رفت. این رنگ ها در واقع مستقیم از دوربین بیرون آمده اند (ویرایش نشده اند).

بسیار مهم است که این کار را در اواخر عصر انجام دهید. اگر زودتر این کار را بکنید، نور خورشید بیش از حد روشن خواهد بود. در این صورت آن رنگ های طلایی غنی را به دست نمی آورید، و نوردهی برای سوژه اصلی سخت خواهد بود.

همچنین از شما می خواهم که مراقب باشید؛ از طریق منظره یاب دوربین خود به خورشید نگاه نکنید. این کار می تواند به چشم های شما آسیب برساند. در عوض، در حین استفاده از عملکرد نمایش زنده (Live View) دوربین خود عکس بگیرید.
۵
از رنگ های اطراف خود استفاده کنید

اگرچه یک پس زمینه یکنواخت اغلب بسیار خوب است، اما ممکن است بخواهید به عکس های خود چیزی اضافه کنید. کمی برجستگی. این جایی است که رنگ های شاداب و پر انرژی می توانند مفید واقع شوند.

در حال حاضر، من لزوما پیشنهاد نمی کنم که رنگ ها را مثل لباس هایتان ست کنید، و پیشنهاد هم نمی کنم که از نظریه رنگ استفاده کنید. هیچ نیازی به این کار نیست، نه وقتی که تازه شروع به کار کرده اید. در عوض، فقط سعی کنید به دنبال نقاط رنگارنگ در پس زمینه باشید، و عکس را طوری ترکیب بندی کنید که در پشت سوژه اصلی کمی رنگ وجود داشته باشد.
[عکاسی ماکرو از گل ها]

برای این تصویر، من دوربینم را در زاویه ای قرار دادم که چند گل زرد رنگ در پس زمینه با رنگ قرمز سوژه کنتراست ایجاد کردند.

هنگامی که شما بیرون در حال عکاسی هستید، ممکن است خیلی از گزینه ها را نبینید، اما مکث کنید و به اطراف خود نگاه کنید. سعی کنید در حین تغییر زاویه دوربین از میان منظره یاب نگاه کنید. ممکن است معلوم شود که بعضی از قسمت ها هنگامی که خارج از فوکوس هستند، ناگهان زیبا می شوند.

یکی از تکنیک های مورد علاقه من در هنگام عکاسی از گل ها تنظیم ترکیب بندی است به طوری که یک غنچه دیگر کمی پشت اولی قرار داشته باشد، درحالیکه با یک عمق میدان کم عکس می گیرم. این غنچه در پس زمینه که به صورت یک تکه رنگ خارج از فوکوس نشان داده می شود، سوژه اصلی را کامل می کند.
[عکاسی ماکرو از گل ها]

در اینجا من در جایی قرار گرفتم که یک گل دیگر، کمی پشت اولی، به خوبی خارج از فوکوس نشان داده شد.
ن
نتیجه گیری

عکاسی ماکرو نیازمند توجه دقیق به پس زمینه است، اما اجازه ندهید این کار شما را عقب نگه دارد. با دستیابی به جدایی خوب بین سوژه و پس زمینه، با عکاسی به سمت آسمان، خورشید در حال غروب، یا گنجاندن رنگ های پر انرژی در عکس، و مهم تر از همه با تمرکز بر سادگی، در مسیر خود برای به دست آوردن تصاویر ماکروی فوق العاده موفق خواهید شد.

اگر نکته ای در ذهن دارید که من در اینجا به آن اشاره نکردم، دوست دارم آن را در قسمت نظرات بخوانم!

نویسنده: جیمیز دمپسی (Jaymes Dempsey)

منبع:

لنزک

آموزش ۸ نکته عکاسی منظره

 من عکاس منظره نیستم. اما وقتی خودم را در موقعیتی می بینم که با مناظر زیبا احاطه شده ام، دوست دارم بتوانم عکس خوبی بگیرم که آن صحنه را منصفانه نشان دهد. من می خواهم بتوانم چیزی بیش از یک عکس فوری ثبت کنم – من می خواهم عکسی بگیرم که به آویزان کردن آن بر روی دیوارم افتخار کنم. بنابراین در این مقاله ۸ نکته که برای گرفتن آن عکس های دیواری ارزشمند یاد گرفتم را با شما به اشتراک می گذارم تا بتوانید این نکات را برای عکاسی کودک در  آتلیه کودک نیز به کار بگیرید.
[نکات عکاسی منظره]
۱
نور کلید کار است

نور برای هر نوع عکاسی بسیار مهم است، اما به نظر من در مورد مناظر بسیار بیشتر اهمیت دارد. در یک جلسه پرتره به راحتی می توانید زیر چند درخت یا پشت یک دیوار بروید تا کمی سایه برای گرفتن عکس پیدا کنید. اما مطمئنا نمی توانید این کار را با یک کوه انجام دهید! شما باید صبر کنید تا یک نور عالی ظاهر شود، و سپس عکس بگیرید. و اگر این کار را نکنید، و تنها یک نور متوسط داشته باشید چه می شود؟ یک عکس متوسط به شما می دهد.

به عنوان مثال عکس زیر را در نظر بگیرید. این عکس در یکی از سفرهای جاده ای ما گرفته شده است، زمانی که در کنار یک دریاچه زیبا در جاسپر، آلبرتا، کانادا توقف کردیم.
[نکات عکاسی منظره]

این عکس در هنگام ظهر گرفته شد – که به شرایط نوری بد شناخته شده است. در این زمان، خورشید مستقیم نور سختی دارد که از بالای سر می تابد. می توانید ببینید که کوه ها بسیار کسل کننده به نظر می رسند، چون نور هیچ کاری به نفع آنها نمی کند. اگر این عکس بیشتر حول ساعت طلایی گرفته می شد، خورشید در آسمان پایین تر بود و نور جانبی داشت. در این صورت عمق و بُعد بسیار بیشتری به کوه ها می بخشید.

یادداشت جانبی: با وجود این که این بهترین نور برای ثبت کوه ها نیست، اما من هنوز هم خوشحالم که ما در هر حال این عکس را گرفتیم! این یک خاطره خوب است، حتی در شرایط نوری بد. اجازه ندهید نور کمتر از ایده آل شما را از ثبت یک خاطره بازدارد!

عکاسان منظره حرفه ای اغلب عکس های خود را قبل از این که خورشید طلوع کند می گیرند، و منتظر آن نور خورشید طلایی عالی، و یا غروب خورشید می مانند. اغلب عکاسی های آنها در طول این زمان ها اتفاق می افتد، چون نور در طول نیمروز اغلب چندان خوب نیست.

سعی کنید در طول ساعات طلایی زیاد عکس بگیرید، و آن وقت متوجه می شوید که نور عالی واقعا به ایجاد یک عکس منظره بهتر کمک می کند.
۲
از پیش زمینه استفاده کنید

این همیشه بزرگترین اشتباه من در مورد عکس های منظره بوده است. من یک چیز زیبا، مثل یک رشته کوه را می بینم، دوربینم را بالا می برم و عکس می گیرم. سپس با عکس چیزی که خیلی دور است مواجه می شوم.

اشتباه برداشت نکنید. این کار می تواند عکس های خوبی ایجاد کند. اما بدون المان هایی در پیش زمینه تصویر، شما واقعا نمود عمق را در عکس محدود می کنید. چیزهایی که در پیش زمینه قرار دارند، به جلب توجه بیننده کمک می کنند، و این احساس را می دهند که چیزها نزدیک، میانه، و دور هستند.

سعی کنید چیز جالبی برای قرار دادن در پیش زمینه خود پیدا کنید. شاید کمی گل بر روی زمین، اَشکال سنگی جالب، درختان، یا حتی اشخاص. از آن فواصل مختلف برای جذابیت و عمق بخشیدن به عکس استفاده کنید.
[نکات عکاسی منظره]
۳
اشخاص را اضافه کنید

برخی از عکس های منظره مورد علاقه من فقط از منظره نیستند – یک شخص هم در آنها وجود دارد. این کار به چند دلیل مفید است.

اول این که وقتی یک شخص در عکس شما باشد، یک حس مقیاس به آن می دهد، به خصوص اگر از مناظر حماسی عکس می گیرید. آن شخص به بیننده کمک خواهد کرد تا درک کند که صحنه چقدر با شکوه بوده است.

همچنین راهی به بیننده می دهد تا خودش را در همان نقطه تصور کند – خیلی راحت تر است که ببینید یک شخص بر روی صخره ای ایستاده است، و به این فکر کنید که بودن بر روی آن صخره چه حسی دارد. بدون آن شخص، ممکن است تنها به آن منظره نگاه کنید بدون این که خودتان را در آن تصور کنید. این تصویر زیاد سه بُعدی نیست.

اضافه کردن اشخاص به عکس همچنین می تواند جذابیت بیشتری به آن ببخشد. یک نقطه رنگ، یک حس حرکت (البته اگر شخص در حال حرکت است) – اشخاص المان های ترکیبی هستند که چیزی به کادر اضافه می کنند.
[نکات عکاسی منظره]
۴
به جزئیات توجه کنید

در مناظر به راحتی ممکن است غرق در صحنه بزرگ مقابل خود شوید و تمام جزئیات کوچک را نادیده بگیرید. هر زمان که یک مکان زیبا پیدا کردید، کمی وقت بگذارید و به پایین، بالا، و اطراف خود نگاه کنید. آن جزئیات کوچک چیزهایی هستند که اغلب توسط افراد معمولی نادیده گرفته می شوند، و توجه به آنها چیزی است که شما را به یک عکاس ماهر تبدیل می کند!
[نکات عکاسی منظره]
۵
ترکیب بندی، ترکیب بندی، ترکیب بندی

در یک پرتره چیزی که توجه شما را جلب می کند اغلب حالت است. انسان ها با چهره ها مرتبط هستند، و ناخودآگاه اول به آنها نگاه می کنند.

بنابراین در یک منظره، به خصوص منظره ای که هیچ شخصی در آن نیست، شما باید راه های دیگری برای جلب توجه بیننده پیدا کنید. و اینجاست که ترکیب بندی مهم می شود. شما به یک ترکیب بندی بسیار قوی نیاز دارید تا واقعا توجه کسی را جلب کرده و آن را حفظ کنید!

من قبلا به ارزش قرار دادن چیزهایی در پیش زمینه اشاره کردم – تکنیکی به نام لایه بندی (layering). تکنیک های ترکیب بندی دیگری که در ارتباط با مناظر مفید هستند، خطوط هدایتگر برای جلب نگاه، پیدا کردن المان هایی برای ایجاد تعادل، گنجاندن فضای منفی در عکس و استفاده از کادرها برای برجسته کردن سوژه می باشند.

لنزک: همه این تکنیک های ترکیب بندی را می توانید با مطالعه مقالات ترکیب بندی لنزک بیاموزید.
[نکات عکاسی منظره]
۶
آزمایش کنید!

یک سبک عکاسی منظره وجود دارد که کاملا استاندارد است: کوه زیبا، نور زیبا، پیش زمینه زیبا… حتما متوجه ایده شدید. شما این مناظر را همه جا دیده اید، و پس از مدتی کمی سخت می توانید بگویید کدام یک از آنها خیره کننده تر است.

به همین دلیل ارزشش را دارد که تمام آن قوانین منظره را در نظر بگیرید و آنها را کاملا معکوس کنید تا چیز متفاوتی به دست آورید. بله، راحت باشید و هر چیزی را که من به شما گفتم نادیده بگیرید، تا زمانی که به طور عمدی آنها را نادیده بگیرید! عکس های خوبی می توان در نور ظهر، بدون هیچ پیش زمینه ای، و هیچ شخصی در آن گرفت!
[نکات عکاسی منظره]
۷
پرسپکتیو خود را تغییر دهید

یک راه فوق العاده موثر برای گرفتن یک عکس منظره چشمگیر، تغییر پرسپکتیوتان است. اکثر افراد یک عکس را با ایستادن در یک مکان یکسان و قرار دادن دوربین در سطح چشم می گیرند. و این باعث می شود عکس های شما درست مثل عکس های هر کس دیگری به نظر برسند.

پس پرسپکتیو خود را تغییر دهید. صاف روی زمین دراز بکشید. از یک تپه (یا کوه!) بالا بروید. یا عکاسی هوایی با دِرون را امتحان کنید.

تغییر پرسپکتیوتان به شما اجازه می دهد تا یک صحنه یکسان را از یک نقطه دید متفاوت ببینید، و این چیزی است که جلب توجه می کند!
[نکات عکاسی منظره]
۸
وقت بگذارید

علت این که من یک عکاس منظره عالی نیستم این است که وقت کافی برای گرفتن یک عکس عالی نمی گذارم. به همین سادگی. بهترین عکاسان منظره اغلب یک آخر هفته کامل را به پیاده روی به یک محل دور که ماه ها وقت صرف جستجوی آن کرده اند می گذرانند، تنها برای این که یک عکس عالی در سپیده دم بگیرند. سپس آن فایل را به خانه می آورند، و اغلب کار زیادی برای پس پردازش آن انجام می دهند تا آن را کامل و بی نقص کنند. آنها وقت و تلاش زیادی را صرف یک تصویر می کنند، و اینگونه آن را به یک عکس عالی تبدیل می کنند.

من به این زودی قصد ندارم این کار را بکنم. اما می دانم که اگر هر بار که سعی می کنم یک عکس منظره خوب بگیرم کمی بیشتر تلاش کنم، چیزی بهتر از یک عکس فوری به دست خواهم آورد. با انجام تمام کارهای بالا – منتظر ماندن برای نور عالی، تغییر پرسپکتیو، اطمینان از این که یک پس زمینه قوی دارم – و وقت گذاشتن، بهترین شانس را برای گرفتن عکسی خواهم داشت که به گذاشتن آن بر روی دیوارم افتخار می کنم!

امیدوارم از این نکات سریعی که من در طول مسیر یاد گرفته ام لذت برده باشید. عکس های منظره ای که من گرفتم هیچ جایزه ای نبرده اند، اما یادگاری های زیبایی از برخی ماجراهای بزرگ زندگی من هستند – و این دقیقا همان چیزی است که من می خواهم. شما می توانید تنها با کمی تلاش بیشتر عکس های بهتری از سفرهای خود بگیرید، و یک عمر از نتایج کار خود لذت ببرید.
[نکات عکاسی منظره]

نویسنده: لورن لیم (Lauren Lim)

منبع:

لنزک

آموزش عکاسی: ۶ نکته برای بوکه های بهتر

 به طور معمول چیزی که در یک عکس کودک خوب توجه ما را به خود جلب می کند، چیزی است که در فوکوس قرار دارد. اما آیا تا به حال شده که به یک عکس نگاه کنید و متوجه شوید که قسمت های خارج از فوکوس چقدر زیبا هستند؟ گاهی اوقات قسمت های خارج از فوکوس ممکن است مانند یک توده نرم زیبا از تاری به نظر برسند. مواقع دیگر ممکن است به صورت ردیف خیره کننده بی پایانی از جرقه های درخشانی به نظر برسند که صحنه را پر می کنند. در این مطلب لنزک به آموزش ۶ نکته برای دست یافتن به بوکه های بهتر خواهیم پرداخت تا در آتلیه کودک بهترین عکس ها را بگیرید.
[عکاسی بوکه]

ISO 125, 70mm, f/2.8, 1/800s

«بوکه ویژگی زیبایی شناختی ماتی ایجاد شده در بخش های خارج از فوکوس تصویر است» (از ویکی پدیا).

در این مقاله ما نگاهی به چند تکنیک مختلف برای به دست آوردن بوکه های بهتر در عکس ها می اندازیم. یک نکته که باید در ذهن داشته باشید این است که اغلب بهترین بوکه ها از ترکیب تکنیک ها به دست می آیند!
[عکاسی کودک]

ISO 160, 35mm, f/1.6, 1/800s
1
از فاصله نزدیک تر از سوژه خود عکس بگیرید

هرچه به سوژه خود نزدیک تر باشید، پس زمینه بیشتر خارج از فوکوس خواهد بود.

اکنون مشکل این است که لنز دوربین معمولا دارای حداقل فاصله فوکوس است (نقطه ای که در آن لنز دیگر نمی تواند فوکوس کند، چون شما بیش از حد به سوژه خود نزدیک هستید). شما می توانید با عکاسی از سوژه از نزدیک ترین فاصله ای که می توانید، بدون نزدیک تر رفتن از حداقل فاصله فوکوس، میزان تاری پس زمینه خود را به حداکثر برسانید.
[عکاسی بوکه]

ISO 100, 50mm, f/1.6, 1/500s
2
فاصله سوژه تا پس زمینه را زیاد کنید

اولین غریزه شما هنگام عکاسی از اشخاص ممکن است این باشد که آنها را مستقیما در مقابل یک پس زمینه قرار دهید (مانند ایستادن در مقابل یک دیوار). گرفتن چنین عکس هایی خوب است، اما در این صورت بوکه زیادی به دست نخواهید آورد (اگر اصلا وجود داشته باشد)، و سوژه های شما قطعا زیاد در برابر پس زمینه برجسته نخواهند شد.

شما می توانید میزان تاری پس زمینه را با دورتر کردن سوژه خود از پس زمینه، افزایش دهید. هرچه فاصله بین سوژه و پس زمینه را بیشتر کنید، پس زمینه بیشتر مات می شود.
[عکاسی بوکه]

ISO 800, 200mm, f/5.6, 1/800s
3
با فواصل کانونی طولانی تر عکس بگیرید

لنزهای دارای فواصل کانونی طولانی تر (مانند ۲۰۰mm) نسبت به لنزهای دارای فواصل کانونی کوتاه تر (مانند ۲۴mm)، سوژه را بیشتر از پس زمینه جدا می کنند – با کاهش عمق میدان پس زمینه مات تری به شما می دهند. این می تواند به تاکید بر ظاهر بوکه در یک عکس کمک کند.

بنابراین، اگر از یک لنز زوم مانند ۱۸-۵۵mm استفاده کنید، آن وقت عکاسی در ۵۵mm بوکه را به حداکثر خواهد رساند!
[عکاسی بوکه]

ISO 200, 35mm, f/1.6, 1/2500s
4
با یک دیافراگم سریع عکس بگیرید

عکاسی با دیافراگم های سریع تر (f/1.4، f/1.8، f/2.8) می تواند به ایجاد عمق میدان کمتر کمک کند. هرچه دیافراگم شما بازتر باشد (اعداد f کوچک)، عمق میدان شما کمتر خواهد بود. ایجاد یک عمق میدان کم اجازه خواهد داد تا میزان بیشتری از تصویر شما خارج از فوکوس باشد – که پتانسیل ایجاد بوکه را افزایش می دهد.

این می تواند کمی گمراه کننده باشد، چون تنها عکاسی در f/1.4 تضمین نمی کند که شما در عکس های خود بوکه داشته باشید. به عنوان مثال، اگر از سوژه ای عکس می گیرید که خیلی دور است (مانند یک کوه)، آن وقت حتی اگر با یک دیافراگم سریع هم عکس بگیرید، هیچ بوکه ای به دست نمی آورید. چرا اینطور است؟ چون وقتی سوژه شما دور است، لنز دوربین بر روی بینهایت فوکوس خواهد کرد، و همه چیز در عکس در فوکوس خواهد بود. اگر همه چیز در عکس در فوکوس قرار داشته باشد، هیچ بوکه ای وجود نخواهد داشت.

بعضی از لنزها مانند لنزهای کیت، دیافراگم های بسیار سریع ندارند. به عنوان مثال یک لنز ۱۸-۵۵m ممکن است دیافراگم f/3.5-f/5.6 داشته باشد. این بدین معنی است که وقتی لنز در ۱۸mm است، بزرگترین دیافراگم f/3.5 است، اما وقتی که شما تا ۵۵mm زوم می کنید، بیشترین مقداری که دیافراگم اجازه دارد باز شود f/5.6 است. در این وضعیت، بهترین کاری که باید برای به دست آوردن بهترین بوکه انجام دهید این است که در ۵۵mm در f/5.6 عکس بگیرید. فاصله کانونی طولانی تر ۵۵mm (حتی در f/5.6) نسبت به تنظیم لنز بر روی f/3.5 در ۱۸mm، کار بهتری برای ثبت بوکه خواهد بود.

لنزک: به یک دیافراگم باز مثل f/1.4 سریع گفته می شود چراکه امکان انتخاب یک سرعت شاتر سریع را می دهد.
[عکاسی بوکه]

ISO 50, 55mm, f/1.8, 1/320s
5
یک چیز درخشان در پس زمینه/ پیش زمینه خود قرار دهید

زمانی که شما ترکیبی از هایلایت ها و سایه ها را داشته باشید (به عنوان مثال، فیلتر نور خورشید از میان یک درخت)، بوکه دراماتیک تر به نظر می رسد. هایلایت های (قسمت های روشن) خارج از فوکوس بوکه ای ایجاد می کنند که درخشان به نظر می رسد. داشتن ترکیبی از سایه ها کمک می کند تا آن هایلایت های درخشان برجسته شوند. اگر شما مجموعه ای از چراغ های ال ای دی داشته باشید که در اطراف آویزان شده اند، به راحتی می توانید ایجاد بوکه را تجربه کنید. نور میان درختان و آب اسپری شده نیز سوژه های جالبی هستند.

همچنین اغلب می توانید بافت ها و الگوهای جالبی بر روی زمین پیدا کنید که بوکه های جالبی ایجاد می کنند. این در واقع برای عکاسی پرتره مفید است – که بتوانید به سرعت در هر جایی که ایستاده اید یک پس زمینه جالب ایجاد کنید. نور روی چمن ها، صخره ها، یا شن و ماسه در هنگام غروب آفتاب نیز بوکه های واقعا زیبایی ایجاد می کند!
[عکاسی بوکه]

ISO 1600, 35mm, f/1.6, 1/125s
6
تعادل را پیدا کنید

آیا چیزی تحت عنوان بوکه بسیار زیاد وجود دارد؟ بله!

ببینید، اگر شما تمام تکنیک های بالا را با هم ترکیب کنید، می توانید بوکه ای ایجاد کنید که ذهن مردم را تحت تاثیر قرار خواهد داد! بوم!

اما چیزی که باید در مورد آن فکر کنید این است که بوکه در واقع چطور عکس شما را ارتقاء می دهد. آیا توجه بیننده را از سوژه شما منحرف کرده و کاملا نمایش را می دزدد؟ ثبت بوکه در تصاویرتان خوب است، اما اگر بوکه قرار است یک المان پشتیبان در ترکیب بندی شما باشد، آن وقت این وظیفه شماست که تعادل را پیدا کنید.

هنگامی که آن تعادل را پیدا کنید، بوکه قطعا کمی جادو به عکس شما اضافه می کند!
لنزهای توصیه شده برای بوکه

اگرچه شما می توانید با هر لنزی عکس های دارای بوکه بگیرید، اما داشتن لنزی با حداکثر دیافراگم سریع (بیشینه گشودگی دیافراگم زیاد) قطعا یک مزیت است. لنزهای دارای دیافراگم سریع معمولا لنزهای پرایم هستند (با یک فاصله کانونی ثابت، بدون زوم).

یک توصیه کلی برای به دست آوردن بوکه خوب این است که با یک لنز ۵۰mm f/1.8 عکس بگیرید.

هنگام استفاده از یک لنز ۵۰mm بر روی یک دوربین فول فریم، متوجه خواهید شد که این یک فاصله کانونی کاملا متنوع است که می تواند در بسیاری از شرایط مختلف مورد استفاده قرار گیرد. برای دوربین های APS-C یا کراپ سنسور، ۵۰mm هنوز هم یک فاصله کانونی فوق العاده است، به خصوص برای پرتره، اما ممکن است برای عکاسی با هدف کلی کمی بیش از حد بلند باشد و خیلی نزدیک به نظر برسد (در این صورت اگر یک دوربین کراپ سنسور دارید، یک لنز ۳۵mm را چک کنید که فاصله کانونی معادل با یک لنز ۵۰mm بر روی یک دوربین فول فریم را به شما خواهد داد).

امیدوارم این آموزش مورد توجه شما قرار گرفته باشد. حالا بروید بیرون و شروع به آزمایش ایجاد بوکه کنید! موفق باشید!

پ.ن: یک نکته نهایی: شما در واقع می توانید با ایجاد فیلترهایی که به جلوی دوربین خود وصل می کنید، شکل بوکه را تغییر دهید (شکل قلب، شکل ستاره، و غیره).

منبع:

لنزک

نکات عکاسی شماره 1 الی 100

امروز می خواهم صد نکته از چیزهایی که درباره ی عکاسی یاد گرفتم را با شما در میان بگذارم، این نکات امیدوارم که ذوق عکاسی را در شما زنده کند.

     هیچ وقت عکاسی را برای شهرت انتخاب نکنید.
    از کاری که می کنید لذت ببرید.
     همیشه آماده باشید چون ممکن است لحظه ی ثبت یک غروب دیدنی را به خاطر تمام شدن باتری ها از دست بدهید.
     همیشه یک لباس گرم همراه خود داشته باشید.
    هنگام گرفتن عکس در آتلیه کودک به افکار و قلب خود گوش کنید.
    اهدافی را برای خودتان تعیین کنید.
    نکاتی را راجع به آتلیه عکاسی برای خود یادداشت کنید چون نوشتن هم نوعی یادگیری است.
    هیچ وقت بدون سه پایه به عکاسی نروید.
     از موفقیت های کوچک لذت ببرید.
    سعی کنید با سوژه عکس ارتباط برقرار کنید.
    سوژه را اول با قلبتان ببینید بعد با دوربین.
     همیشه خونسرد باشید.
    خودتان را دست بالا بگیرید.
    منظره ها فوق العاده اند.
    خودتان را وقف عکاسی کنید اما هیچ وقت زیاد از حد به خودتان سخت نگیرید.
    به انجمن عکاسان بپیوندید.
    دوربین خود را تمیز نگه دارید.
    هیچ وقت خودتان را در مورد مسایل خوب یا بد با کسی مقایسه نکنید.
     سبک عکاسی خودتان را داشته باشید.
     سعی کنید بیشتر دقت کنید و کمتر عکس بیهوده بیندازید.
    یاد بگیرید انتقاد پذیر باشید.
    خلاقیت به خرج دهید.
    از کار دیگر عکاسان الهام بگیرید.
    صادقانه و محترمانه انتقاد کنید.
    از اطرافیان خود نظر خواهی کنید.
    از سبک عکاسان دیگر تقلید نکنید.
     شجاع باشید.
     حد خودتان را بدانید.
    لنز 10 mm بینظیر هست!
    از خودتان عکس بگیرید.
    کتاب هایی راجع به عکاسی بخوانید.
    برای اینکه عکاس خوبی برای مناظر باشید, یک نفر را در آن بگنجانید (حتی خودتان).
    موقعیت هر عکسی پیش بینی نشدنی است.
    حواستان به منحنی  S و خطوط باشد در عکستان باشد.
    همیشه با فرمت خام (RAW) عکس بگیرید.
     سنسورهای دوربین را تمیز کنید تا قبل از هر کار وقتتان را نگیرد.
    دنبال سوژه هایی بروید که به نظر زیبا و جذاب می آیند.
    زمان می برد تا عکاس خوبی شوید.
    بهترین امکانات و وسایل همانی است که دارید.
    نمی توانید از همه چیز عکس بگیرید.
    با خلاقیتتان روی قوانین عکاسی پا بگذارید اما روی دوربین تان نه J
    به قسمت های مختلفی از سوژه که نور به آنها می تابد توجه کنید.
    قاب بندی عکس را کنترل کنید.
    ابرها, به زیبایی مناظر می افزایند.
    یک صفحه ی اینترنتی برای عکس هایتان بسازید.
    تحسین را بپذیرید و تشکر کنید
    گفتن ” عکس خوبیه ” در نظرات, خیلی درست نیست.
    ” عالیه ” هم خیلی رایج نیست. بهتر است بگویید چه چیزی در یک عکس نظر شما را جلب کرد و یا از آن خوشتان نیامد.
    دید شما دید دوربین نیست.
    بعد از اظهار نظرتان درمورد یک عکس, سوالی بپرسید تا گفتگوی کوتاهی با عکاس آن داشته باشید.
    هر چند وقت یک بار مروری بر آثارتان داشته باشید. هرچه بیشتر سعی کنید, کارهای ارزشمندتری ارائه می دهید.
    همیشه نقطه ی کانونی  ( قسمتی که در عکس چشمگیر است ) را مشخص کنید.
    هیچ چیزی بهتر از یک عکس بد نیست.
    همه از کم شروع می کنند.
    نظرتان راجع به عکاسی خیلی مهم است.
    اظهار نظر شما باید جالب و قابل تامل باشد.
    راجع به تجربه های خود با سوژه هایتان صحبت کنید.
    عکسی مفهومی بیندازید.
    در مذاکرات مربوط به عکس شرکت کنید.
     قبل از شروع کار = خودتان را برای بهترین نتیجه آماده کنید.
    گاهی تا جایی که امکان دارد از وسعت نوردهی عکس بگیرید.
     بعضی وقت ها از photomatix  (نرم افزار کار با تصاویر HDR ) استفاده کنید, HDR ها معمولا ترکیب بهتری دارند.
    همیشه یادتان باشد چه چیزی شما را به سمت عکاسی می کشد.
    هیچ وقت از کسی که راضی نیست از او عکس گرفته شود, عکس نگیرید – اجازه بگیرید.
    همیشه دور تا دور خود را ببینید. گاهی بهترین سوژه پشت سرتان است.
    همه چیز دست عکاس است نه دوربین.
    ایرادی ندارد اشتباه کنید. هرچه بیشتر اشتباه کنید, بیشتر درس می گیرید.
    اگر ایده ای به ذهنتان رسید و فکر کردید که شدنی نیست –  باز هم انجامش بدهید. اگر شک کردید –  باز هم عکس بگیرید.
     یاد بگیرید که هنگام گرفتن عکس به نمودارها ( Histograms ) نگاه کنید چون اطلاعات خیلی مهمی راجع به عکس به شما می دهند.
    کار با دوربین تان را بلد باشید تا وقتتان را هنگام عکاسی از دست ندهید.
    اغلب اوقات عکس بگیرید.
    به خودتان ایمان داشته باشید.
    از کثیف شدن نترسید.
    به کیفیت عکس توجه کنید.
    عکس های شما طرحی خاص از روحیات شما هستند.
    تنظیمات ISO را دوباره چک کنید.بهتر است که زودتر متوجه تنظیمات اشتباه شوید.
    از نظرات طولانی و تامل برانگیز تشکر کنید.
    به LCD تان اعتماد نکنید. معمولا پر نورتر و واضح تر از اصل عکس لست.
    مموری دوربین را خالی نگه دارید چون به آن احتیاج پیدا خواهید کرد.
    حتی زمانی که دوربین همراهتان نیست, از لحظات زیبا لذت ببرید.
    همیشه نیم ساعت قبل از طلوع و غروب خورشید به محل عکس برداری برسید, عجله اصلا خوب نیست.
    محدودیت های فکری و فیزیکی خود را کم کنید. هرگاه فکر کردید که دیگر کافی است, چند عکس دیگر بگیرید.
    به وضعیت آسمان نگاه کنید. و صبر کنید تا  آنچه می خواستید در پس زمینه قرار بگیرد.
     بیشتر اوقات به همان جای قبلی بروید. کوهستان در نورهای مختلف نمای متفاوتی دارد.
    عکس هایتان را در سایز های بزرگ چاپ کنید, خوشتان خواهد آمد.
    مانیتورتان را تنظیم کنید. کار با مانیتوری که درست تنظیم نشده مانند بودن کنار کسی است که قابل اعتماد نیست. نتیجه ی خوبی نخواهد داشت.
    به این که ممکن است دیگران چه فکری راجع به عکس هایتان بکنند اهمیت ندهید. اگر آن را دوست دارید چاپ اش کنید.
    هیچ وقت خود را سرزنش نکنید. از اشتباهات درس بگیرید و به راهی که پیش رو دارید فکر کنید نه پشت سر.
    با تنبلی بجنگید! خلاقیت از نظم بوجود می آید.
    از خودتان بپرسید ” می خواهید چه چیزی را در عکس نشان دهید؟ “
    همیشه سعی کنید آنطرف قضیه را هم ببینید. ایده های جدیدی برای عکاسی پیدا کنید و از خودتان بپرسید “چرا که نه؟ “
    دنبال یک استاد بگردید.
    عکاسی هیچ وقت هدر دادن زمان نیست.
    هر کاری فراز و نشیبی دارد. کار را بخاطر یک حس اشتباه رها نکنید.
    همیشه کسانی هستند که از کار شما ناراضی اند.
    Henri Cartier-Bresson راست می گفت “10,000 عکس اول شما بدترین ها هستند.”
    دوربین بهتر, عکس های بهتر را تضمین نمی کند.
    همیشه چاپ شده ی عکسی که می اندازید را در نظر داشته باشید.
    عکاسی منصف است. به نسبت کیفیت عکسی که می اندازید معروف می شوید. مگر اینکه عکس هایتان به سرقت بروند که در این صورت, راهی برای ارتقاء کارتان نخواهید داشت.
    یک لیست 100 موردی خودتان بنویسید!!!

از مواردی که گفته شد چیزی یاد گرفتید؟

خوشحال می شوم اگر نظراتتان را با من در میان بگذارید

منبع:

عکاسی نت